#
بلگراد ، ایرنا 18 فروردین 1382 برابر با هفتم آوریل 2003
وزیر امور خارجه اسبق جمهوری سوسیالیستی فدرال یوگسلاوی، در ادامه این
مقاله می افزاید: اگر آمریکا بر این باور است که جهان، تجاوز به عراق را
تحمل خواهد کرد، باید گفت که سخت در اشتباه است.
تمامی شواهد گواه آن است که نتایج به دست آمده، منطبق بر پیش بینیهای
مقامهای واشنگتن نخواهد بود.
این بار، آمریکا و انگلیس موفق شدند، در کنار یکدیگر مخالفت قدرتهای
بزرک دیگری نظیر روسیه، فرانسه، آلمان و چین را نادیده بگیرند، ولی
همواره چنین نخواهد بود.
قطعا، جهان بار دیگر به دو قطب سیاسی مخالف نظیر دوران جنک سرد تبدیل
نخواهد شد، ولی باید اذعان کرد که روابط بین الملل با یک بی ثباتی عمیقی
رو به رو خواهد شد که هنوز ابعاد و چگونگی آن مشخص نیست.
با این وجود، باید تاکید کرد که جهان، نظام بین المللی مبتنی بر توسعه
طلبی و تمرکز گرایی را، نخواهد پذیرفت.
اکنون، سازمان ملل در مسیر فروپاشی قرار گرفته است. این سازمان در 60
سال گذشته و بویژه در دوران جنک سرد، از بسیاری بحرانها عبور کرد. آیا
این سازمان باز هم خواهد توانست با حفظ نقش بنیادین خود، از بحران اخیر
نیز عبور کند؟
به نظر نمی رسد که ناتو نیز بتواند، شکل پیشین خود را حفظ کند و به
ایفای نقش گذشته خود بپردازد.
زمانی که اعضای عمده ناتو درباره بحران عراق با یکدیگر اختلاف نظر
دارند، نباید انتظار داشت که این سازمان نیز بتواند نقش گذشته خود را حفظ
کند.
این تقسیم بندی و اختلاف دیدگاه به اتحادیه اروپا نیز رخنه کرده است.
از یک سو، کشورهایی مانند انگلیس، ایتالیا و اسپانیا از آمریکا حمایت
می کنند و از سوی دیگر کشورهای اروپای شرقی که زمانی به عنوان اعضای پیمان
ورشو در مقابل آمریکا قرار داشتند، اینک از سیاستهای واشنگتن طرفداری
می کنند.
جهان، برای خروج از این بن بست و اختلافات عمیق، به زمان طولانی نیاز
دارد، ولی باید مطمئن بود که دنیا به سوی تک قطبی شدن حرکت نمی کند. قطعا
در آینده یک جهان چند قطبی وجود خواهد داشت و آمریکا به رغم بهره مندی از
توان اقتصادی، نظامی و سیاسی بالا، تنها قطب این جهان نخواهد بود.
نویسنده این مقاله، در ادامه می افزاید: صربستان و مونته نگرو، کشور
کوچکی است و تاثیر اندکی در روابط بین الملل دارد. ما با مشکلات بسیاری
نظیر مسایل سیاسی و اجتماعی داخلی رو به رو هستیم و بویژه پس از قتل
"زوران جینجیچ" نخست وزیر صربستان، این مشکلات و مسایل بیشتر شده است.
کشور کوچکی مانند صربستان و مونته نگرو، با توجه به فشارهای مختلفی که
بر آن وارد می شود، باید کاملا مراقب باشد تا با موضعگیریهای خود، کشورهای
قدرتمند را به چالش نکشاند، از جمله با کشوری مانند آمریکا که در حال
گسترش روابط هستیم.
از سوی دیگر، به رغم اینکه مصمم هستیم تا روابط مطلوبی با آمریکا
داشته باشیم، ولی نمی توان مقصر و عامل اصلی جنک را در جای دیگری جستجو
کرد.
عراق، بدون اجازه سازمان ملل، مورد حمله قرار گرفته است. در واقع به
عراق تجاوز شده است. بدون در نظر گرفتن اینکه در عراق چه رژیمی حاکم است،
قربانیان این جنک را نمی توان عامل این جنک قلمداد کرد.
هر ملتی خود باید درباره سرنوشت خویش تصمیم بگیرد. اگر با تجاوز و
تهاجم، نظام سیاسی کشوری را تغییر دهیم، در آن صورت جهان در چه مسیری به
حرکت در خواهد آمد؟
اگر کشورها به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی یکدیگر احترام نگذارند و آن
را رعایت نکنند، هیچ نظام بین المللی وجود نخواهد داشت.
اگر تمامیت ارضی کشورها محترم شمرده نشود، در آن صورت، باید اذعان کرد
که سازمان ملل به پایان حیات خود رسیده است.
194