هنر تئاتر چشم انتظار حمايت

به گزارش ايرنا، اين روز در تقويم رسمي با 'روز ملي هنرهاي نمايشي' از سال 93 مطرح شد و سرانجام در سال 1395 و در جلسه 783 شوراي عالي انقلاب فرهنگي به ثبت رسيده است.
هر ساله اين روز توسط هنرمندان تئاتر گرامي داشته و مراسمي در كشور با حضور هنرمندان عرصه و مسئولان امر برگزار مي شود.
برخي از اين آيين ها با سخنان شعاري و وعده و وعيد هاي هرساله برگزار مي شود و هنرمندان مشكلات اين عرصه را بيان مي كنند كه بعد از تمام شدن اين روز باز همه به فراموشي سپرده مي شود.
با اين وجود در استان اصفهان تئاتر با وجود برخورداري از ظرفيت ها و استعدادهاي فراوان در بخش هاي سخت افزاري با كمبودهايي مواجه است كه با كمك و همت مسئولان و هنرمندان اين عرصه قابل حل است.
اصفهان از جمله استان هايي است كه در عرصه نمايش هنرمندان زيادي را در خود پرورش داده و به كشور معرفي كرده است.
بيش از اين اصفهاني ها در عرصه تئاتر كشور سرآمد بودند و همان طور كه همه مي دانند مكتب تئاتر كمدي كشور از اين استان و در سالهاي پيش از انقلاب از ديار نصف جهان توسط مرحوم ارحام صدر شكل گرفته است.
اگر در زمان حاضر بخواهيم در مورد تئاتر استان اصفهان سخن بگوييم، علاوه بر ظرفيت ها ي انساني مشكلاتي سخت افزاري دارد كه ساليان سال است هنرمندان اين عرصه با آن رو به رو هستند.
به گفته برخي از هنرمندان پيشكسوت برخي از اين معضلات و مشكلات از جمله مشكل پلاتو(محل تمرين بازيگران)، جدي نگرفتن تئاتر استانها، عدم توجه به هنرمندان پيشكسوت، حمايت از استعدادهاي جوان با روي كارآمدن دولت تدبير و اميد تا حدودي مرتفع شده ولي باز هنرمندان تئاتر چشم اميد به دولت مردان دارند.
در حالي كه زمينه براي رشد استعدادهاي جوان در تئاتر استان به خوبي فراهم است و علاقمندان به اين عرصه مي توانند به راحتي در كنار پيشكسوتان اين عرصه هنرنمايي كنند ولي برخي از اين هنرمندان اين عرصه از جدي نگرفتن آنها در اين عرصه گلايه مي كنند و در برخي موارد از عدم تاييد متن نمايش و مميزي هايي براي اجراي نمايش خود مي نالند كه در جاي خود قابل تامل است.
داشتن كيفيت مناسب نمايش، بودجه كافي، سالن استاندارد، نمايشنامه مناسب ، وجود زيرساختهاي مناسب و تكنيك و فن بالاي نمايش، حضور پيشكسوتان در كنار جوانان از جمله عواملي است كه مي تواند در عرصه نمايش مفيد واقع شود و از طرفي نبود هر يك مشكلاتي در اين عرصه به وجود مي آورد.
نمايش هايي كه در استان اصفهان به روي صحنه مي رود ، به طور معمول از نظر كيفي نزديك به هم هستند و نمي توان گفت كه نمايش ها از نظر بازيگري، كارگرداني، متن مناسب و به روز بودن با هم اختلاف زيادي دارند، بندرت در فاصله هاي زماني زياد شايد نمايشي در اصفهان اجرا شود كه يك سروگردن بالاتر از ديگر كارها باشد.
در اين بخش آموزش و بهره بردن از تجربه كارگردانان و نمايش نامه نويسان مطرح مي تواند كارگشاه باشد كه بخش دولتي و يا خصوصي مي تواند در اين زمينه با برگزاري كلاس ها و يا كارگاه هاي آموزشي به اين امر كمك كند.
مهمترين ركن براي اجراي يك نمايش بودجه نمايش است كه هنرمندان اين عرصه از آن بيشتر از ساير بخش ها گلايه دارند و حتي در برخي موارد آن را صفر اعلام مي كنند.
برخي از هنرمندان مي گويند حمايت مادي از نمايش ها نمي شود و در بخش هزينه كردها با مشكل مواجه ايم و نقش دولت را در اين عرصه مهم توصيف مي كنند و برخي ديگر تئاتر خصوصي يعني حمايت يك نهاد و يا بنگاه اقتصادي راه حل اين مشكل مي دانند.
عدم برگشت سرمايه توسط سرمايه گذاران، حل مشكل مخاطب تئاتر و تبليغات نيز بي ربط به اين بخش نمي باشد كه با بودجه قابل مرتفع شدن است، طرح شناسنامه دار شدن گروه هاي تئاتر استان و اختصاص بودجه در اين ارتباط مهم است و مي تواند تاثيرگذار باشد.
نمايش براي تمرين و اجرا نياز به سالن دارد، در شهر اصفهان تالار هنر، مجتمع فرهنگي و هنري استاد فرشچيان ، تالار سوره از جمله مهمترين مكان اجراهاي نمايش هستند و در شهرستان ها به طور معمول فرهنگسراهها و مكان هاي از پيش تعيين شده توسط مراكز مرتبط نمايش ها اجرا مي شوند كه اين هم جاي تامل دارد.
تئاتر براي اجرا نياز به يك سالن استاندارد از نظر صحنه نمايش، نور، ميزان ديد تماشاچي دارد كه در اين بخش هنرمندان اصفهان آن را در خور پايتخت فرهنگ و تمدن ايراني اسلامي نمي دانند.
در سالهاي گذشته مديران مختلف بخش هاي هنري وعده هاي زيادي در باره افزايش سالن هاي تئاتر دادند ولي هيچ كدام عملي نشده و در حد شعار باقيمانده مانده است.
ساخت و توسعه تئاتر شهر در پيشرفت نمايش در استان ها تاثير بسزايي دارد و اين اقدام باعث جذب تماشاچي مي شود.
هر حمايتي كه پشتوانه اي براي فعاليت گروه هاي نمايشي باشد اهميت دارد و وجود ساختمان تئاتر شهر بطور قطع مي تواند اوضاع تئاتر استان را بهتر كند، ساختمان، موضوعي سخت افزاري است و استفاده مطلوب از آن نياز به ايجاد امكانات نرم افزاري و توجه به همه سلايق دارد.
تئاتر در برخي از شهرستان تنگ نظري هايي در زمينه قوميت ها و آداب و رسوم وجود دارد كه موجب مي شود از اين مقوله حمايت نشود، بايد از اين موضوع به عنوان يك ظرفيت استفاده كرد و از ان به خوبي بهره برد و با تمام اين ظرفيت ها و كمبودها چراغ تئاتر را در نصف جهان روشن نگه داشت.
نكته مهم اين است كه در تنظيم قوانين، تئاتر بعنوان يك ضرورت مطرح شود و چون در اين راستا ضمانت اجرايي در كار نيست، برنامه مدت دار هم براي تئاتر وجود ندارد و مديران وعدهاي محقق نشده مدير قبلي را بيان مي كند در اين زمينه بايد اقدام هايي صورت گيرد و به عنوان يك اصل مهم به آن توجه شود.
هر حمايتي كه پشتوانه اي براي فعاليت گروه هاي نمايشي باشد اهميت دارد و مي تواند به پيشرفت تئاتر استان كمك كند.
تئاتر نبايد در استان اصفهان به چند اجرا، جشنواره استاني و كمدي و فصل و ماه خلاصه شود بلكه نياز به نگاه جدي مسئولان و خود هنرمندان اين عرصه دارد و رشد تئاتر اصفهان در گرو حمايت مادي و معنوي مسئولان اين عرصه و پشتكار هنرمندان دارد كه نه تنها چراغ نمايش در ديار نصف جهان بلكه در همه ايران روشن باشد.
به گزارش ايرنا، تاريخچه تئاتر در جهان بر مي گردد به ،تئاتر يونان باستان (۴۰۰ الي ۵۰۰ قبل از ميلاد)
تئاتر يك كلمه يوناني است به معناي تماشا كردن و ديدن. هنر تئاتر ريشه در يونان باستان، سده چهارم و پنجم قبل از ميلاد مسيح دارد.
يونانيان اعتقاد به يك خداي واحد نداشتند و انسان را مركز توجه خود قرار مي دادند تا جايي كه ' پروتاگوراس' ( پادشاه يوناني) علنا اعلام كرد: ' انسان ميزان همه چيزهاست.'
تئاتر در ايران كه برخي محققان به قبل از اسلام و برخي ديگر آن را دوره اسلامي و شروع تعزيه خواني مي دانند، نمايش و نمايش نامه نويسي به مفهوم اروپايي آن در ايران سابقه ديرينه اي ندارد، از قرن ها پيش هنر نمايش در اشكال سنتي آن رايج بود، شبيه خواني يا تعزيه، خيمه شب بازي،نقالي و تخت حوضي شيوه هاي نمايشي بود كه در ميان مردم مقبوليت داشت و بعدها به شيوه هاي مدرن و امروزي و بر اساس سليقه تماشاچيان تغيير يافت كه قالب هاي مختلفي دارد.
خبرنگار:اميرحسين اكبري
8114/6026/