ايلام و امنيت اجتماعي، آيا ايلام امن ترين استان كشور است؟

امنيت يك عنصر مانا و تجزيه ناپذير و داراي شئون و لايه هاي دروني، بيروني، عيني، ذهني، جغرافيايي، فردي، شغلي، اجتماعي، اقتصادي، سياسي و قضايي است كه هر كدام از اين شئون از اهميت و منزلت خاصي برخوردار است و نياز به تحليل و تفسير و سازكار مختص به خود دارند كه بالاترين آن انتظام اجتماعي است زيرا به عنوان اولين سرچشمه تفكر انساني مورد توجه همه انديشمندان و انديشه ورزان است.
امنيت ضامن حيات، باعث زندگي، بهانه عملي تفاهم و تجانس اجتماعي است و به همين خاطر از همان دم كه انسان هاي نخستين به ضرورت زندگي جمعي پي بردند، تامين امنيت ذهن آنان را مشغول خود كرد و بقاي حيات را مشروط نمود و يكجانشيني و مسكن گزيني، گفتمان امنيت، پيدايش نهاد حاكميت و نيل به همگرايي انساني را به يك بنيان حتمي و اساسي متمايل كرد.
اگر چه همه دانشوران و انديشه ورزان تعريف يكساني از مقوله امنيت ندارند، اما همه آنان به اين حقيقت واقف هستند كه امنيت اجتماعي، آرامش فردي و توسعه فرهنگ جامعه و اقتصاد را تضمين مي كند.
امنيت اجتماعي هر چند با ابزارهاي سخت نظامي به تنهايي تامين نمي شود ولي بخش نرم افزاري آن موثرتر است اما بدون اشراف اطلاعاتي، تفوق عافندي و آمادگي هاي عملياتي هم محقق نمي شود.
استان ايلام با 430 كيلومتر نوار مرزي در ابعاد جغرافيايي، طبيعي، سياسي و اجتماعي و بدون هيچ قرنطينه انساني و عملياتي در معرض انواع امراض و هجمه هاي متعدد درون و برون سرزميني قرار دارد، انباشت آسيب هاي گذشته و حال به يك تهديد بزرگ تبديل شده كه آينده اين استان مرزنشين را بشدت در معرض نا امني فكري اجتماعي قرار داده است.
با شعله ور شدن نائره جنگ تحميلي، ساكنان مناطق جنوبي استان ايلام مجبور شدند براي حفظ جان خود و خاندان شان ديار خويش را ترك و به مناطق امن شمالي و ديگر استان هاي كشور مهاجرت كردند و همزمان با اين پديده كوچ اجباري اجتماعي، زمينه پيدايش تضادهاي فرهنگي، موئلفه هاي جرم زايي، آشفتگي فردي، انحرافات جمعي، تعارضات شخصيتي، ناهنجاري هاي تعاملي و انحرافات صنفي فراهم شد و اين آسيب مزمن در جان مردم محروم استان مرزي ايلام جا خوش كرد و سرزمين درون شان را دستخوش غليان و ناامني نمود و عوارض خشن جنگ نظامي اين پديده شوم را مستتر و تحقق و بروز آن را به پايان مناقشه سخت هشت ساله ايران و عراق موكول كرد.
شتاب فرايند شهرنشيني بدون وجود بسترهاي لازم، جان گيري خورده فرهنگ هاي نا مانوس و بي هويت شهري، فقدان اشتغال آبرومندانه، اثرات نهفته جنگ و تخاصم، نا همحواني توليد اطلاعات و پذيرش فكري مردم، تاخر فرهنگي، تبعد فواصل طبقاتي، رفتارهاي چندگانه متوليان اجرايي، بي قاعدگي توسعه و توازن تضاد انتقادات آرام مدني را افزايش داد و تاكنون نيز هيچ استراتژي مثبتي در پي تعديل آن نيست و نوش داروي مديران و پژوهش هاي دير هنگام انديشمندان هم افاقه نكرده است.
به نظر مي رسد كه براي توقف روند نا خوش آيند آسيب هاي اجتماعي كه بدون ترديد، نا امني را نيز بدنبال خود دارد، لازم است كه به مقوله هاي قانونگرايي، تقويت امنيت رواني، ثبات فكري، تامين معيشت مردم، بازسازي اعتماد عمومي، بازنگري در انديشه هاي اجرايي و استقرار نظم بيشتر ضروري به نظر مي رسد.
صاحب نظران معتقدند كه امنيت و قانون همزاد هم هستند و فقدان يكي، وجود ديگري را بي اثر مي كند و به نظر مي آيد كه اين دو در استان ايلام وجود دارند اما در بعد دروني و اجتماعي ناكافي است و نياز مبرم به توسعه كمي و كيفي دارند.
براي ايجاد امنيت پايدار در جامعه كوچك ايلام به ساختاري محتاج هستيم كه عدالت و رفاه اجتماعي، اشتغال، آزادي مشروع بيان و عمل، حاكميت مشروع مردم، توزيع دانايي و اطلاعات بروز، عدم اختلاف اجتماعي، استفاده از نظر دانايان و سازگاري دسته جمعي در آن تامين شود.
در سنوات گذشته بارها از مسئولان سياسي و انتظامي استان شنيده ايم كه ايلام امن ترين استان كشور است و همين امر نيز باعث عشق، ارادت و اعتماد مردم اين استان مرزي به متوليان بود و بخاطر نعمت امنيت هم خداي مهربان را شاكر و سپاسگزار بوده ايم.
اما برابر اعلام مسئولان كشوري از طريق جرايد رسمي، متاسفانه استان ايلام جزء سه استان اول جرم خيز كشور است كه از نظر حجم پرونده هاي قضايي قبل از استان تهران و يزد و قم قرار دارد كه اين امر با گفتار مديران ارشد ما در منافات عملي است.
از ابتداي سال جاري تاكنون اتفاقات تاسفبار و تاثر انگيزي در بعد فردي و اجتماعي در برخي شهرستان هاي اين استان به وقوع پيوست و قتل رقت بار و دلخراشي رخ داد كه با هيچ معيار امنيت اجتماعي و فردي در موازين و قوانين ملي و شرعي مطابقت ندارد.
بريدن سر يك نفر در ايلام، قتل چند نفر در مناطق و شهرك هاي اقماري شهرستان مهران با سلاح گرم، قتل مظلومانه يك كودك در شيروان، كشته و زخمي شدن دو نفر در بدره با سلاح گرم، قتل عام پنج عضو يك خانواده در ملكشاهي، كشته شدن چند نفر با همين روش در دهلران، مردم را دچار رعب و وحشت كرده و اين حقيقت را مبرهن مي كند كه ما اگر چه از امنيت نسبي برخورداريم اما در طول چند سال گذشته امن ترين استان كشور نبوده ايم و اين روند نا مناسب در برخي مناطق استان بشدت مردم را نگران و ذهن و فكر آنها را ناامن و مشوش كرده است.
هر چند شكر خدا و به همت و فداكاري سربازان گمنام امام زمان (عج)، مرزداران مخلص در نيروهاي نظامي و انتظامي و سپاه سلحشور و هوشمندي و اشراف كامل متوليان و دولتمردان و در راس همه آنها وجود مقام معظم رهبري امنيت ملي پايداري در فضاي عمومي كشور و مرزهاي جغرافيايي حاكم است و به كوري چشم همه دشمنان و مخلان امنيت داخلي و خارجي، جاي هيچ نگراني وجود ندارد و اينكه برخي از اين اتفاقات اجتماعي طبيعي و از عوارض توسعه فضاهاي مجازي و ناشي از بي قوارگي شبكه هاي اينترنتي است اما زنگ خطري است كه متوليان امنيت انتظامي مردم بايد آن را جدي بگيرند و دلايل و عوامل حوادث تلخ اخير را مورد مطالعه دقيق و ملاحظه قرار داده و به مردم گزارش دهند.
علت آن، تاثيرات مرزي است، امراض ناشي از جنگ تحميلي است، تناقض در گفتار و كردار مديران اجرايي، فقر و بيكاري و نداري، نگاه اومانيستي و دوري از معنويات، وجود سلاح، افزايش خشونت فردي، اصول غلط تربيتي، بخاطر دوران گذر از سنت به صنعت است، مشاغل كاذب، چشم هم چشمي، ضعف مهارت در زندگي و يا سهل انگاري و بي تفاوتي و عدم صداقت و ارتباط سازنده و كاربردي مسئولان با مردم است فعلا پژوهشي انجام نشده و كسي از اين موضوع آزار دهنده اجتماعي خبر ندارد.
اميدواريم با تلاش بيشتر و دلسوزي مضاعف و احساس مسئوليت و فداكاري متوليان امر، اين روند نگران كننده در استان محروم و مرزي و ايثارگر ايلام متوقف شود و شاهد امنيت بيشتر و بهتري در فضاي اجنماعي و خانوادگي در شهرها و روستاهاي خود باشيم.
سيد حرمت الله موسوي مقدم خبرنگار ايرنا در ايلام
9102