۲۰ بهمن ۱۳۹۳، ۱۸:۰۰
کد خبر: 81500374
T T
۰ نفر

نقد'خداحافظی طولانی' از منظر جامعه شناسی تصویری

۲۰ بهمن ۱۳۹۳، ۱۸:۰۰
کد خبر: 81500374
نقد'خداحافظی طولانی' از منظر جامعه شناسی تصویری

شهركرد-ایرنا- فیلم 'خداحافظی طولانی' را شاید بتواند یكی از آثار مینیمالسیم سالهای اخیر جشنواره فیلم فجر قلمداد كرد.

سینمای مینیمال روایتگر ساده ای از هنر است بدون پیچیدگی های خاص فرمیك كه كارگردان در این نوع اثر، سعی می كند تكنیك ها را برای رسیدن به سادگی مطلوبتر كنار بگذارد.

فیلم سینمای 'خداحافظی طولانی' به كارگردانی فرزاد موتمن نیز از این دست فیلمهاست كه با روایتی ساده اما جامعه شناسانه و روانكاوانه به بیان زندگی یك قشر یا طبقه از اجتماع می پردازد.

در جهان سینما، كارگردانی چون 'روبر برسون ' برای اینكه به این روایت ساده و مینمال برسد، بیشترین تلاش را كرد و توانست تا حدودی پرچم دار این سبك از سینما باشد.

فیلم خداحافظی طولانی فرزاد موتمن را شاید بتوان یك فیلم متفاوت از سایر فیلم های عشق این روزهای سینمای ایران قلمداد كرد، فیلم هایی كه در چند سال اخیر مانند فیلم فارسی به فیلم های 'دختر و پسری' در بین مخاطبان شهرت یافته است.

سینمای ایران در روایت جامعه شناشانه خویش ، این روزها آنقدر درگیر زندگی های بورژوازی شده، كه یادش رفته به زندگی مردم دیگر نیز نگاه كند.

كارگردانان سینمای ایران در سالهای اخیر بیشتر كاراكترها و لوكیشن های خود را تنها به شمال تهران معطوف كرده اند و انگار همه قصه ها در تهران و آنهم در شمال آن رخ می دهد و این نگاه جامعه شناختی حتی به تلویزیون نیز سرایت كرده است.

فیلم خداحافظی طولانی، اگر چه فیلم بی جغرافیاست، اما همین كارگر عاشق پیشه كه از قضا كمدینی چون سعید آقاخانی با بازی های در سكوت خویش در نقش یحیی، آن را به پایان

می رساند، مجبور است برای رهایی از سندرم فیلمفارسی دست به سادگی های بزند كه گاهی انگار این روایت بیرون از پرده سینما اتفاق افتاده است.

در این فیلم اتفاق تازه ای در سینمای ایران می افتد كه در این یك دهه اخیر كمتر مورد ارزیابی قرار گرفته و آن واكاوی جامعه شناسی شخصیت های داستانی اثر از طریق روانشناسی تصویری است.

قاب های پشت پنجره خداحافظی طولانی، روایتی شاعرانه است كه این بعد روانشناختی فیلم را برای مخاطب برجسته می كند.

شاید اگر بازی های جذاب تری از سوی ساره بیات و میترا حجار در این فیلم برای مخاطب ارائه می شد، فیلم از رویكرد مردانه محور عبور می كرد و به یك اثر روانكاوانه از جامعه كارگری تبدیل می شد.

با این حال فیلم خداحافظی فرزاد موتمن را باید یكی از آثار موفق در این جشنواره دانست هر چند جامعه موجود در این فیلم را باید جور دیگری نگریست.

به گزارش ایرنا، جشنواره بین المللی فیلم فجر در شهرهای تهران، شیراز و مشهد در حال اكران است و روند اصلی این جشنواره در تهران رقم می خورد و بسیاری از مخاطبان سینما در شهرستانها از دیدن آثار جشنواره بازمانده اند.

نقد از محمود رییسی

2097/6014/

سرخط اخبار استان‌ها