استفاده از ظرفیت های روستاها به ویژه درمناطق خوش آب و هوا و كوهستانی و مطرح شدن آنان به عنوان قطب گردشگری نیاز به نگاه هنرمندانه و خلاقانه دارد تا روستاهایی كه شاید كسی شناخت درستی از آنها ندارد محلی برای تامین درآمد پایدار برای روستاییان باشد.
روستای واریان از روستاهای واقع در جاده كرج به چالوس در استان البرز است كه پس از آبگیری سد كرج در سال 1348 بخش عمده ای از آن به زیر آب رفت و اكنون راه دسترسی به این بهشت پنهان كه 50 خانوار در آن زندگی می كنند، سوار شدن بر قایق و گذر از عرض دریاچه سد كرج است.
برای بخشی از جمعیت این روستا و چند روستای دیگر كه زیر آب رفته اند در منطقه ای در شرق شهرستان كرج مكانی در نظر گرفته شد كه اكنون رزكان نو نام دارد. این روستاها در مناطقی خوش آب و هوا قرار داشته و مناطقی ییلاقی به شمار می رفتند.
روستای واریان كه در 25 كیلومتری از ابتدای جاده كرج - چالوس واقع شده و اكنون نیز بخشی از آن در آن سوی دریاچه سد كرج قرار دارد، زمانی روستای بزرگی بوده است و اكنون نیز كه تنها بخشی از آن باقی است، جذابیت های طبیعی فراوانی دارد كه هر دوستدار طبیعت و بوم گردی را به سمت خود جلب می كند.
روستای واریان ابتدا در جایی كه اكنون بستر دریاچه سد كرج است، قرار داشت اما اهالی و ساكنان آن به مناطق بالاتر كوچ داده شدند و بدین ترتیب تنها راه ارتباطی آن راه آبی است.
گذر از دریاچه زیبای سد كرج و رسیدن به این روستا كه خود دارای آب و هوایی پاكیزه و سرشار از لطافت و طبیعت مسحوركننده است، جذابیت های خاصی به این روستا بخشیده كه می تواند به عنوان یكی از مقاصد گردشگری به ویژه برای بوم گردان به حساب آید.
دریاچه سد كرج باعث شده كه این روستا از موقعیت خاصی برخوردار شود. در آن سوی دریاچه و كنار جاده هتلی به نام هتل واریان قرار داشت كه امكاناتی برای قایق‌رانی و اسكی روی آب داشت كه به دلیل احتمال آلوده كردن آب سد، بسته شد.
اكنون ساكنان این روستای زیبا با مشكلات فراوانی مواجه هستند و سال ها است برای ادامه زندگی در روستای خود با مشكلات دستعه و پنجه نرم می كنند، در حالی كه اكنون حتی امكان تعمیر خانه های قدیمی برای آنان فراهم نیست.
خبرنگاران ایرنا مركز استان البرز به دعوت تعدادی از روستاییان سفری به این روستای جذاب و دیدنی داشتند تا پای صحبت ها و دردودل های آنان بنشینند.
**به دنبال تعیین تكلیف اساسی روستای واریان هستیم
یكی از اعضای هیات امنای مسجد واریان در گفت و گو با خبرنگاران ایرنا گفت: در جاده كرج - چالوس تعداد كمی از روستاها دایر و فعال هستند و جذب و بازگرداندن جمعیت به روستاها یكی از دغدغه های اصلی مسئولان بوده به طوری كه در سیاستگذاری های كلان به این امر توجه ویژه ای دارند.
رضا صفری خاطرنشان كرد: در روستای واریان برغم كمبود امكانات و رفاه كامل برای اهالی، مردم استقبال زیادی برای ماندن دارند. زمستان ها به دلیل شدت برودت هوا و نبود گاز و عدم دسترسی به مسیرهای تردد مناسب و سایر امكانات مورد نیاز از جمعیت ساكن در روستا كاسته شده و مردم به صورت موقت به شهر می روند ولی با آغاز فصل بهار اهالی روستا بازگشته و زندگی جریان دارد، البته مشكل اشتغال نیز برای سكونت دائم وجود دارد، چراكه باغداری و دامداری در این روستا بسیار كم است و تنها برای مصرف شخصی بوده و منبع درآمد محسوب نمی شود.
وی خاطرنشان كرد: در گذشته سیب های واریان در كشور معروف بود، ولی اكنون به دلیل نبود امكانات، جاذبه و صرفه اقتصادی، كشاورزی و باغداری برای جوانان و همچنین مشكلات و موانعی كه با آن دست و پنجه نرم می كنیم، این امر مورد استقبال قرار نمی گیرد.
صفری ادامه داد: این روستای زیبا و پر از جاذبه های طبیعی و گردشگری با مشكلات عدیده ای مواجه است كه برای حل آنها بارها به مراجع قانونی، نمایندگان مردم در مجلس و مسئولان نامه نوشته ایم كه برای حفظ این روستا تدبیری اندیشیده شود، ولی تاكنون به نتیجه ای نرسیده ایم.
وی ادامه داد: از سال 34 كه سنگ بنای سد كرج گذاشته شد در روستای واریان حدود 500 خانوار زندگی می كردند و این روستا مركزیت داشت و پس از ساخت سد بخش بزرگی از روستا زیر آب رفت و برای تردد اهالی باقی مانده روستا كه با جاده اصلی فاصله داشتند، قایقی در نظر گرفتند كه عبور و مرور تا حدودی میسر شود و در
سال 59 نیز پس از اقدامات جهاد سازندگی طبق قرادادی مقرر شد كه سازمان آب و فاضلاب تهران برای اتصال روستا به جاده اصلی پلی بنا كند، ولی این اقدام صورت نگرفت.
صفری می افزاید: پس از مدتی اعلام شد كه امكان ایجاد پل وجود ندارد و سكونت در این روستا منجر به آلوده شدن آب سد می شود، از این رو باید اهالی، روستا را تخلیه كنند، بنابراین در واریان شهر كنونی كه در حوالی شهر كرج قرار دارد، بخشی از اراضی را به عنوان معوض در نظر گرفتند و تعدادی از واریانی ها این اقدام را پذیرفته و زمین های خود را در روستا واگذار كردند و به شهر رفتند ولی برخی نیز چنین شرطی را قبول نكردند.
وی افزود: اكنون فشار زیادی بر روی اهالی روستا وجود دارد چرا كه تاكید بر این است كه روستا به صورت كامل تخلیه شود، ولی ما ترجیح می دهیم زمین های خود را حفظ كنیم و در روستا بمانیم، گرچه اكنون برای بازسازی خانه هایمان امكان انتقال مصالح نداریم.
این عضو هیا امناء مسجد روستای واریان تصریح كرد: بر اساس مصوباتی كه سال ها پیش تهیه و تدوین شد، 360 هكتار زمین برای واریانی ها و انتقال آنها به شهر در نظر گرفته شده بود، ولی اكنون سهمیه اهالی این روستا كم شده است.
وی گفت: سال 60 طبق اظهارات كارشناس مربوطه اراضی واریان 180 هكتار تخمین زده شده بود، ولی كارشناس دیگری 75 هكتار اراضی را قابل واگذاری اعلام كرد و پس از آن به تك تك اهالی باقی مانده در روستا نامه ای مبنی بر مهلت 15 روزه تخلیه روستا ابلاغ شد ولی اهالی می خواهند در روستای آبا و اجدادی خود بمانند.
این عضو هیات امنای مسجد واریان خاطرنشان كرد: مدتی بعد موضوع حریم وبستر سد و رودخانه مطرح شد كه این موضوع نیز با استفاده از قانون و نظر كارشناس و پیگیری های اهالی روستا رد شد چرا كه فاصله قانونی بوده و واریان آلودگی برای آب سد ندارد.
وی خاطرنشان كرد: برخی اوقات هم كه قایق بزرگ روستا خراب می شود مجبور هستیم با یك قایق كوچك رفت و آمد داشته باشیم و حتی برای بازسازی مسجد روستا نیز اجازه نداشتیم مصالح انتقال دهیم.
وی تصریح كرد: بسیاری برای بازدید از روستا آمدند و جلسات بسیاری نیز تشكیل شده ولی همچنان در بلاتكلیفی هستیم.
یكی از اهالی سالخورده این روستا كه حتی در فصول سرد سال نیز واریان را ترك نمی كند نیز به خبرنگاران ایرنا گفت: دل كندن از زادگاهم بسیار برایم دشوار است و نمی توانم این زیبایی ها را در جای دیگری با تمام وجود حس كنم.
رقیه سروری با اشاره به خاطرات دور و نزدیك از واریان، گفت: پس از سال ها رنج و سختی برای ماندن در روستا همچنان امیدواریم كه با كمك مسئولان تدبیری اتخاذ شود كه به اهالی اجازه ماندن و زندگی آرام در روستا را بدهند.
وی ادامه داد: اكنون امكانات مناسبی برای تردد و گاز در روستا نداریم، ولی به همین شرایط نیز قانع هستیم و تنها آرامش برای زندگی در واریان كه سرزمین اجدادی ماست را خواستاریم زیرا سكونت دائم در واریان را به شهر ترجیح می دهیم.
یكی دیگر از اهالی جوان روستا كه در بلندی های واریان به تماشای طبیعت نشسته، گفت: به دلیل كمبود امكانات و نبود اشتغال مناسب در روستا، زندگی شهری را به اجبار انتخاب كردم، ولی از هر فرصتی استفاده كرده و همراه خانواده به واریان باز می گردم.
محمد اصغری افزود: اگر به امنیت روستا مطمئن شوم مایلم كه مانند والدینم در روستا ساكن شوم و هر روز از اینجا به محل كارم رفت و آمد داشته باشم.
وی اضافه كرد: این روستا به اندازه ای زیبا است كه می تواند برای گردشگران بسیار جذاب بوده و برای اهالی اشتغالزایی كند و خواست ما از مسئولان این است كه در این مسیر ما را یاری كنند.
1535/6155خبرنگار:داریوش غفاری**انتشار دهنده:داریوش غفاری
كرج - ایرنا - روستاهای ایران هر كدام دارای جذابیت هایی است كه در صورت بازگو شدن داستان آنها می توانند كانون توجه قرار گیرند، اما در این بین روستایی در استان البرز با تاكسی روی آبش، بهشتی پنهان در آن سوی دریاچه سد كرج است كه البته در حصار مشكلات قرار دارد.