بقیع بهشت قبور گمنام نامی ترین بندگان فرزانه خداست، صادق آل محمد (ص)، امام
زین العابدین (ع)، امام حسن مجتبی (ع)و امام محمد باقر (ع) همان انفاس قدسی که
خاک زمینی را مینوی خرد کردند.
خاک سیاه بقیع انگار در رثای مظلومیت شهدای بقیع می سوزد و آسمان ولایت و
امامت ماتم پوش جدایی شیخ الائمه است.
سلام بر تو ای شیخ العلما آنجا که با عرفان های کذاب مجاهدت کردی تا اینک شیعه
پویای اش را از مکتب تو آموخته است.
دوران امامتش از سال 114 ه.ق شروع شد که این دوران مقارن با خلافت پنج تن از
خلفای اموی و دو طاغوت عباسی بود.
در زمان امامت آن حضرت بر اثر جنگ و ستیزهای بنی عباس برای براندازی حکومت
بنی امیه و درگیری شدیدی که آنها با یکدیگر داشتند، فضای مناسبی برای ایشان
فراهم شد و به رغم مشکلات حاد جامعه مسلمانان، در جهت بارور کردن فرهنگ غنی
اسلامی و هدایت جامعه مسلمانان به پا خاست.
امام صادق(ع) همچون پدران بزرگوارش سخت تلاش کرد تا از فرصت ها بهره برداری
کرده و در جامعه ای که امامت و خلافت رنگ پادشاهی و خودکامگی به خود گرفته
بود، معنا و تفسیر روشنی از امامت و جایگاه آن ارایه دهد و مردم را به شناخت
امام عصر خود رهنمون کند.
سیره عملی امام صادق(ع) گویای توجه و احترام به شخصیت مردم بویژه شاگردان
مکتبش بود. در زمان آن حضرت هر کس بر او وارد می شد، مورد تکریم قرار می
گرفت که این خود یکی از عوامل بسیار موثر در گرایش مردم به دین و مکتب
جعفری بود.
دوران 34 ساله امامت آن حضرت یک فرصت طلایی بود تا کام تشنگان معارف ناب الهی
را از زلال سرچشمه وحی سیراب سازد از این رو تمام برخوردهای آن بزرگوار با
افراد و گروهها آموزنده بود.
یکی از ابعاد مهم زندگی امام صادق (ع) مبارزات سیاسی آن حضرت است، ایشان از
هر فرصتی برای طرد و نفی طاغوتیان و ستمگران استفاده می کرد و در کنار نهضت
فکری به نهضت سیاسی پرداخت، او قیام های اسلامی را تایید و طرفداران قیام را
به عنوان نهی کنندگان از منکر تشویق می کرد.
ششمین امام شیعیان در طول دوران امامت خویش زحمت های فراوان و رنج های طاقت
فرسایی را تحمل کرد و به پیروزی های چشمگیر و ماندگار نایل شد.
آن حضرت نه تنها به طاغوتیان و سردمداران ظلم فرصت نمی داد، بلکه همواره با
افکار و اندیشه های خود مردم را از نزدیک شدن به آنان برحذر می داشت، ایشان
در این زمینه با صراحت می فرماید: 'کسی که درباره موضوعی چه حق و چه باطل
نزد آنان (بنی امیه و یا بنی عباس) برود مانند کسی است که برای داوری نزد
طاغوت و ستمگر رفته است و آن چه که طاغوت حکم کند اگرچه به حق باشد از منظر
آموزه های وحیانی مردود است.
به گزارش ایرنا، آن بزرگوار سرانجام در 25 شوال سال 148 ه.ق در سن 65 سالگی
توسط منصور دوانیقی مسموم شد و پیکر مطهرش در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
7359/885/245
