به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، تغییرات آبوهوایی یکی از بزرگترین چالشهای امروزی پیش روی سیاره زمین است. تغییرات دما، خشکسالی، ذوب یخچالها و سیل به طور فزایندهای به معضلهایی پایدار تبدیل میشوند و در این چارچوب، یکی از نگرانکنندهترین پیامدهای گرمایش جهانی، دسترسی به آب است؛ چرا که منابع هیدرولوژیکی را تغییر داده و دسترسی به این منبع را غیرقابل پیشبینیتر میکند.
به نوشته روزنامه ال پائیس اسپانیا، گرمایش جهانی در اکثر کشورها فشار بیسابقهای بر منابع آب وارد میکند؛ جمعیت جهان به سرعت در حال رشد است و برآوردها نشان میدهد که در صورت تداوم رویه فعلی، تا سال ۲۰۳۰ میلادی، اختلاف میان تقاضای پیشبینیشده و عرضه آب موجود در جهان به ۴۰ درصد خواهد رسید.
در نگاهی جزئیتر به جغرافیای جهان، در سالهای اخیر، آمریکای لاتین و دریای کارائیب با وجود داشتن حدود یک سوم منابع آبی سیاره زمین، به طور فزایندهای نشانههایی از تنش آبی را بروز داده است. این بدان معناست که تامین آب برای رفع نیازهای جمعیت، کشاورزی، صنایع و اکوسیستم کافی نیست. این مسئله به طور عمده ناشی از خشکسالی، بهره برداری بیش از حد از سفرههای زیرزمینی، آلودگی آب و افزایش عمومی و بی رویه تقاضا است که پیامدهای منفی مانند کمبود مواد غذایی، مهاجرت جمعیت و از بین رفتن تنوع زیستی را به همراه دارد.
در صورت تداوم رویه فعلی، تا سال ۲۰۳۰ میلادی، اختلاف میان تقاضای پیشبینیشده و عرضه آب موجود در جهان به ۴۰ درصد خواهد رسید. حدود ۱۵۰ میلیون نفر در مناطقی با کمبود شدید آب زندگی میکنند. از مکزیک تا آرژانتین، یکی از نگرانکنندهترین پیامدهای تغییرات آبوهوایی، دسترسی به آب آشامیدنی است. مسئله زمانی بحثبرانگیزتر میشود که شاهد هستیم توسعه آمریکای لاتین با وجود در اختیار داشتن نزدیک به یک سوم منابع آبی جهان، به طور ناخواسته تحت تاثیر موضوع حیاتی آب قرار گرفته است.
در آمریکای لاتین و دریای کارائیب ۱۷۳ میلیون هکتار زمین زیر کشت وجود دارد که ۱۴ درصد از تولیدات کشاورزی جهان را تشکیل میدهد. در مقابل، طبق آمار بانک جهانی، حدود ۱۵۰ میلیون نفر در مناطقی با کمبود شدید آب زندگی میکنند.
با توجه به اینکه توسعه منطقه به طور ناخواسته تحت تاثیر آب قرار گرفته است، بانک جهانی پیشتر در گزارشی با عنوان آب مهم است: رشد تابآور، فراگیر و سبز از طریق امنیت آب در آمریکای لاتین، به بیان دستورالعملهایی به منظور اولویتبندی این منبع حیاتی به عنوان یک موضوع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و ضرورت محافظت از آن ارائه کرد.
اروگوئه بدون آب: ذخایر فقط ۱۰ روز را کفاف میدهد
به گزارش تارنمای خبرگزاری مرکو پرس، اروگوئه با بدترین بحران آب از سال ۱۹۴۹ مواجه شده است؛ مخزن پاسو سِوِرینو (Paso Severino) به عنوان بزرگترین مخزن ذخیره آب این کشور که نیمی از جمعیت اروگوئه را تامین میکند، به پایینترین سطح تاریخی رسیده و تنها با ۱۰ درصد از ظرفیت خود کار میکند.
خشکسالی در اروگوئه به مخاطرهآمیزترین سطح برای جمعیت این کشور رسیده است. کمبود آب و کاهش سطح ذخایر سبب شده تا منابع آب آشامیدنی با جریان آب ریو د لا پلاتا (Río de la Plata) مخلوط شده و بخشی از منابع، غیر قابل شرب شوند.
شرایط اروگوئه، گواه روشنی از تغییرات آبوهوایی است که روزانه بر زندگی میلیونها نفر سایه میافکند.
اروگوئهایها به کیفیت بسیار نامطلوب رویه تامین آب به دلیل سوء مدیریت و کمبود سرمایهگذاریهای دولتی معترضند. بر اساس اطلاعات رسمی، مخزن پاسو سورینو اکنون ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار متر مکعب آب دارد که ۶۵۰ هزار متر مکعب در روز فقط برای تامین مونته ویدئو نیاز است. به بیان دقیقتر، پایتخت اروگوئه فقط ۱۰ روز دیگر آب دارد. به گفته کارشناسان هواشناسی، بارندگی روزانه ۵۰ میلی متری تا ژوئن مورد نیاز است تا مخازن به سطح معمول خود بازگردند.
این وضعیت ناراحتکننده، به نارضایتی شدید میان مردم اروگوئه منجر شده است که همواره کیفیت بسیار نامطلوب رویه تامین آب به دلیل سوء مدیریت و کمبود سرمایهگذاریهای دولتی را مورد انتقاد قرار دادهاند.
طبق آخرین دادهها، این موجودی حدود ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار متر مکعبی با میانگین ماهانه ۶۰ میلیون متر مکعب فاصله دارد.
بهبود کیفیت زندگی مردم و توسعه اجتماعی و اقتصادی در گرو بهبود مدیریت آب
چنان که اروگوئهایها نیز به آن معترف بوده و نسبت به آن اعتراض دارند، آمریکای لاتین عملکرد ضعیفی در مدیریت آب دارد که به طور عمده به دلیل نبود نهادها و مقررات اساسی است. حتی کشورهایی که پیشرفتهترین زیرساختها را دارند به عملکرد ضعیف خود در این بخش ادامه میدهند، زیرا شرکتهای تامین عمومی و خدمات بهداشتی دارای هزینههای عملیاتی و نگهداری بسیار بالایی هستند که در شرایط مصرف بالاتر تشدید میشود. بی تردید، شناسایی این چالشها، این امکان را فراهم میکند تا مسیر درستی برای مقابله با معضل مدیریت نادرست آب دنبال شود.
ال پائیس به نقل از گزارش بانک جهانی آورده است: مدیریت آب به فرآیندهایی گفته میشود که برای حفظ و حداکثر استفاده مناسب از این منبع حیاتی انجام میشود. این هدف از طریق اعمال سیاستها، ایجاد موسسهها و پروژههای متولی این کار، بهبود استقلال فناوری، پاسخگویی و شفافیت در امور اداری امکانپذیر خواهد بود. یک نمونه از سرمایه گذاری در فناوریهای جدید در بخش تصفیه فاضلاب است که میتواند متان را از مواد آلی برای تولید برق استخراج کند؛ چنان که در برخی از کشورهای منطقه مانند مکزیک و پرو در حال انجام است.
الزامی برای دولتهای آمریکای لاتین و کارائیب: شناسایی آب به عنوان یک منبع استراتژیک، محدود و نیاز به مدیریت با زیرساختهای مطلوب همزمان با آگاهی از شرایط زیستمحیطیاز دیگر نکتههای دارای اولویت، تغییر در دیدگاه ها نسبت به آب و اهمیت قائل شدن برای آب به عنوان منبعی محدود است. تقاضای آب با رشد جمعیت و صنایع همچنان در حال افزایش است و در نتیجه کمبود به وجود خواهد آمد. استفاده کارآمدتر از آب، اتخاذ اصول استفاده مجدد از فاضلاب و همچنین کاهش مصرف انرژی برای تصفیه و توزیع آب نیز برای حفاظت از این مایع حیات ضروری است.
تامین آب آشامیدنی و خدمات بهداشتی ارتباط تنگاتنگی با تواناییهای مردم برای مشارکت در فعالیتهای اقتصادی دارد و این مسئله، یک جنبه کلیدی برای بهرهوری و ارتقای سرمایه انسانی است. نمونه آن این است که اگرچه بیماریهای مرتبط با اسهال و مرگومیر ناشی از آن در دهههای اخیر در منطقه کاهش یافته است، اما امید به زندگی در کشورهایی که شیوع بیشتری از این نوع بیماری دارند همچنان پایین است و این امر بر بهرهوری جمعیت این کشورها تاثیر گذاشته است.
با تاکید بر استفاده از آب به عنوان یک دارایی استراتژیک، اجرای زیرساختهای بیشتر و بهتر برای مدیریت، ذخیرهسازی و توزیع عادلانه آب نیز توصیه میشود.
درک آب به عنوان یک منبع استراتژیک، محدود و نیاز به مدیریت با زیرساخت های مطلوب و آگاهی از شرایط زیستمحیطی به دولتهای آمریکای لاتین و کارائیب کمک میکند تا در این راستا، سیاستها را تقویت کرده و با بخشهای مختلف همکاری کنند تا بر معضل تنش آبی خود غلبه کنند. افزایش آگاهی در مورد نیاز به اعمال شیوههای پایدار برای این منبع اساسی برای کیفیت زندگی مردم و در نتیجه برای توسعه اجتماعی و اقتصادی آنها نیز ضروری است.
نظر شما