به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «ساینس الرت»، با نگاه به یک چهره آشنا کمتر از نیم ثانیه طول می‌کشد تا مغز بتواند تصویر بینی، چشم ها، چانه و گونه‌ها را با یک هویت مرتبط سازد. این غریزه مشابه با توان یک ابرقدرت، برای اکثر انسان‌ها چنان بدون تلاش و زحمت انجام می‌شود که حتی درباره آن فکر هم نمی‌کنیم اما همه افراد از این موهبت برخوردار نیستند.
برخی از افراد در طول زندگی خود با یک شرایط گیج‌کننده موسوم به چهره‌کوری یا چهره‌ناشناسی (prosopagnosia) دست به گریبان هستند که در آن چهره‌های آشنا، ناشناس به نظر می‌آیند یا چهره‌های غریبه‌ها قابل تشخیص هستند. برخی از افرادی که به چهره‌کوری مبتلا هستند، حتی چهره خودشان را هم در آینه تشخیص نمی‌دهند.
امروز، بیشتر برآوردها پیش بینی می‌کنند که ۲.۵ درصد جمعیت جهان به نوعی از این اختلال شناختی مبتلا هستند. با این حال تحقیقات تازه دانشگاه هاروارد حاکی است که این اختلال ممکن است آنطور که قبلا تصور می‌شده است، نادر نباشد. هنگامی که محققان هاروارد پرسش‌نامه‌ها و تست‌های مختلف درباره شناسایی چهره را در اختیار بیش از ۳۱۰۰ مشارکت کننده بزرگسال قرار دادند، افراد مختلفی را پیدا کردند که امتیاز ضعیفی ثبت کردند.
برخی از افرادی که مبتلا به اختلال چهره‌کوری تشخیص داده نشدند، حتی از افرادی که مبتلا به آن تشخیص داده شدند امتیاز کمتری داشتند. این یافته‌ها حاکی است که چهره‌کوری همانند بسیاری از اختلالات دیگر مانند اوتیسم و «ام اس»، در یک طیف وجود دارد.
این محققان در مجموع ۳۱ فرد با چهره‌کوری عمده و ۷۲ فرد با چهره‌کوری ملایم را تشخیص دادند که اینها در مجموع سه درصد از جمعیت نمونه بودند. بر اساس این نسبت می‌توان گفت که حدود ۱۰ میلیون نفر از مردم آمریکا ممکن است به نوعی از چهره کوری مبتلا باشند.
یک مقاله دیگر که در پایان سال ۲۰۲۲ منتشر شد، استدلال مشابهی مطرح کرده بود. مولفان استدلال کردند که کم‌توجهی به تشخیص چهره‌کوری موضوعی فراگیرتر است و در نهایت دانش و آگاهی محدود ما را درباره این اختلال توسعه خواهد داد.
نظر شما