در گزیده ای از یادداشت روزنامه اعتماد به قلم سعید شریعتی، می خوانیم: سازمان ملل متحد با هدف برقراری صلح در جهان و تداوم این صلح، جلوگیری از افزایش تنش و کمک به حل مشکلات پدید آمده ناشی از منازعات میان دولت‌ها و نیز حفظ سرمایه‌های میان‌نسلی جهان تاسیس شده است. تشکیل مجمع عمومی سالانه این سازمان و حضور سران کشورها در این مجمع در جهت تقویت اهداف و رویکردهایی است که در منشور سازمان ملل متحد آمده است. طبیعی است که ایران هم به عنوان یک کشور منادی صلح در این مجمع شرکت کرده است. در این دوره هم حضور آقای روحانی و همراهان‌شان در مجمع عمومی چه در قالب نطقی که در جلسه مجمع توسط رییس‌جمهور ایراد خواهد شد و چه به صورت رایزنی‌ها و ملاقات‌های دیپلماتیکی که در حاشیه اجلاس این مجمع صورت می‌گیرد، در جهت تقویت صلح و بازگشت آرامش و امنیت در منطقه و جهان خواهد بود. برای سفر هیات ایرانی به ریاست رییس محترم جمهوری اسلامی ایران جناب آقای روحانی، به‌طور خاص دو هدف روشن تعریف و ترسیم شده است؛ بالا گرفتن منازعه بین عربستان و یمن، باقی‌مانده تنش‌های میان گروه‌های متخاصم در سوریه، بعضی از مسائل افغانستان مانند مذاکرات صلح بین طالبان و دولت افغانستان و... مجموعه شرایطی است که ایران در آن نقش محوری و اساسی دارد.
در شرایط پرتنش منطقه، طبیعی است که باید از اثرگذاری خود در مجمع عمومی و دیدارهایی که در این حاشیه اتفاق می‌افتد، حداکثر بهره‌برداری صورت بگیرد. فرآیندهای منجر به صلح و عدم تخاصم، طوری که طرفین مخاصمه را دربر بگیرد و منافع جمهوری اسلامی ایران را هم تامین کند، طبعا در دستور کار سفر هیات ایرانی به مجمع عمومی سالانه سازمان ملل متحد است.
به‌طور خاص مسائل ایران و کشورهای ۱+۵ و خصوصا سرنوشت برجام، دستور کار دیگری است که انتظار می‌رود در حاشیه دیدارهای مجمع عمومی سازمان ملل دنبال شود و اتفاق مهم و اثرگذاری را به دنبال داشته باشد. باتوجه به جهت‌گیری‌ها و رهنمودهایی که سیاستگذاران عالی کشور و مقام معظم رهبری، چه اخیرا و چه در جلساتی که قبلا با دولت و شورای عالی امنیت ملی داشتند، امید است که موضوع به سمتی برود که با بازگشت ایالات‌متحده امریکا به میز برجام و تشکیل دوباره گروه ۱+۵ در ایران، بار دیگر شاهد احیای مذاکره باشیم. این چیزی است که انتظار می‌رود در مجمع عمومی سازمان ملل اتفاق بیفتد.
طبعا رییس‌جمهور و هیات همراه پیش از سفر هماهنگی‌های لازم را در سطوح عالی به عمل می‌آورند. امیدواریم که این هماهنگی‌ها به سیاستی منسجم و برنامه‌ای مدون، قدرتمند و عملی انجامیده باشد و با حمایت و پشتیبانی از داخل همراه شود. جناح‌ها و طیف‌های سیاسی داخل کشور هم، به جز اقلیتی معدود و محدود، به نظر می‌رسد با دستور کار هیات ایرانی در مجمع هماهنگ و هم‌اندیش هستند و به مقولاتی چون صلح در منطقه، ضرورت روشن شدن سرنوشت برجام و احیای آن در صورت بازگشت امریکا به مسیر تعهداتش اعتقاد دارند. به جز آن اقلیت که صدای‌شان هم معمولا بلند است، اکثریت جامعه و نیز طیف‌های سیاسی با گرایش‌های مختلف اصولگرا، میانه‌رو و اصلاح‌طلب، همه بر درستی دستور کار دولت اتفاق‌نظر دارند و از رییس‌جمهور و دیپلمات‌های ایرانی در این سفر حمایت خواهند کرد.
نظر شما