#
تهران، خبرگزاری جمهوری اسلامی 31/04/83
داخلی.فرهنگی.برنامه توسعه.
یک استاد دانشگاه گفت: مجلس شورای اسلامی برنامه ریز نیست و قانونگذار
است، هر چند معمولا اکثر مواد برنامه توسعه توسط مجلس نوشته می شود.
دکتر "حجت الله میرزایی" که سه شنبه شب در نشست هفتگی خانه فرهنک دانشجو
در دانشگاه علامه طباطبایی سخن می گفت، اظهار داشت: اگرچه نوشتن برنامه
توسعه برعهده دولت و سازمان برنامه است، اما در عمل بخشی از مواد این
برنامه توسط مجلس نوشته می شود.
وی با اشاره به برنامه دوم توسعه افزود: اکثر مواد این برنامه توسط
مجلس نوشته شد.
عضوهیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی گفت: برنامه توسعه تجلی دو عنصر
عقلانیت و هدف مندی است و اگر برنامه بلند مدت باشد، تمرکز بر روی اهداف
بیشتر می شود.
میرزایی از "رویکرد سیستمی"، "مشارکت"، "آینده نگری"، "هماهنگی" و
"استمرار"، به عنوان عناصر نظام برنامه ریزی توسعه یادکرد و خاطرنشان
ساخت: مخاطب و عامل برنامه توسعه، مردم هستند و درنتیجه این برنامه باید
مشارکتی باشد.
معاون دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی گفت: وجود هماهنگی های عمودی و
افقی در سطح مدیریت برنامه بسیار حیاتی است و اساسا فلسفه وجودی برنامه
اول توسعه تمرکز برنامه های پراکنده دولت در یک نقطه بود.
به گفته میرزایی برنامه ریزی توسعه در یک چرخه دایمی صورت می گیرد که
شامل "مطالعات"، "هدف گذاری "، "تبیین استراتژی"، "سیاست گذاری"، "تخصیص
منابع"، "اجرا و نظارت" و "ارزشیابی" است.
وی گفت: ارزشیابی برنامه از درجه بالایی از اهمیت برخورداراست، بطوری که
نوشتن برنامه جدید بدون ارزشیابی برنامه پیشین، بی معنی است.
این استاد دانشگاه افزود: نظام برنامه ریزی یک نظام سه سطحی است که در
بالاترین سطح آن فضای عمومی و محیط زمینه ای برنامه قرار دارد.
میرزایی در تشریح محیط زمینه برنامه توسعه اظهار داشت: این محیط شامل
سه عنصر "شرایط تاریخی و نهادی"، "ساختار نظام جهانی" و "ساختار اقتصاد
سیاسی کشور" است.
استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه گفت: سطح دوم برنامه ریزی توسعه شامل محیط
عملیاتی برنامه ریزی است که به تعامل رهبران سیاسی، مدیران منطقه ای، احزاب
و نهادهای اجتماعی و بنگاه های اقتصادی بخش خصوصی و عمومی بستگی دارد.
میرزایی افزود: سطح سوم محیط سازمانی برای پیگیری برنامه است که درواقع
وظیفه دبیرخانه ای برنامه را برعهده دارد.
به گفته وی درایران وظیفه پیگیری و نظارت بر برنامه توسعه برعهده سازمان
برنامه ریزی کل کشور است.
وی از "فقدان نظام ماتریسی کارشناسی"، "انقطاع نسلی و ضعف درانتقال
تجربه"، "فقدان معاونت برنامه ریزی به صورت جداگانه" و "فاصله میان
کارشناسان و مدیران"، به عنوان اشکالات ساختار سازمان برنامه ریزی کشور
یاد کرد.
این استاد دانشگاه گفت: چالش مشارکت اولین و مهمترین چالش نظام برنامه
است و بر همین اساس حداقل انتظار از دولت آن بود که برنامه چهارم توسعه
مشارکتی تر از برنامه سوم باشد.
میرزایی تصریح کرد: برنامه چهارم بسیار تفصیلی است و مواد آن بر اساس
درجه اهمیت طبقه بندی نشده اند، در حالی که برنامه توسعه باید به صورت
planning Core و در چند مساله اصلی خلاصه شود.
وی اظهار داشت: به گفته یکی از کارشناسان اگر بند دو از ماده هفت این
برنامه توسط مجلس هفتم حذف شود، برنامه چهارم دیگر موضوعیتی نخواهدداشت،
درحالیکه این درجه از اهمیت برای این بند از برنامه مشخص نشده است.
میرزایی با انتقاد از روند تصویب برنامه چهارم در مجلس گفت: مجلس ششم
در تصویب برنامه توسعه بدعت نامناسبی گذاشت و آن یک شوری کردن تصویب
برنامه بود.
وی در پاسخ به سوالی درباره "پارادوکس ایران" گفت: این یک واقیت
است که در ایران تمام عوامل برای توسعه وجود دارد ولی کشور توسعه پیدا
نمی کند.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: دلیل وجود این پارادوکس بی توجهی به
تقویت جدی نهادهای مدنی در حوزه اجتماعی به منظور جلب مشارکت هرچه بیشتر
مردم است.
وی بابیان اینکه مهمترین فرصتی که دولت اصلاحات از دست داد ایجاد زمینه
های لازم برای تقویت نهادهای مدنی و اجتماعی بود، افزود: توسعه در ایران
تنها با پیشرفت دموکراسی و تقویت نهادهای مدنی امکان پذیر خواهد شد.
فراهنک.ع.ب / 2308/ 1770