موفقيت پژوهشگران ايراني در ساخت نانودارو براي درمان بيماري‌هاي روده

به گزارش گروه علمي ايرنا از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، دكترغلامرضا مهدوي نيا از پژوهشگران اين طرح گفت: اين نانودارو كه در مقياس آزمايشگاهي ساخته شده و مورد بررسي قرار گرفته است، به منظور درمان بيماري‌هاي روده طراحي شده است.
وي بيان كرد: با روش‌هاي معمول مصرف دارو نظير مصرف خوراكي و تزريقي، دارو درسراسر بدن توزيع خواهد شد و تمام بدن تحت اثرات آن قرارخواهد گرفت، اين امرسبب مي‌شود كه عوارض جانبي دارو بروز كند، از طرفي به دليل بزرگ بودن اندازه‌ ذرات دارو و عدم عبور آن از غشاي سلولي، براي دستيابي به يك اثر درماني خاص، نياز به مصرف مقادير زيادي از دارو است كه سميت بالايي را ايجاد خواهد كرد.
مهدوي نيا، با اشاره به اينكه به كمك فناوري نانو مي‌توان به سيستم دارورساني هدفمند دست يافت و برمشكلات ذكر شده غلبه كرد،افزود: هدف كلي اين پژوهش ساخت نانوداروي هدفدارشده براي درمان بيماري‌هاي مربوط به روده‌ انسان بود كه در آن واحد هم به pH دستگاه گوارش و هم ميدان مغناطيسي خارجي حساسيت نشان دهد.
به گفته‌ اين محقق، به كمك اين نانودارو و تغييرات ايجاد شده در خواص درماني آن، مي‌توان زمان، مكان و سرعت آزادسازي دارو را كنترل كرد، در واقع زمان حضور دارو در جريان خون و نيمه عمر دارو افزايش و سميت ناشي از مصرف آن كاهش مي‌يابد، لذا استفاده از اين مدل سيستم‌هاي دارورساني جديد، عوارض جانبي كمتر، كارايي بيشتر و رضايت و راحتي بيمار را به دنبال خواهند داشت.
وي افزود: نانوداروي سنتز شده در اين طرح از خاصيت مغناطيسي برخوردار است كه امكان هدايت آن تا بافت هدف با اعمال يك ميدان مغناطيسي خارجي را فراهم مي آورد، اين سيستم حامل دارو اين قابليت را خواهد داشت كه به راحتي از غشاي سلول عبوركند و از طرفي به دليل اندازه‌ كوچك امكان شناسايي آن توسط سيستم ماكروفاژ ميسر نخواهد بود.
وي گفت: براي پوشش نانوذرات مغناطيسي حامل دارو از پلي ساكاريدهاي آب دوست كربوكسي متيل كيتوسان و كاراگينان استفاده شده است، با استفاده از اين پوشش‌ سطحي مي‌توان خواص زيستي- پزشكي مطلوب و پايداري را براي اين نانوذرات ايجاد كرد، اين پليمر از برهمكنش با پروتئين‌هاي پلاسما و دفع در مرحله‌ بعدي در امان است و زيست سازگاري دارو را افزايش مي‌دهد.
وي يادآورشد: از مهم‌ترين ويژگي‌هاي اين طرح استفاده از روش شيمي سبز براي تهيه‌ محصولات است.
مهدوي نيا افزود: مطالعات نشان داده كه وابستگي دارو به pH محيط سبب شده كه بيش از 70 درصد داروي بارگذاري شده روي سيستم، در ناحيه روده رها شود، اين در حالي است كه تنها 20 درصد دارو در محيط شبيه سازي شده‌ معده از سيستم پليمري آزاد شده ، نتيجه‌ مهم ديگر به دست آمده حساسيت سيستم به ميدان مغناطيسي خارجي متناوب بيروني بود، طبق بررسي‌ها مشاهده شده، با افزايش شدت ميدان مغناطيسي ميزان داروي رها شده بيشتر مي‌شود كه از اين ويژگي مي‌توان در كاربردهاي درمان سرطان نيز استفاده كرد.
نتايج تحقيقات درمجله‌ Carbohydrate Polymers منتشر شده است.
علمي (1) ** 9340**1440