روز عرفه، فرصت زدودن زنگار غفلت از گناهان

دل در جوشش ناب عرفه وضو مي گيرد و در صحراي تفتيده عرفات جاري مي شود، آن جا كه ايوان هزار نقش خداشناسي است، لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه از دست داده اند.

در روز عرفه (نهم ذي الحجه) حاجيان از ظهر تا بعد از غروب آفتاب، بايد در سرزمين عرفات بمانند و در آن سرزمين دعا كنند، نماز بخوانند و با خدا به راز و نياز بپردازند.

بسياري از گناهان در روز عرفه بخشيده مي شود، در اين روز امام حسين (ع) در سرزمين عرفات دست به دعا برداشتند و با اشك و ناله و زاري با خداي خود مناجات كردند.

در اين روز دل بيقرار حضرت اباعبدالله الحسين (ع) شده و پنجره باران خورده چشم ها از ضريح اجابت، تصوير مي دهد و اين صحراي عرفات است كه با كلمات روحبخش دعاي امام حسين (ع) و اشك عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش مي كند، اشك و زمزمه ما را نيز بپذير، اي خداي عرفه.

حضرت امام محمدباقر عليه السلام نيز در عرفات و روز عرفه دو دست خود را به سوي آسمان بلند كرد و از ظهر تا غروب آفتاب با خدا راز و نياز كرد.

براي دعا در اين روز فرقي نمي كند كه كجا باشيم، يعني حتما نبايد در صحراي عرفات و در سفر حج باشيم. هر جا كه بوديم روز عرفه را با دعا و مناجات بگذرانيم.

در اين روز حجاج بيت الله الحرام با وقوف در صحراي عرفات با خداي خويش به مناجات مي پردازند و دعاي عرفه امام حسين(ع) را قرائت مي كنند.

مسلمانان نيز در گوشه گوشه اين كره خاكي در اين روز همه با هم نجوا مي كنند: 'خداي من، من به گناهانم اعتراف مي كنم، آنها را ببخش، منم كه بد كردم، منم كه خطا كردم، منم كه تصميم به گناه گرفتم، منم كه ناداني كردم.'

مسلمانان با شركت در آيين پرفيض و ملكوتي دعاي عرفه با ريختن اشك عشق، از معبود خود طلب عفو كرده و براي گناهان گذشته خود از ذات اقدس الهي طلب مغفرت مي كنند.

عرفات نام جايگاهي است كه حاجيان در روز عرفه در آنجا توقف مي كنند و به دعا و نيايش مي پردازند و پس از برگزاري نماز ظهر و عصر به مكه باز مي گردند و وجه تسميه آن را چنين گفته اند كه جبرييل (ع) هنگامي كه مناسك را به ابراهيم مي آموخت چون به عرفه رسيد به او گفت: عرفت، او پاسخ داد: آري، لذا به اين نام خوانده شد.

و نيز گفته اند سبب آن اين است كه مردم از اين جايگاه به گناه خود اعتراف مي كنند و بعضي آن را براي تحمل صبر و رنجي مي دانند كه براي رسيدن به آن بايد متحمل شد، يكي از معاني عرفه صبر و شكيبايي و تحمل است.

طبق روايت امام صادق(ع)، آدم (ع) پس از خروج از جوار خداوند و فرود به دنيا، چهل روز هر بامداد بر فراز كوه صفا با چشم گريان در حال سجود بود، جبرييل بر آدم فرود آمد و پرسيد: چرا گريه مي كني اي آدم؟

ـ چگونه مي توانم گريه نكنم در حاليكه خداوند مرا از جوارش بيرون رانده و در دنيا فرود آورده است.

ـ اي آدم به درگاه خدا توبه كن و به سوي او بازگرد.

ـ چگونه توبه كنم؟

جبرييل در روز هشتم ذيحجه آدم را به مني برد، آدم شب را در آنجا ماند و صبح با جبرييل به صحراي عرفات رفت، جبرييل هنگام خروج از مكه، احرام بستن را به او ياد داد و به او لبيك گفتن را آموخت و چون بعد از ظهر روز عرفه فرا رسيد تلبيه را قطع كرد و به دستور جبرييل غسل كرد و پس از نماز عصر، آدم را به وقوف در عرفات واداشت و كلماتي را كه از پروردگار دريافت كرده بود به وي تعليم داد.

آدم (ع) تا هنگام غروب آفتاب همچنان دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشك مي ريخت، وقتي كه آفتاب غروب كرد همراه جبرييل روانه مشعر شد و شب را در آنجا گذراند و صبحگاهان در مشعر بپاخاست و در آنجا نيز با كلماتي به دعا پرداخت و به درگاه خداوند توبه گذاشت.

مدير كل سازمان تبليغات اسلامي آذربايجان شرقي در خصوص اهميت اين روز به خبرنگار ايرنا گفت: اهميت اين روز به اندازه حج و عرفات، دعاي عرفه، عرفان اسلامي و اصيل است.

حجت الاسلام حميد عظيمي افزود: اين روز، روز شناخت پيدا كردن از خود است، من عرفه نفسه فقد عرفه ربه و هركس خود را بشناسد خدايش را شناخته است.

وي اظهار كرد: عرفه شاكر بودن نعمت هاي الهي و عبوديت پرورگار را مطرح مي كند و ارتباط فرش با عرش و خالق با مخلوق است.

روز عرفه، روز شناخت است،عرفه روزي است كه خداي سبحان بندگان خود را به عبادت و اطاعت خويش فرا مي خواند و خوان كرم و احسان و لطف خود را براي آنان مي گستراند.

در اين روز بزرگ خداوند متعال درهاي مغفرت و بخشش و رحمت الهي را بر روي بندگانش مي گشايد.

مدير كل اوقاف و امور خيريه آذربايجان شرقي نيز در خصوص جايگاه روز عرفه در نزد مسلمانان به خبرنگار ايرنا گفت: روز عرفه بر اساس روايات عيد اطلاق مي شود و توجه اهل بيت به روز عرفه و اوج اين توجه از چله حضرت موسي (ع) كه در اين چله مدهوش خدا شد تجلي يافته و نشات گرفته است.

حجت الاسلام 'سيد شهاب الدين حسيني' اظهاركرد: حجاج بيت الله الحرام بيتوته اي كه عصر روز عرفه در عرفات دارند در اين روز با وقوف در صحراي عرفات با خداي خويش به مناجات مي پردازند.

وي افزود: امام حسين (ع) در اين روز دعاي عرفه را ايستاده در جبل الرحمه خواند.

وي خاطرنشان كرد: روزه داري دراين روز مستحب بوده ولي خداوند جايگاه اين دعا را چنان بالا مقدر فرموده اند كه هر زمان ضعف و ناتواني بر انسان فائق آمد طوري كه نتواند دعا را ادامه دهد مي تواند روزه روز عرفه را افطار كند و دعا را ادامه دهد.

وي اضافه كرد: پيامبر اكرم (ص) مي فرمايند 10روز اول ذي الحجه عظمت بالايي دارد و روز عرفه اوج اين 10 روز است.

587/7223