۱۷ آذر ۱۳۸۴، ۰:۰۱
کد خبر: 7773696
T T
۰ نفر

بازتاب مرک رسولان آگاهی در رسانه های کشور

۱۷ آذر ۱۳۸۴، ۰:۰۱
کد خبر: 7773696
بازتاب مرک رسولان آگاهی در رسانه های کشور # اراک، خبرگزاری جمهوری اسلامی 17/09/84 داخلی.اجتماعی.رسانه ها طی دور روز اخیر وقتی که صفحات جراید و مطبوعات کشور را ورق می زنیم به یاد این شعر معروفی می افتیم که می گـوید: پرواز را به خاطر پسپار، پرنده مردنی است. آری ما در سانحه دلخراش سقوط هواپیـمای سی 130 جمعی از هموطنان عزیزمان را از دست دادیم که در میان آنها گروهـی از اصـحاب قلم و اندیشه نیز سرای باقی را به بقای فانی ترجیح دادند. دراین سانحه، اکثر رسانه های جمعی درسوک از دست دادن اصحاب اندیشه و قلم خود به عزا نشسته اند، و سعی دارند تا باپاسداشتی هر چند کوتاه یاد وخاطره عزیزان خود را گرامی دارند. از دیرباز مشاغل مطبوعاتی و در راس آن حرفه "خبرنگاری" میدان تاخت وتاز حوادث و پیشامدهایی بوده است که تلخی آنها هیچ گاه از یادمان نخواهد رفت، و این بار هم آخرین باری نیست که خبرنگار قربانی این حوادث تلخ می شود. هنوز جان فشانی های اصحاب قلم در طول 8 سال جنک تحمیلی و شهادت " محمود صارمی" خبرنگار ایرنا درافغانستان را ازیاد نبرده ایم که بار فاجعه ای عظیم بر دوش رسانه های کشور نشست. در سالـهای اخـیر شاهد بوده ایم که چگونه ایرانی در هر مقام و شخصیتی که می کوشد تا ایران آباد و آزاد باشد. هنوز آوینی هاوصارمی ها را دریاد داریم و پیوسته در تلاشیم تاابعاد شخصیتی آنها را در لابلای حوادثی که انسان قرن بیست و یکم، بشناسیم. اما آنچه همواره بی پاسخ می ماند این است که چه کسانی باید پاسخگوی بروز چنین حوادثی در کشور باشند، و آیا کسی خود را موظف به پاسخگویی می داند؟ سالهاست که بحث جایگزینی و تجهیز ناوگان هوایی کشور مطرح شده ومتاسفانه درپی محقق نشدن این امر تاکنون چندین سانحه هوایی درکشور رخ داده و تعدادی از هموطنانمان قربانی این بی توجهی شده است. طبق مطالب یکی ازنشریات کشور هواپیمای حامل خبرنگاران از نوع هواپیمایی است که شهیدان محلاتی، فکوری، جهان آرا، نامجو و شاهچراغی نیز بـا سقوط آن در زمان جنک شهید شدند. حال سوال اینجاست که باهواپیمـایی که برای حمل تجهیزات و نیروهای نظامی از آن استفاده می شود، آیا می توان مسافر جابجا کرد؟ آیا با ابراز همدری چیزی از غم بازماندگان درگذشتگان این سانحه کم می شود. و فراموش نکنیم که زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست، هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود، صحنه پیوسته به جاست، خرم آن صحنه که مردم پسپارندبه یاد.
558/557
۰ نفر