وصيت يك شهيد گناوه اي:راه سعادت پيوستن به كاروان شهداست

به گزارش ايرنا، در ادامه وصيتنامه اين شهيد والامقام آمده است:اي شهداي بزرگوار اي بهشتي‌ها ،‌ رجائي‌ها ، ‌باهنرها ،‌ بهروزي ها و ... به رهبر كاروان بگوييد آهسته تر كه ما هم عاشق مقصد شما هستيم.

مگر پشت سرتان نمي‌نگريد ، بنگريد و ببينيد همسفران عقب مانده‌تان چگونه براي رسيدن به شما قدم بر مي دارند.

آيا ما با آن ايمان ضعيف و كوله باري از گناه به شما پاكان كه در اقيانوس ايمان و پاكي غوطه وريد خواهيم رسيد ؟ باور نمي‌كنم ولي شايد خدا بواسطه اينكه بخواهد اين همه گناه ما را ببخشد اين نعمت را به ما لطف و عنايت بفرمايد.

اي شمع هاي فروزاني كه تاريكي را با نور خود مي‌شكافيد و به پيش مي رويد به دنبالتان شتابان مي‌آيم ، اي مادر و تو اي پدر و برادران و خواهران گرامي، ما در حال سفري هستيم كه برگشت ندارد و ماييم در انتظار شما نه شما در انتظار ما . خيال نكنيد كه ناكام از اين ديار فاني رفته‌ايم آيا مي‌دانيد چرا ؟

زيرا آنهايي كه از اين كانال مي‌گذرند تا به مقصد ابدي برسند عروسشان شهادت است و سفير گلوله مقدمشان را مي‌خواند و با پوششي از خون تازه و سرخ خود را آرايش مي‌دهند و در غلغله شادي مسلسل ها و بارش نقل‌هاي سرب در حجله سنگر عروس خود را به آغوش مي‌كشند و در همهمه تشييع كنندگان تابوتش گلباران مي‌شود و مشتهاي خشمگين گره كرده همراه با تكبير بدرقه‌اش مي‌سازند و نام فرزندشان آزادي است.

خوشا‌بحال آنهايي كه از اين امتحان و آزمايش بزرگ الهي روسفيد بيرون آيند و تو اي خواهر مسلمان پيام شهيدان كه همان پيام اسلام اصيل است به تو اين است كه حجابت را حفظ كني و با حفظ حجاب وعفت خود و حرمت خون شهيدان را كه همانا هر يك از گلبولهايش پيام آور اسلام محمدي است، پاس بداري .

هان اي همنوعان در هر نقطه‌اي از دنيا بدانيد كه ما با آگاهي كامل قدم در اين مسير كه بنيان گزارش هابيل و تداوم بخشش حسين بود نهاديم و براي رسيدن به هدف كه همان گرفتن حقمان از ظالمان و محو كردن آنها از صحنه تاريخ گيتي و در نتيجه حاكم كردن حق بر سراسر جهان ، جان را به جانان تقديم نموديم و بسوي او شتافتيم.

باشد كه شما حق جويان با ادامه دادن اين راه خطير هدف را به نقطه نهايي نزديك كرده و به دست مهدي (عج) بسپاريد و اميدوارم كه خداوند منان و قهار از گناهان ، لغزشها و تقصيرات ما بگذرد و ما را ببخشد .

شرح زندگي به قلم خود شهيد

من در يكي از دهكده‌هاي نزديك شهر‌ گناوه پا به عرصه وجود گذاشتم و دوران كودكيم به آرامي و بي حادثه سپري شد تا در سن هفت سالگي پا به محيط مقدسي نهادم كه ما را از هر جهت مي سازد و براي آينده آماده مي كند و آن محيط ، محيط تحصيل علم است .اين علم است كه كليد بازگشايي همه مشكل هاست .

من پس از اينكه دوران ابتدايي را پشت سر گذاشتم معاش زندگي نظرم را به خود جلب كرد ، مشاهده كردم كه پدرم نمي‌تواند كار كند بنابراين من را بر آن داشت كه ديگر از بازي گوشي صرف نظر كنم و فكر چرخاندن چرخهاي عظيم زندگي باشم .

بعد از پايان كلاس پنجم با وجود اينكه به سن قانوني براي كار كردن نرسيده بودم ولي شروع به كار كردم تا دست نياز به طرف ديگران دراز نكنم و زندگي خود را با بازوي خود و عرق‌هايي كه در گرماي آتشين كوره از بدنم جاري مي شد و مرا در خود غرق مي‌ساخت بچرخانم.

من در جامعه خود ، خود را مسئول مي دانم ،مشاهده كنم كه چه الگوهايي و چه نظامي در جامعه حكومت مي كند.

ما انسان اسلام هستيم . انسان اسلام انساني است مسئول ، مسئول به اين است كه نظام عادل اجتماعي را در سراسر جامعه بر اساس ايمان به خدا بگستراند .

تابستانها كار مي‌كردم و زمستانها درس مي‌خواندم ، وقتي كه وارد دوره راهنمايي شدم چون از نظر معاش در فشار بودم و نمي‌توانستم پياده به مدرسه بروم ناچار شدم كه سه سال دور از پدر و مادر و خواهر و برادر در مدرسه راهنمايي شبانه روزي سعدي واقع در شهرستان بوشهر به درس خواندن بپردازم و دوران تعطيلي هم تمام كار ميكردم تا دست نياز به طرف ديگران دراز نكنم و زندگي خود را اداره و بچرخانم .

شهيد غلامحسين بهرسي در تاريخ دوم فروردين 1361در منطقه عملياتي دشت عباس به درجه رفيع شهادت نايل آمد وچند روز پس از شهادتش پيكر مطهرش در شهرستان گناوه تشييع ودرگلزار شهدا اين شهرستان به خاك سپرده شد.

212 شهيد شهرستان گناوه تقديم انقلاب و ميهن كرده است.ك/3

3035/6164