گذري بر زندگي مرحوم نوشيرواني ، خير بزرگ مازندران

به گزارش خبرنگار ایرنا ، عارف بزرگ و رادمرد وارسته ، مرحوم سید حسین فلاح نوشیروانی فرزند سید احمد در حدود سال 1281 هجری شمسی در قریه ' نوشیروانكلا ' از توابع شهرستان بابل دیده به جهان گشود.

گفته می شود از همان اوان طفولیت ، آثار هوش و استعداد خارق العاده در سیمای نورانی این سید جلیل القدر هویدا بود و در شش سالگی عم جزء را نزد زن معلمه ای به نام

' ملاخیران ' فراگرفت و سپس قرآن كریم را نیز در مدت سه ماه از محضر آخوند شیخ محمد سالاری ختم كرد.

وی به توصیه جد مادریش مرحوم سید آقا نوشیروانی ، برای ادامه تحصیلات به مدارس

' شرافت ' و ' احمدی ' در ' بارفروش ' (بابل كنونی ) رفت و به مدت هشت سال در این مدارس به تحصیل اشتغال داشت و همواره از شاگردان بسیار خوب و ممتاز بود.

زنده یاد نوشیروانی پس از مدتی جهت یافتن كاری مناسب عازم مشهد مقدس شد و پس از مدتی نیز به تهران عزیمت كرد و در تجارت خانه ' حكیم زاده یزدی ' مشغول به كار شد و در آنجا پس از بروز شایستگی ، لیاقت و كاردانی و بالا بودن سطح سواد و معلومات از یك طرف و نجابت و دیانت و امانت داری از طرف دیگر ، بر مرحوم حكیم زاده و دیگر كاركنان شركتش اثرگذاری كرد و پس از مدتی به مدیریت داخلی شركت ارتقاء یافت.

سید حسین فلاح حدود 17 سال با مرحوم حكیم زاده همكاری نزدیك اقتصادی داشت و در این مدت خانواده حكیم زاده چنان مجذوب سجایای اخلاقی ، پاكی و شرافتمندی وی شدند و با او چنان رفتار صمیمانه و محبت آمیزی داشتند كه گویی یكی از اعضای خانواده اشان است و بر همین اساس جهت تشكیل خانواده برای او اقدام كردند و از خانواده مرحوم حجت الاسلام ' طاهری ' (یزدی) دختری را برای همسریش برگزیدند كه بیش از پیش راه سعادت و ترقی معنوی او نیز فراهم شد.

این خیر بزرگ ، پس از مدتی به صورت مستقل به فعالیت اقتصادی و كار تجاری پرداخت و در بازار تجارت آهن ایران موفقیت هایی كسب كرد ، تا آنجا كه پرداختن به امور تجاری و دیدن زرق و برق تمدن و مظاهر مادی هرگز مانع آن نشد كه فكر ، آرمان و ایده مرحوم نوشیروانی از مردمی كه از میان آنها برخاسته بود ، منحرف شود و از مسائل و مشكلات آنان غافل شده و در فكر چاره جویی نباشد.

تربیت اصولی و تحصیل معارف و فرهنگ والای اسلامی و آشنایی كامل با احكام و شریعت مقدس اسلام از یك طرف و دیدن مصائب و رنج هایی كه از ابتدای جوانی با آنها مواجه بود و دوش به دوش مردم و در متن جامعه مستضعف آنها را آزموده و تجربه كرده بود چنان روحی بلند و اراده ای نیرومند در او پدید آورد كه هم چون مولا و جد بزرگوارش حضرت علی (ع) قلب بزرگ و مهربان و سرشار از عاطفه اش همواره برای امت مسلمان و مظلوم بتپد و وجود خود و خانواده گرامیش را در طول حیات پر بركتش وقف خدمت به مردم مستضعف كند.

آن مرحـوم بر اسـاس نوشته‌هایش بیشتر دارایی‌ عظیـم خود را صـرف عمـران و آبـادی ، بویژه در شهرستان بابل كرد و شمار آثار ماندگار مرحوم نوشیروانی در این شهرستان به پنجاه مورد برجستـه می رسد كه از آن جمله می توان به ساخت و احداث مدرسه ، هنرستان ، انیسیتو ، دانشـكده ، درمانـگاه ، زایشـگاه ، بانك‌خون ، پرورشـگاه ایتـام ، بیمارستـان ، مسجـد ، پل و غیره اشاره كرد.

برجای گذاشتن این آثـار نشان دهنده آینده نگری بزرگ وی در تأثیـر گذاری بر زنـدگی و سرنـوشت فرزنـدان آینده‌ساز كشور و استان مازندران بوده است.

ارزشمند ترین یادگار مرحوم نوشیروانی ، تاسیس دانشكده صنعتی بابل در زمینی به مساحت حدود 17 هكتار بود كه همه را در طبـق اخلاص گذاشت و در مقابل ' یك سیـر نبات ' به وزارت علـوم اهداء كرد.

اگر چه اجـل به این بزرگ مرد خیر مهلت نداد ، اما بنایی كه در سال 1348 آغاز كرد ، در سال 1352 افتتـاح شد و در رشته‌های مهندسی برق ، عمران و مكانیك دانشجو پذیرفت.

نام دانشكده صنعتی بابل توسط خود مرحوم نوشیروانی و از نام دانشكده صنعتی پلی‌كلینك تهران الگو گرفته شد ، در حالی كه در آن زمان هیچ دانشگاه صنعتی در كشـور وجود نداشت و تعداد دانشـكده‌های صنعتی هم از عدد انگشتان دست كمتر بود ، لذا این اقدام وی نشانه دوراندیش بودن آن زنده یاد بوده است.

از ابتـدای فروردین ماه سال 1387 این یادگار ارزنده با نام دانشـگاه صنعتـی نوشیـروانی بابل به عنوان دانشگاه مستقل به خدمات علمی – پژوهشی خود ادامه می‌دهد و هم اكنون دارای چهار هزار دانشجو در پنج دانشكده برق و كامپیوتر ، عمران ، مكانیك و صنایع ، شیمی و دانشكده علوم پایه با حضور بیش از 150 عضو هیات علمی است.

روح بلند این مرد خیر ، فرهنگ دوست و خیراندیش در 23 اسفند سال 1350 پس از 69 سال خدمت به مردم به لقاء الله پیوست. روحش شاد باد.ك/4

7328/1654