هزارمین گام

آغاز ٩٨ به هزارمین شماره رسیدیم با همه فرازو فرودها و كم و كاستي ها، آغاز غم انگیزي ست براي همه.
سیل ، ویرانه هاي فراواني به یادگار گذاشت و داغ سنگیني بر دلها نشاند. شماره هزارم را درحالي منتشر مي كنیم كه از یك طرف داغ آق قلا ،گمیشان و شیراز و لرستان روي سینه مان سنگیني مي كند و از طرف دیگر سال سخت پیش رو را نظاره گریم.
نفس رسانه هاي مكتوب به شماره افتاده و امسال برایمان سال سرنوشت است .تنگناهاي اقتصادي از یك سو و مخاطبي كه در هیاهوي دنیاي مجازي گم شده و فرصت و رغبت آزردن گوش خود با خش خش كاغذ كاهي را ندارد از سوي دیگر كار را دشوارتر مي كند.
رسیدن به هزارمین شماره در سال هفتم دلنشین است اما خوشحال كننده نه. چرا كه با ایده آل ها فاصله زیادي دارد .
منابع مالي محدود دولتي،بخش خصوصي و صنایع ضعیف و ناتوان ، رشد كمّي رسانه ها و نوسانات اقتصادي از مهمترین دلایل عدم تحقق ایده آل هاي كمّي است .با این حال همیشه و در همه حال كیفیت محتوا دغدغه اصلي مان بوده و هست .
ابتكار جنوب با اعتقاد به اینكه زیربناي توسعه ، فرهنگ و توسعه فرهنگي است همواره بنا را بر تولید محتوي در حوزه هاي اجتماعي و فرهنگي گذاشت و تا حد امكان از سیاست زدگي دوري گزید.
این سیاست و خط مشي درحالي اتخاذ شد كه ذائقه عموم هم استاني هاي عزیز مطالب و محتواي سیاسي و جدال هاي سیاسیون است.از این رهگذر شاید نارضایتي بخشي از مخاطبین را به دنبال داشت اما آنچه كه عزممان را جزم تر مي كرد دلداري و توجه دغدغه مندان و فرهیختگان بود كه این نقشه راه را تحسین كردند.
در این مسیر بودند حرف هایي كه به سبب رعایت خطوط رنگي و معذوریت ها و حساسیت هاي ایلي و عشیره اي استان و مصلحت نگفتیم ،اما همواره وجدانمان آسوده است كه آنچه گفتیم و نگفتیم همه با توجه به مصلحت جامعه بود نه منافع شخصي و جناحي .
فرصت ها و تهدیدها ، بیم ها و امیدها ، چالش ها و روزنه ها را باهم دیدیم و نوشتیم .از خشكي و خشكسالي از مهاجرت بي رویه، حاشیه نشیني ، معضلات اجتماعي خودكشي ، نزاع و درگیري و حتي از فاتحه خواني هاي آنچناني و رسومات غلط و از مدیران ناكارآمد نوشتیم.
از سقوط آسمان از دنا و نسل كشي بلوط ها، بي خانماني یك خانواده در پاتاوه از روحاني قصه گو و مصائب سامان سی سختي و دیبالاي دهدشتي ،از كولبري بي بي گل ازپیر دختران زیلایي و كلاس هاي فرسوده و دانش آموزان قرباني تبعیض هم فراوان گفتیم .
براي حسین پناهي و كي عطا و سرآمدان استان قلم زدیم و ازلزوم ارج نهادن به این عزیزان نوشتیم.
در همه این سالها اما كمتر از خودمان گفتیم .با گلایه غریبه ام اما برگ ریزان رسانه هاي مكتوب است ، روزنامه ها یكي پس از دیگري غزل خداحافظي مي خوانند ، آنها كه مي مانند با زور تعدیل نیرو و كم كردن صفحات و پایین آوردن تیراژ حفظ بقا مي كنند.
مجال براي گفتن و نوشتن همه ي آنچه برابتكار جنوب گذشته نیست ، با سختي و مشقت روزهاي خوش و ناخوش را به لطف پروردگار طي كردیم ،هنوز در آغاز راهیم و مسیر ناهموار و صدالبته امیدواریم به روزهاي پیش رو.
اما آنچه برخود لازم مي دانم ، تشكر از فرهیختگان و انسان هاي وارسته اي است كه همواره با ابتكارجنوب بوده اند از بدو تولد تا به امروز.دوستاني كه با قلم و اندیشه و نقدهایشان باري از دوشمان برداشته و بر داشته هایمان افزوده اند.
9929/1662