نصرالله قادری در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر ایرنا، به‌تشریح اهمیت و ابعاد نمایش‌های میدانی پرداخت و با اشاره به نظریه ریچارد شچنر درخصوص نمایش‌های میدانی، اظهار داشت: شچنر در نظریه خود درخصوص تئاتر موضوع تئاتر «محیطی و پیرامونی» را مورد تاکید قرار می‌دهد و اهمیت آن را ذکر می‌کند. البته این شکل اجرای تئاتر میدانی در ایران هیچ ارتباطی با نظریه شچمر ندارد چون در این نمایش از یک فضای باز استفاده می‌شود که پس از اینکه دکور زده می‌شود، صحنه ساخته و به مخاطب منتقل می‌شود.
این نمایش‌ها به‌دلیل اینکه نیازمند فضای باز و چندین صحنه می‌باشند، نزدیک به مردم است بنابراین مخاطب با آن ارتباط برقرار می‌کند و از امکاناتی که استفاده می‌شود، چون امکانات واقعی است و تصویر و فیلم نیست، تاثیر خیلی خوبی بر مخاطب دارد.
عمده شکل‌های نمایشی ما ایرانیان از محیط بهره گرفته است
این نویسنده و کارگردان تئاتر به تشریح تعزیه و سیاه‌بازی به‌عنوان نمایش‌های بومی ایرانی پرداخت و با بیان اینکه هر دوی این نمایش‌ها در یک فضای واقعی اجرا می‌شوند، افزود: سیاه‌بازی یک نمایش ایرانی است که در حیاط و تعزیه در تکایا اجرا می‌شود؛ از طرفی ما ایرانیان بازی معرکه‌گیری را داریم که در یک فضای باز اجرا می‌شود. عمده شکل‌های نمایشی ما ایرانیان از محیط بهره گرفته است و در فضاهای محیطی اجرا شده‌اند بنابراین می‌توان اجراهای بزرگ میدانی را در همین راستا قلمداد کرد.
وی بهره‌گیری از فناوری‌های سینمایی را موجب جذابیت نمایش‌های میدانی دانست و تاکید کرد: در بخشی از نظریه شچمر آمده است که تئاتر محیطی می‌تواند چند رسانه‌ای باشد؛ شچنر با دو الگویی که مطرح می‌کند، تاکید دارد نمایش میدانی می‌تواند از موسیقی، صدا و نور و دیگر امکانات نمایشی بهره بگیرد.
نمایش میدانی یکی از گونه‌هایی از نمایش است که می‌تواند مخاطب را به تئاتر جذب کند تا این مخاطب در سالن حضور پیدا کندقادری ویژگی دیگر نمایش‌های میدانی را مخاطبان گسترده آن‌ها دانست و درباره استفاده عموم جامعه از این نمایش‌ها گفت: دروغ بزرگی که از زمان تسلط توده در ایران درخصوص تئاتر مطرح شد و هنوز حاکم بود، این است که تئاتر هنر خواص است. تئاتر از ابتدای پیدایش در یونان ۲۰ هزار تماشاگر داشته است و برای تمام مردم بوده است. البته یک شکل خاص از تئاتر مثل تئاتر لابراتوار وجود دارد که برای گروه خاصی می‌تواند باشد که بسیار محدود است.
وی افزود: تئاتر اساساً باید بتواند با عموم مخاطبین ارتباط برقرار کند؛ کارهای آنتون چخوف و ویلیام شکسپیر برای همه جواب می‌دهد اما لایه‌های مختلف دارد و هر کسی بسته به دانش و نگرش خودش می‌تواند دریافت مختلفی از آن داشته باشد. تئاتر باید بتواند با تمام مخاطبین ارتباط برقرار کند و راز موفقیت و ماندگاری تئاتر در همین است.
این نویسنده با بیان اینکه نمایش‌های میدانی می‌توانند مخاطب را به عرصه تئاتر صحنه‌ای جذب کنند و تولید مخاطب تئاتر رقم بخورد، گفت: مخاطب وقتی بعد از دیدن یک نمایش میدانی علاقه‌مند تئاتر می‌شود و در سالن نمایش حضور پیدا می‌کند چون نمی‌تواند با تئاترهای شبه‌روشنفکری ارتباط بگیرد مجدد انقطاع حاصل می‌شود. نمایش‌های شبه روشنفکری به دلیل اینکه با مردم نزدیک نیستند و مسائل مردم را نمی‌گویند و بیشتر سیاست‌زده و شعاری هستند، و ادا و اصول‌های هنری دارند، در ارتباط گیری با مخاطب شکست خورده هستند. نمایش میدانی یکی از گونه‌هایی از نمایش است که می‌تواند مخاطب را به تئاتر جذب کند تا این مخاطب در سالن حضور پیدا کند.
نمایش‌های میدانی می‌توانند مخاطب را به عرصه تئاتر صحنه‌ای جذب کنند وی در پاسخ به اینکه آیا مناطق مختلف ایران ظرفیت اجرای نمایش‌های متعدد میدانی را دارند یا خیر گفت: برخلاف آنچه که به ما گفته‌اند که نبض تئاتر ایران در تهران می‌تپد؛ در گذشته و حال ذات تئاتر ایران در شهرستان‌ها بوده است. اتفاقاً در شهرستان‌ها امکانات و استعداد بیشتری درخصوص تئاتر وجود دارد اما متاسفانه حمایت جدی برای آن‌ها وجود ندارد.
قادری گفت: هنرمندان مناطق مختلف ایران می‌توانند خلق کننده کارهای خوبی باشند و مشخصا درخصوص تئاتر میدانی بخاطر اینکه با فرهنگ بومی آن‌ها همخوانی دارد، می‌توانند از امکانات فرهنگی بومی خودشان استفاده کنند. مثلا در کردستان می‌توان از چهل دف و محیط استفاده شود؛ در آذربایجان می‌توان از موسیقی و رقص محلی بهره گرفت و این استعدادها در شهرستان‌ها وجود دارد و این امکان ذاتی است که باید حمایت شود.
به گزارش ایرنا، نمایش «بازگشت» تازه‌ترین اثر سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که به همت موسسه هنری رسانه‌ای سیمای ققنوس روی صحنه خواهد رفت.
نظر شما