امیرحسین شریفی تهیه‌کننده باسابقه که در تولید دو فیلم الماس بنفش و مستاجر کنار رحیم رحیمی‌پور فقید بود، گفت: رحیم را از دهه شصت شناختم یعنی همان زمان که زودتر از خیلی از مدعیان، فیلم دفاع مقدسی زندان دوله‌تو را ساخت و خیلی زود هم علایق مشترک، ما را به همکاری کشاند و چند فیلم کنار هم کار کردیم. متاسفم که رحیمی‌پور رفت چون در این یک‌دهه اخیر بسیار تلاش کرد که کار تازه‌ای کند و نتوانست.
این تهیه‌کننده ادامه داد: همین دو هفته پیش بود که رحیمی‌پور فیلمنامه سریالی انقلابی را برایم فرستاد. فیلمنامه را خواندم و دیدم هنوز همان نگاه متعالی به آدم‌های جنگ را در کار دارد و با همان خلق و خوی انسانی، به شخصیت پردازی پرداخته و بدون پرده‌دری‌های اخلاقی، داستانی جذاب روایت کرده. وقتی از او پرس و جو کردم که چرا چنین فیلمنامه‌ای را برای تولید در اختیار ارگان‌های مدعی حمایت از آثار ارزشی نمی‌گذارد، دلش خون بود که چون اهل ریاکاری نیست و مجیز مدیران را نمی‌گوید، هیچ حمایتی نمی‌بیند.
تهیه‌کننده فیلم‌های سینمایی ضیافت و پری با اشاره به تلاش‌های این کارگردان فقید برای کار در سینما و تلویزیون، گفت: مدیرانی که خیلی وقت پیش او را بایکوت کردند، بی تعارف آنها را نقد می‌کرد و نگاه غلط آنها به تولید فیلم‌های شبه‌هنری بی مخاطب را به چالش می‌کشید. از نظر رحیمی‌پور سینما بدون مخاطب معنا نداشت و برای همین بود که مدیران امثال این فیلمساز را طرد کردند.
شریفی افزود: رحیمی‌پور فیلم‌هایی مثل زندان دوله تو و اتاق یک را در کارنامه داشت که هر یک از آنها برای اینکه فیلمسازی تا آخر عمر بتواند مشمول حمایت باشد کافیست ولی چون او آدمی بود که به هیچ مدیری باج نداد، مدت ها بیکار بود تا خبر فوتش را شنیدیم.
تهیه‌کننده هور در آتش گفت: برای من در تولید، شخصیت کارگردان خیلی مهم است و بارها تصمیم داشتم از او به عنوان کارگردان در یک پروژه انقلابی استفاده کنم ولی متاسفم که بگویم حتی اجازه ندادند او یک تله‌فیلم بسازد!
تهیه‌کننده اشک سرما خاطرنشان کرد: شاهد بودم که رحیمی‌پور برای دیدار با یک مدیر تلویزیون ساعت ها پشت در اتاق او ماند ولی حتی به اندازه یک ربع به او فرصت ندادند. رحیمی‌پور که فوت شد و رفت ولی هر مدیر باوجدان باید رحیمی‌پورهای زنده را دریابد.
شریفی ابراز امیدواری کرد: از رحیمی‌پور که گذشت، امیدواریم با حضور رییس تازه در سینما، مدیرانی در زیرمجموعه‌های سینمایی گمارده شوند که تاریخ سینمای انقلاب و سینماگران انقلابی را خیلی خوب بشناسند تا این طور نباشد که تازه بعد از مرگ رحیمی‌پورها، یادشان بیفتد چنین فیلمسازانی هم داشته‌ایم.
به گزارش ایرنا، رحیم رحیمی‌پور (زاده ۱۳۳۶) تهیه کننده، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فارغ‌التحصیل مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی بود. وی در ابتدای دهه شصت و با ساخت فیلم زندان دوله‌تو (۱۳۶۳) خود را به‌عنوان فیلمساز علاقه‌مند به سینمای دفاع مقدس و به دنبال استفاده از عناصر کلاسیک جذب مخاطب نشان داد.
اتاق یک (۱۳۶۵)، الماس بنفش (۱۳۶۸) و انفجار در اتاق عمل (۱۳۷۰) از دیگر آثار دفاع مقدسی رحیمی‌پور بودند و به دنبال آن وی یک کمدی با نام مستاجر (۱۳۷۱) را تولید کرد که بارها از تلویزیون پخش شد. آخرین فیلمی که رحیمی‌پور ساخت با عنوان شیرین و فرهاد (۱۳۷۴) باز هم در گونه دفاع مقدس بود.
این کارگردان ساخت یک سریال با عنوان آبدارشاه (۱۳۷۶) با بازی حسین پناهی، آتش تقی پور، رضا بنفشه‌خواه و فتحعلی اویسی را در کارنامه داشت ضمن اینکه در تولید فیلم شب دهم جمال شورجه به‌عنوان تهیه‌کننده دوم کنار امیرحسین شریفی فعالیت داشت. رحیمی پور دیروز (شنبه، ۲۴ مهر) درگذشت و امروز به خانه ابدی در بهشت زهرا (س) بدرقه شد.
نظر شما