وحدت، نياز اساسي براي بازگشت به دوره عزت و اقتدار اسلامي

به گزارش ایرنا، چنگ انداختن به ریسمان الهی و تجمیع ظرفیت های موجود در كشورهای اسلامی زمینه قدرت یافتن جهان اسلام و چیره شدن بر دنیای استكبار كه هدفی جز تضعیف ملل اسلامی را دنبال نمی كند، امروز بیش از هر زمان دیگر احساس می شود.

به جرات می توان گفت كه بخش اعظمی از مشكلات و گرفتاری های موجود در كشورهای اسلامی حاصل تسلط كشورهای زورگوی غربی و صهیونیسم بر امورات مسلمانان است كه فرجامی جز اسارت مسلمانان به دنبال ندارد كه نمونه های آشكار آن را در افغانستان، عراق، سوریه و فلسطین مشاهده می كنیم.

دستیابی جهان اسلام به همدلی كه هم افزایی بزرگی را برای كشورهای اسلامی به دنبال خواهد داشت، از آغاز نهضت اسلامی ملت ایران از سوی بنیانگذار این نظام الهی حضرت امام خمینی (ره) به عنوان یكی از اهداف اساسی نهضت مطرح شده است و در طول سال های گذشته نیز به عنوان یك سیاست راهبردی از سوی مقامات جمهوری اسلامی ایران دنبال شده است.

بدون شك اشتراكات جهان اسلام بسیار بیش از نقاط افتراق و جدایی است كه می توان با تاكید و حركت در مسیر این آموزه های مشترك صلاح و فلاح جهان اسلام را قم زد.

منشا حقیقی وحدت امت اسلامی، همانا دین اسلام است؛ این موضوع ریشه اصلی خود را از فطرت خداجوی انسان می گیرد كه خداوند متعال در نهاد مردم همه جوامع به ودیعت نهاده است.

همه كسانی كه امروز سرافرازی جهان اسلام را آرزو می كنند، معتقدند اتحاد اصلی ترین نیاز امروز مسلمانان و كشورهای اسلامی است؛ به وسیله وحدت است كه می توان پایه های دین را محكم كرده و اجازه هرگونه شیطنتی را از دشمنان سلب كرد.

بنا بر عقیده ناظران، وحدت و همگرایی در جامعه توحیدی، پیش از آنكه دستوری وحیانی باشد، امری عقلانی است و بیش از آنكه مطلوبی دینی باشد، ضرورتی عینی است؛ چرا كه وحدت در نظام اجتماعی اسلام تداوم حاكمیت وحدت در نظام تكوین و تشریع است و نه تنها وحدت ریشه در عقاید و شریعت اسلام دارد كه حیات امت اسلامی و تاریخ این امت بر آن استوار است.

اهمیت این موضوع را باید از قرآن كریم بیاموزیم كه هم وحدت و همگرایی در جامعه اسلامی را امری بایسته معرفی كرده و از آن با تعابیری مختلف ستایش كرده است و هم واگرایی و وحدت گریزی را پدیده‌ای زشت دانسته و آن را با تعابیری كوبنده نكوهش كرده است.

امروز بیشترین ترس دشمنان اسلام از اتحاد و همدلی میان مسلمانان جهان است، چرا كه آنان بخوبی می دانند اگر این جمعیت كثیر با یكدیگر متحد و یكپارچه شوند، منافع آنها در هیچ یك از كشورهای اسلامی تامین نخواهد شد و در رسیدن به اهدافشان ناكام خواهند ماند.

دنیای استكبار در سال‌های گذشته با راه‌اندازی گروهك های تروریستی و هدایت‌های مالی آنان، ایجاد جدایی در بین مسلمانان را به عنوان یكی از اهداف اساسی و راهبردی خود دنبال می كنند و اما متاسفانه برخی از سران كشورهای اسلامی نیز به گونه ای منافقانه خواسته های مستكبران را در جهان اسلام تحقق می بخشند.

دشمنان یكپارچگی جهان اسلام از هیچ اقدامی برای از بین بردن وحدت و ایجاد تفرقه در فروگذار نمی كنند و وظیفه ما است كه با بهره گیری از بركات هفته وحدت و الگو قراردادن سیره و خلق عظیم رسول خدا(ص)، همچون گذشته آنها را در رسیدن به اهداف پلیدشان ناكام بگذاریم.

حوادث امروز كشور سوریه و جنایاتی كه امروز با تحریك و پشتیبانی آمریكا و صهیونیسم جهان رقم می خورد بی شك دل هر مسلمانی را آزرده می كند و اما بیش از هر چیز دنباله روی برخی از كشورهای عربی و مسلمان از سیاست های آمریكا و غرب در سوریه آتشی است بر پیكره دنیای اسلام كه زخم های موجود را گسترده می كند. امروز سران عرب گرفتار عدم درك و آگاهی درست نسبت به وظایف خود در قبال اسلام عزیز هستند و به طور مستمر برای آشكارتر شدن تفاوت ها سرمایه گذاری می كنند.

در دو قرن اخیر نیز برخی نخبگان مذهبی و مصلحان در تحلیل علل عقب‌ماندگی مسلمانان و عدم رشد ملت های مسلمان، اختلاف و نزاع های مذهبی را عامل اساسی دانسته اند؛ از این رو شاهد هستیم كه افرادی مانند سید جمال‌الدین اسدآبادی، شیخ محمد حسین كاشف الغطا و شیخ محمد عبده پا به صحنه اجتماعی و سیاسی گذاشته و ندای اتحاد مسلمانان را سر دادند.

همچنین بزرگانی مانند آیت الله بروجردی در ایران و شیخ محمود شلتوت و شیخ محمد مدنی در مصر ادامه دهنده این راه بودند، همچنین بعد از انقلاب مساله اتحاد مسلمانان به صورت هر چه پررنگ تر مورد تاكید حضرت امام (ره) و رهبر معظم انقلاب بوده است.

وحدت و انسجام به معنای همگرایی پیروان مذاهب مختلف در عین وجود اختلافات مذهبی است، چرا كه حذف اختلافات و تنوع فكری و مذهبی نه ممكن است و نه مطلوب؛ آنچه مطلوب است یافتن راهكارهایی برای مدیریت صحیح و جلوگیری از پیامدهای واگرایی اسلامی است.

كارشناسان بر این عقیده اند كه معتقدات مشترك اسلامی مهمترین عامل در دست یابی به انسجام اسلامی است؛ بنابراین ما اگر بخواهیم انسجام اسلامی تحقق پیدا كند، باید بر اصول مشترك بین مسلمانان تكیه كنیم و نباید خود را سرگرم فروعی بكنیم كه مورد اختلاف است؛ دشمنان اسلام سعی دارند كه با سرگرم كردن فرقه های مختلف مسلمانان آتش كینه و تفرقه را میان آنان شعله ور سازند تا در پرتو آن به مقاصد شوم خود كه از جمله مهمترین آنها نابودی اسلام و مسلمانان است، دست یابند، آنها می خواهند با این كار قدرت تفكر را از مسلمانان بگیرند.

برقراری وحدت و انسجام اسلامی آثار مهمی دارد كه مهمترین آن، شكست دشمنان اسلام و قطع دست تمامی چپاولگران از ممالك اسلامی است؛ ایجاد وحدت در جوامع اسلامی باعث احیای استقلال سرزمین های اسلامی كه به نوعی یكی از منافع مشترك مسلمانان به حساب می آید، می شود و مسلمانان به پیروزی نهایی خود كه همان فراگیر شدن اسلام عزیز در سراسر جهان است نایل خواهند آمد.

وحدت جبهه ای است كه احزاب و دسته جات مختلف در عین اختلاف در مسلك و ایدئولوژی و راه و روش به واسطه مشتركاتی كه میان آنها هست در مقابل دشمن مشترك در یك صف جبهه بندی كنند؛ بدیهی است كه صف واحد در برابر دشمن تشكیل دادن با اصرار در دفاع از مسلك خود و انتقاد از مسلك های برادر و دعوت سایر برادران هم جبهه به مسلك خود به هیچ وجه منافات ندارد.

به هر حال طرفداری از ایده 'اتحاد اسلامی' ایجاب نمی كند كه در گفتن حقایق كوتاهی شود. آنچه نباید صورت گیرد كارهایی است كه احساسات و تعصبات و كینه های مخالف را برمی انگیزد، اما بحث علمی سروكارش با عقل و منطق است نه عواطف و احساسات.'(استادمرتضی مطهری.امامت، ص16-19 )ك/4

7404/1535