آمریکایی ها عملیات خروج نظامیان از افغانستان را بعد از ۲۰ سال اشغال این کشور به بهانه تروریسم، با استخوانی لای زخم در روز یکشنبه این هفته شروع کردند، اما ساعاتی پس از واگذاری یک پایگاه ارتش آمریکا به نام شوربک در استان هلمند به ارتش افغانستان، مقامات واشنگتن زبان تهدید علیه سرنوشت افغانستان بکار گرفتند.
هشدار یا تهدید؟
مارک میلی رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا گفت که با تسریع در روند خروج آمریکا از افغانستان، آینده ای نامشخص و حتی نتایجی بد از سوی طالبان در انتظار کابل خواهد بود.
او این جمله تهدید آمیز را بیان کرد تا بگوید ارتش و پلیس افغانستان بدون حمایت بین المللی نمی توانند مقابل طالبان بایستند.
اسکات میلر فرمانده نظامیان آمریکایی در افغانستان نیز از احتمال حمله به نظامیان خارجی بعد از خروج نظامیان آمریکا از افغانستان ابراز نگرانی کرد. در ادامه هیلاری کلینتون، خطر حاکمیت مجدد طالبان را به ملت افغانستان گوشزد و پیش بینی کرد که موجی از آوارگان از این کشور به راه خواهد افتاد.
دیوید پترائوس رئیس پیشین سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا(سیا) و فرمانده اسبق نیروهای آمریکایی در عراق و افغانستان نیز در اظهاراتی تهدیدگونه گفت که خروج نظامیان آمریکا از افغانستان به معنای پایان جنگ دراین کشور نیست. وی در عین حال گفت که نگران است کشورش بعد از دو سه سال افسوس بخورد که چرا ۳ هزار و ۵۰۰ نظامی آمریکایی را از افغانستان خارج کرده است.
این هشدارها و انذارها در حالی سر تیتر رسانه های آمریکایی و سایر رسانه های بین المللی در روز دوشنبه و سه شنبه بود که خبرها حکایت از ادامه مذاکرات مقام های آمریکایی با طالبان داشت.
شبکه طلوع نیوز افغانستان به نقل از منابع خود فاش ساخت که طرفین درباره زمانبندی خروج نیروهای خارجی از این کشور وارد مذاکره شده اند بدون آنکه توضیحی داده شود که آیا طرف آمریکایی ها در افغانستان طالبان است یا دولت قانونی این کشور؟
سوالی که در ارتباط با خروج نظامیان آمریکایی ذهن را مشغول می کند، اینکه آمریکایی ها چرا زمان خروج از افغانستان را در وضعیت قدرت گرفتن و تهاجمی شدن طالبان انتخاب کرده است؟
تکرار عراق ۲۰۱۱؟
سال ۲۰۱۰ میلادی و در روزهایی که آمریکایی ها هنگام خروج از عراق در پی توافقنامه امنیتی میان دو کشور، پایگاه های نظامی خود را تحویل ارتش عراق می دادند؛ فرماندهان نظامی آمریکا سرگرم مذاکره با سردمداران و فرماندهان القاعده بودند تا بخش های بزرگی از عراق را تحت عنوان "نیروهای شورای بیداری" تحویل بازماندگان القاعده بسپارند.
همزمان خطرناک ترین زندانیان القاعده و بعثی ها از زندان های بوکا در فرودگاه بصره و زندان کوپر در نزدیکی فرودگاه بین المللی بغداد آزاد شدند، همانها دوباره دو سال بعد با نام داعش در عراق ظاهر شدند؛ ابتدا در آخرین روزهای سال ۲۰۱۳ شهر فلوجه دومین شهر استان الانبار را بعد از ماه ها برپایی چادرهای تحصن از کنترل دولت مرکزی عراق خارج کرده و سپس در دهم ژوئن ۲۰۱۴ با تصرف موصل بخش های بزرگی از شمال، غرب، شرق و حتی مناطق مرکزی را اشغال کردند.
براساس نظر کارشناسان امنیتی عراق، بدنه اصلی داعش را همان نیروهای القاعده تشکیل می داد که زیر پرچم سازمان شوراهای بیداری قرار داشتند؛ از دولت مرکزی عراق حقوق دریافت می کردند و مسلح شده بودند. بعدها همین نیروهای شبه نظامی که از بدنه القاعده بودند، بدنه اصلی داعش را شکل دادند.
آیا تجربه عراق ۲۰۱۱ در افغانستان در حال تکرار است؟
بی شک زمانبندی خروج، فضای حاکم بر محیط امنیتی افغانستان و فریادهای به ظاهر هشدار آمیز مقام های آمریکایی در این روزها را باید با تامل و احتیاط بیشتری مورد توجه قرار داد.
امروز کلیه کشورهای منطقه باید مراقب ظهور یک داعش جدید در فردای خروج نظامیان آمریکایی از سوی سرویس های اطلاعاتی آمریکا باشند و نباید از احتمال قصد واشنگتن برای ایجاد یک گروه مخوف جدید یا بکار گیری داعش در افغانستان و حتی سراسر آسیای مرکزی به سادگی عبور کرد. منطقه آبستن حوادثی است که تحولات روزها و ماه های آینده مشخص خواهد کرد.
نظر شما