گروه اطلاع رسانی ایرنا در راستای ایفای رسالت آگاهی بخشی به انعکاس برجسته ترین گزارش های روزنامه های مختلف با عناوینی چون «گام های ظریف، مهار محال!، پول چینی، بار سنگین طبیعت در ایام محرم، عزاداری‌های محرم از تکیه دولت تا تکیه شوفرها، تحصیلات نیم میلیون مدیر، آمار خودکشی در مرز هشدار و مشکلات یک تزریق عمومی» پرداخته است، در ادامه به بازتاب گزیده ای از این مطالب می پردازیم:
گام های ظریف
روزنامه «جهان صنعت» در گزارشی با عنوان «گام های ظریف» می نویسد: اروپا وقت‌کشی می‌کند! این جمله مشترک اکثر خطبای جمعه نسبت به تعهدات غرب بود که دیروز در سخنان خود بر اجرای سریع‌تر کاهش تعهدات هسته‌ای ایران تاکید داشتند. که البته این رویکرد، موضع دولتمردان و دستگاه دیپلماسی کشور نیز هست چرا که طی یک‌سال گذشته اروپا به ایران چندین بار قول داد اقدام موثری در چارچوب برجام انجام دهد و به تعهدات ذیل این توافقنامه پایبند بماند. مدتی اینستکس بهانه‌ای از جانب اروپا برای اتلاف وقت قلمداد شد؛ امتیازی که هیچ‌وقت بعد عملیاتی پیدا نکرد. بعد از آن نوبت به پیشنهاد فرانسوی رسید که نهایتا با وجود تلاش اروپا و کارشکنی آمریکا پوچ از آب درآمد. حالا کاهش تعهدات هسته‌ای ایران از دیروز اجرایی شده است. اما وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران نیز در این رابطه خطاب به مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گام سوم ایران را در چارچوب توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ و کاهش بخشی دیگر از تعهدات تهران طبق برجام اعلام کرد. به گفته سیدعباس موسوی، محمدجواد ظریف روز جمعه در این نامه به فدریکا موگرینی اعلام کرد به دلیل تبعات ناشی از خروج آمریکا از برجام و تحمیل مجدد تحریم‌های آن کشور و ناتوانی سه کشور اروپایی به اجرای تعهدات خود در برجام و در بیانیه‌های کمیسیون مشترک، جمهوری اسلامی ایران تمامی تعهدات خود در برجام در حوزه تحقیق و توسعه هسته‌ای را متوقف می‌کند.
مهار محال!
روزنامه «ابتکار» در مطلبی با درج عنوان «مهار محال!» نوشت: اعتیاد که پیشتر به عنوان یک معضل اجتماعی به آن نگریسته می‌شد حالا به بحران اجتماعی در ایران تبدیل شده، بحرانی که هر روز بر گستره جغرافیایی و اجتماعی آن افزوده می‌شود. چند روز پیش بود که دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر از وجود بیش از ۴ میلیون مصرف‌کننده موادمخدر در ایران خبر داد، مصرف‌کنندگانی که سالانه ۵ درصد به جمعیت آنها افزوده می‌شود و البته از سن آنها کاسته. آمار مصرف‌کنندگان موادمخدر در حالی است که براساس گفته‌های دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر، مبارزه مستقیم و غیرمستقیم با موادمخدر از انسداد مرزها و مقابله با قاچاقچیان گرفته تا مقابله با توزیع‌کنندگان مواد در داخل کشور، هزینه‌های درمان، پیشگیری و… بیش از ۱۱ درصد تولید ناخالص ملی هزینه برای کشور دارد. اما چرا تمام این اقدامات، علاوه بر روش‌های تبیهی نظیر حکم حبس و اعدام برای مرتکبان جرائم مرتبط با موادمخدر نتوانسته از جمعیت موادمخدر در ایران بکاهد؟ اما فارغ از دلایل مقطعی کاهش یا افزایش قاچاق، تولید، توزیع و مصرف موادمخدر در ایران، ارزان بودن و در دسترس بودن انواع موادمخدر یکی از علل شیوع اعتیاد در میان جوانان به شمار می‌آید. از سال ۹۶ که بالا رفتن نرخ دلار سبب کاهش ارزش ریال و به دنبال آن افزایش نرخ تورم و قیمت‌ها شد و تا امروز که این وضعیت همچنان برقرار است و قیمت برخی از کالاها به خصوص کالاهای اساسی با افزایش چند برابری مواجه شده، اما موادمخدر یکی از باثبات‌ترین بازارها را داشته است و نسبت به سایر کالاها با افزایش اندکی روبه‌رو بوده است.
پول چینی
روزنامه «اعتماد» در گزارشی با عنوان «پول چینی» آورد: وب‌سایت «پترولیوم اکونومیست» از سرمایه‌گذاری چینی‌ها در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی و حتی حمل و نقل ایران منتشر کرده و رقم سرمایه‌گذاری نیز ۴۰۰ میلیارد دلار عنوان شده است. گفته می‌شود این سرمایه‌گذاری هنگفت، فاز جدید ساختار شراکت استراتژیک ایران و چین است که در سال ۲۰۰۶ توافقنامه آن بین تهران و پکن امضا شده است. توافقی که می‌تواند تغییراتی جدید در بازار نفت و گاز دنیا ایجاد کند. در زمان عقد توافقنامه که سه سال پیش صورت گرفت، قرار بر این بود که چین ۲۶۰ میلیارد دلار در بخش نفت، گاز و پتروشیمی ایران سرمایه‌گذاری کند؛ بخش قابل توجهی از این سرمایه‌گذاری چینی‌ها طی ۵ سال نخست اجرای قرارداد ۲۵ساله با آنها به صنعت نفت و گاز ایران تزریق شود و مابقی آن به صورت مرحله‌ای و بر اساس توافق دو طرف از سوی پکن در ایران انجام شود. چینی‌ها همچنین قرار است در قالب توافق شراکت جامع استراتژیک با ایران ۱۲۰ میلیارد دلار در حوزه توسعه زیرساخت‌های تولید و حمل و نقل در ایران سرمایه‌گذاری کنند که بخش قابل‌توجهی از این سرمایه‌گذاری هم در ۵ سال نخست انجام خواهد شد و مابقی آن به صورت دوره‌ای و بر اساس توافق دو کشور به بخش صنعت و حوزه حمل و نقل ایران تزریق می‌شود. چین همچنین می‌تواند بخشی از تولیدات نفت، گاز و پتروشیمی ایران را با تخفیف بر مبنای قیمت متوسط ۶ ماهه محصول خریداری کند. بر اساس جزییات توافق جدید انجام شده بین ایران و پکن چین می‌تواند پول محصول خریداری شده از ایران را حداکثر تا دو سال به این کشور پرداخت کند.
بار سنگین طبیعت در ایام محرم
روزنامه «همدلی» در مطلبی با عنوان «بار سنگین طبیعت در ایام محرم» نوشت: ماه محرم برای ایرانیان یادآور عزاداری در تکایا و مساجد، یادآور صدای سنج و زنجیر عزاداران و یادآور توزیع شربت‌ها و غذاهای نذری در ظروف رنگارنگ چینی و ملامین بین دروهمسایه است. اما سال‌هاست که در مراسم‌های ماه محرم نیز به فراخور زمان تغییراتی ایجادشده است. از مداحانی که با نوحه‌های شبیه‌سازی‌شده با موسیقی آن‌سوی مرزها مداحی می‌کنند گرفته تا ظروف یک‌بارمصرفی که کاسه و بشقاب‌های رنگارنگ چینی و ملامین را از میدان بیرون کرده و خود یکه‌تازی می‌کنند. به‌نحوی‌که امروزه دیگر خبری از ظروف ملامین یا چینی و لیوان‌های شیشه‌ای یا استیل نیست. هرچقدر به‌روز عاشورا نزدیک شویم این سنت پررنگ‌تر و بیشتر می‌شود جوری که در دو روز تاسوعا و عاشورا به اوج خود می‌رسد و کمتر جایی در سطح شهر را می‌توان یافت که صف نذری در آن شکل نگرفته باشد. اما سنت حسنه پخش غذای نذری در ایام محرم که قدمتی طولانی دارد در سال‌های اخیر با آفت‌هایی نیز همراه بوده است. صرف‌نظر از این‌که در بسیاری از موارد این غذای نذری که به اسم فقراست، به کام آنان نیست و دست اغنیاء به آن نزدیک‌تر است. موضوع استفاده ظروف یک‌بارمصرف پلاستیکی آفتی است که جدا از مبحث مضر بودن به خاطر ریختن نوشیدنی یا غذاهای داغ و بروز فعل‌وانفعالات شیمیایی و سرطان‌زا بودن آنها، خطر جدی برای محیط‌زیست محسوب می‌شود.
عزاداری‌های محرم از تکیه دولت تا تکیه شوفرها
روزنامه «ایران» در مطلبی با عنوان «عزاداری‌های محرم از تکیه دولت تا تکیه شوفرها» آورد: تصویری که این شب‌ها از تهران دیده می‌شود، دیگر یک ابر شهر شلوغ و آلوده با مردمانی پر دغدغه و بی‌حوصله‌ای که خیلی‌ها را از فرط گرانی سنگ‌ها و سیمان‌ها، به ناکجا آبادها سوق داده، نیست. تهران حالا یک تهران دیگر است. شهری که این شب‌ها، خیال شهروندانش از قدم زدن‌های تند در کوچه پس کوچه‌های تنگ و تاریکش آرام گرفته و نواهای حزن انگیز آشنا، تاب شنیدن صداهای سخت را برایشان آسان کرده است. پوسته مدرن و پر زرق و برق تهران حالا چنان لابه‌لای ریسه‌ها و آذین بندی‌های زربافت و لمه دوزی‌های سیاهش پنهان شده که لااقل برای ۱۰ روز می‌توان خیال کرد که خاطر شهر آسوده است. محرم، تاریخ این شب‌های تهران ۱۳۹۸ را به قبل از سال۱۲۲۰ برده است. تهران دوران قاجار که اوج برافراشتن تکیه‌ها در شهربود. همانقدر که روضه خوانی و تعزیه خوانی در دوران صفویان فراگیر شد، دوران اوج تکایا هم به «سلطان صاحبقران» پیوند خورده است. در این دوران، ۵۰ تکیه در تهران شناسایی شده که حالا جز اندکی از آنها، مابقی هنوز هم جزو پرطرفدارترین‌هایند. بزازها، افشارها و بربری‌ها، پامنار، پهلوان شریف، ارگ، چاله میدان، بازار، چاله‌حصار، چهل تن، حاجی وکیل، خشتی‌ها، خلج‌ها، خدا آفرین، دباغ خانه، رضاقلی خان، زرگرها، درخونگاه، سادات اخوی، سرپولک، قمی‌ها و عودلاجان نام تکیه‌های معروفی است که این شب‌ها و روزها، راوی تاریخ مذهبی پایتخت در کمتر از ۲۰۰ سال پیش‌اند.
تحصیلات نیم میلیون مدیر
روزنامه «دنیای اقتصاد» در مطلبی با عنوان «تحصیلات نیم میلیون مدیر» نوشت: داده‌های تفصیلی بازار کار در سال ۹۷ نشان می‌دهد حدود ۵۵۵ هزار نفر از شاغلان کشور، در دسته شغلی «قانونگذار، مقامات عالی‌رتبه و مدیران» فعال بوده‌اند. از این تعداد، مدیران با سابقه تحصیلی مهندسی، بیشترین فراوانی را داشته‌اند. تقریبا ۲۷ درصد از کل مدیران، در یکی از رشته‌های مهندسی تحصیلات آکادمیک خود را سپری کرده‌اند. پس از این گروه تحصیلی، فارغ‌التحصیلان «بازرگانی و علوم اداری»، بیشترین تعداد را در بین شاغلان مدیر و مقامات(۲۵ درصد از کل مدیران) دارا بودند. در نتیجه بیش از ۵۰ درصد پست‌های مدیریتی، در اختیار این دو گروه بوده است. شاغلان تحصیلکرده در رشته‌های «علوم اجتماعی و رفتاری» مانند علوم سیاسی، علوم اقتصادی و جامعه‌شناسی، تنها سهم ۶.۴ درصدی در بین مدیران داشته‌اند. نکته تامل‌برانگیز گزارش مرکز آمار، چگونگی فعالیت نیمی از شاغلان ۶ گروه تحصیلی در حوزه تخصصی خود است. یکی از ضعیف‌ترین عملکردها مربوط به مهندسان است؛ تقریبا فقط یک‌پنجم آنها در حوزه‌های تخصصی مشغول به‌کار بوده‌اند. در این زمینه، بیشترین توفیق را گروه «بهداشت» داشته است. بیش از سه‌چهارم شاغلان تحصیلکرده در حوزه‌های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی، مامایی، پرستاری و... در حوزه تخصصی شاغل هستند.
آمار خودکشی در مرز هشدار
روزنامه «آرمان ملی» در مطلبی با عنوان «آمار خودکشی در مرز هشدار» می نویسد: خودکشی یا مرگ خودخواسته، که طی آن فرد در اوج ناامیدی تصمیم به پایان‌دادن زندگی خود می‌گیرد، پدیده‌ای است که در تمام کشورهای جهان رخ می‌دهد و آمارها نشان می‌دهند که میزان خودکشی در ایران در سال‌های اخیر روبه افزایش گذاشته است. ایران در مقایسه با کشورهای توسعه یافته‌ای چون آمریکا و جوامع اروپایی سطح خودکشی پایین‌تری دارد. بر اساس آمارهای منتشر شده، هر روز بیش از ۱۳ نفر در کشور دست به خودکشی می‌زنند که اغلب آنها، افراد بین سنین ۱۵تا ۳۵ هستند. مشکلات خانوادگی، فشارهای اجتماعی و اقتصادی، شکست‌های عاطفی، معضلات تحصیلی و شغلی، بیماری‌های جسمی و اختلالات روانی چون افسردگی، اختلال دوقطبی، استرس و اعتیاد از جمله دلایل شایع در خودکشی است. روانشناسان معتقدند که یکی از دلایل اصلی خودکشی، ضربات روحی انباشته شده در فرد است، به این معنا که هنگامی که فرد با مشکل عمیق و ریشه‌داری مواجه می‌شود که قادر به حل آن نیست و حمایتی هم از طرف خانواده، دوستان و اطرافیان دریافت نمی‌کند، به انزوا کشانده می‌شود و با احساس یأس شدید، تنها راه رهایی برای مشکل خود را در مرگ و خودکشی می‌یابد.
مشکلات یک تزریق عمومی
روزنامه «توسعه ایرانی» در مطلبی با عنوان «مشکلات یک تزریق عمومی» آورد: با وجود پیش‌بینی صرفه‌جویی ۷۰ هزار میلیارد تومانی برای جبران کسری بودجه امسال، آژانس بین‌المللی انرژی در تازه‌ترین گزارش سالانه خود از یارانه‌های انرژی فسیلی جهان اعلام کرد که ایران «بالاترین» یارانه انرژی را در جهان پرداخت می‌کند. براساس این گزارش، ایران برای دومین سال متوالی در صدر فهرست کشورهایی قرار گرفت که یارانه انرژی می‌دهند. در سال ۲۰۱۸ دولت ۶۹ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار یارانه برای سوخت‌های فسیلی داده که نسبت به سال ۲۰۱۷ حدود ۴۳ درصد افزایش یافته است. جزئیات گزارش آژانس بین‌المللی که در سایت رسمی آن منتشر شده است، نشان می‌دهد دولت پارسال ۲۶ میلیارد دلار یارانه گاز، ۱۶.۶ میلیارد دلار یارانه برقی که از نیروگاه‌های حرارتی تولید شده و ۲۶.۶ میلیارد دلار یارانه محصولات نفتی را متقبل شده است که این میزان از یارانه‌ها، معادل تقریبا ۱۸ درصد از تولید ناخالص داخلی ایران است. فروردین ماه امسال سازمان برنامه و بودجه با انتشار گزارشی از وجود ۸۹۰ هزار میلیارد تومان یارانه پیدا و پنهان در کشور خبر داد و گفت، بخش اعظم این مبلغ مربوط به یارانه انرژی است.
نظر شما