۱۰ بهمن ۱۳۹۵، ۸:۵۹
کد خبر: 82405994
T T
۰ نفر
اهميت تشخيص زودهنگام صرع پايدار براي پيشگيري از آسيب هاي مغزي

تهران- ايرنا- استاتوس اپيلپتيكوس يا صرع پايدار، نوعي تشنج حاد غيرحركتي است كه به گفته متخصصان تشخيص زودهنگام و درمان اورژانسي آن بسيار اهميت دارد و مي تواند مانع از بروز آسيب هاي حاد مغزي در بيمار شود.

دكتر كوروش قره گزلو متخصص مغز و اعصاب در گفت و گو با خبرنگار علمي ايرنا اظهار كرد: يكي از نشانه هاي بسيار مهم و بااهميتي كه براي تشخيص اين بيماري وجود دارد، غيرعادي شدن رفتار بيمار است به گونه اي كه ارتباط او با محيط و اطرافيان خود تغيير مي كند.
وي افزود: در چنين شرايطي اطرافيان با ديدن رفتارهاي غيرعادي بايد سريعا بيمار را به مراكز پزشكي ارجاع دهند تا در كمترين زمان ممكن اقدامات تشخيصي و درماني براي بيمار صورت گيرد.
قره گزلو با بيان اينكه تشخيص هاي افتراقي براي مبتلايان به صرع پايدار بسيار بااهميت است، ادامه داد: زمان طلايي براي انجام اقدامات درماني براي اين بيمار حدود 30 دقيقه اول بروز علائم است كه در صورت اقدام به موقع مي توان از رفتن بيمار به حالت كما و بروز آسيب هاي مغزي به او پيشگيري كرد.
متخصص مغز و اعصاب در مورد علائم اين بيماري اظهار كرد: علائم اين نوع صرع برخلاف انواع ديگر صرع به صورت تشنج غيرحركتي است؛ بيمار در اين حالت با محيط اطراف و اطرافيان خود ارتباط منطقي ندارد، تنفس او تا حدي غيرعادي مي شود و نمي تواند سرجاي خود بايستد.
قره گزلو ادامه داد: همچنين بيمار ممكن است كلمات نامفهوم به كار برد و گاهي ممكن است اگر سئوالات ساده اي از او پرسيده شود، با كلمات نامفهوم جواب دهد؛ بنابراين علائم اين بيماري طيف نسبتا وسيعي دارد و از كم شدن ارتباط منطقي با دنياي اطراف تا رفتن به حالت كما را شامل مي شود.
وي تاكيد كرد: تشخيص زودرس در اين بيماري بسيار مهم است و سبب مي شود كه مغز بيمار، پايدار و سالم بماند اما اگر تشخيص دير داده شود و چندين ساعت تشخيص به تعويق بيافتد يا بيمار دير به مراكز درماني ارجاع داده شود، ممكن است به بيمار صدمه جدي مغزي وارد شود.

***جراحي مي تواند به بهبود صرع هاي مقاوم به درمان كمك كند
دكتر پرويز بهرامي قائم مقام مديرعامل انجمن صرع ايران و متخصص مغز و اعصاب در توضيح صرع مقاوم به درمان به خبرنگار علمي ايرنا گفت: در درمان دارويي صرع، ابتدا دو داروي مناسب براي بيمار تجويز مي شود، اگر اين دو دارو نتواند بيمار را درمان كند، داروي سوم نيز اضافه مي شود اما اگر باز هم بيماري بهبود نيافت، به آن صرع مقاوم به درمان گفته مي شود.
وي تاكيد كرد: تجويز بيش از سه دارو در درمان صرع مفيد نيست و حتي ممكن است تداخلات دارويي ايجاد كرده و وضعيت بيمار را بدتر كند.
بهرامي افزود: بيماري صرع هم درمان دارويي و هم درمان غيردارويي دارد؛ گاهي برخي از انواع صرع با استفاده از درمان هاي دارويي در كنار اصلاح سبك زندگي، قابل درمان هستند اما گاهي اوقات بيماري صرع نسبت به درمان هاي دارويي مقاومت نشان مي دهد كه در اين موارد به تشخيص پزشك استفاده از نصب ابزارهاي كمكي يا جراحي توصيه مي شود.
متخصص مغز و اعصاب و فلوشيپ صرع و نوار مغزي خاطرنشان كرد: در اصلاح سبك زندگي، بيمار مبتلا به صرع بايد خواب به موقع داشته باشد، به موقع غذا بخورد و خستگي، استرس و تحريكات مفرط نداشته باشد.
وي در مورد صرع هاي مقاوم به درمان گفت: براي اين نوع از بيماري صرع، معمولا درمان جراحي مطرح مي شود كه براي اين منظور ابتدا بايد نوع صرع به درستي تشخيص داده شود؛ از آنجايي كه هر نوع صرع كانوني در مغز دارد و از قسمت خاصي از مغز ناشي مي شود، نياز به ارزيابي بيشتر ازطريق ام آر آي و بررسي هاي علوم اعصاب شناختي (نوروساينس) دارد پس از انجام بررسي هاي لازم به تشخيص پزشك، بيمار كانديد جراحي مي شود.
بهرامي ادامه داد: در مواردي از صرع مقاوم به درمان، كه كانون آن در مغز منتشر است و قابل جراحي نيست، از برخي رژيم هاي غذايي يا رژيم فتوژنيك (بيشتر براي كودكان) براي درمان استفاده شود و اگر آن نيز موثر واقع نشد، از وسيله اي به نام 'وي ان اس' استفاده مي شود كه در سمت چپ قفسه سينه نصب و به عصب ها وصل مي شود؛ اين وسيله مي تواند مقاومت صرع در مقابل روش هاي درماني را كاهش دهد.
وي گفت: با اين ابزار پزشكي مي توان مقاومت 10 درصد از صرع هاي مقاوم به درمان را در مقابل روش هاي درماني كاهش داد و بيماري را تاحدودي بهبود بخشيد.

** صرع
تشنج در واقع اختلال گذراي عملكرد مغزي است كه در اثر تخليه الكتريكي غيرطبيعي در سلول هاي عصبي مغز بروز مي يابد و سبب ايجاد علائم گوناگوني مانند از دست دادن ناگهاني هوشياري، انقباض عضلات يا تغييرات حسي و رفتاري در فرد مي شود.
زمانيكه فردي بدون عامل برانگيزاننده خاصي مانند افت قندخون، تب و كمبود كلسيم، به صورت مكرر دچار حملات تشنجي شود، مي گويند دچار صرع يا اپي لپسي شده است.
گاهي علت صرع وجود يك اختلال ساختماني در مغز مانند تومور است اما در اغلب موارد هيچ علت خاصي يافت نمي شود. در برخي از كودكان مبتلا، حملات تشنج به دنبال يك محرك حسي مانند نورهاي شديد بروز مي كند و گاه هيچ عامل شروع كننده اي وجود ندارد. از علل شناخته شده صرع تومورهاي مغزي و بيماري هايي كه بر رگ هاي خوني مغز اثر مي گذارند، مي توان نام برد.
علمي**1834**1440
خبرنگار: ناهيد شفيعي ** انتشاردهنده: معصومه گلشن
۰ نفر