تاباخبر: معادله اهواز، مدرنيته و موجودي با نام گاوميش

در اين مطلب آمده است:در خصوص موضوع ورود گاوميش ها به حريم بستر رودخانه و تردد احشام در سطح معابر شهري (اهواز) كه متاسفانه خطوط مواصلاتي اصلي شهر (دو طرف رينگ جاده ساحلي غرب و شرق) را در زير پاي خود دارند؛ نيازمند حضور جدي و موثر سازمان آب و برق استان به عنوان متولي امور آب و حريم بستر رودخانه كارون، مقامات قضايي و انتظامي در الزام مالكان گاوميش داران در خصوص كنترل، ورود اداره كل مسكن و شهرسازي استان براي تعيين و جانمايي مكاني خارج از محدوده شهر و در حريم بستر رودخانه براي اسكان معوض به گاوميش داران همچنين الزام سازمان آب و برق و شهرداري كوت عبداله بر لايروبي و سپر كوبي مسير جاده ساحلي و پياده رو سازي با رعايت ارتفاع لازم از سمت ساحل شرقي رودخانه هستيم.
همه اين موارد حداقلي الزام رسيدن به نقطه مطلوب است. لازم به ذكر است كه از دير باز تا اواسط دهه پنجاه در كنار ضلع شرقي شط كارون در منطقه اهواز قديم و در دو نقطه جنوبي و شمالي آن ، نگهداري گاوميش شغلي مرسوم بوده است.
به هر روي توسعه شهر اهواز ناخواسته به سمت و سوي محل زندگي و فعاليت گاوميش داران بوده و هم اكنون آنها جايي هستند كه نبايد باشند.
چندي است با توجه به افزايش قيمت ها و مشكلاتي كه گاوميش داران در تهيه علوفه جات و سحاله آرد گندم پيدا كرده اند طبق يك توافق نانوشته بين همديگر در فاصله هاي زماني مشخص با هدايت احشام خود به سمت رودخانه آنها را به ساحل غربي رودخانه براي چرا هدايت مي كنند و با توجه به جثه عظيم آنها و نيز تردد گله اي شان در پيك ترافيك مسير ساحل غربي، هيچ امكاني غير از هدايت مجدد آنها به سمت رودخانه وجود ندارد.
مي طلبد متوليان و تصميم گيرندگان شهر و استان به فكر چاره اي براي راهكار اساسي موضوع باشند از طرفي برخي از شهروندان و فعالان نظر متفاوتي دارند و در مقابل افرادي كه از تردد گاوميش ها ابراز نارضايتي كرده اند نظري متفاوت دارند با اين مضمون: مخالفيان حضور گاوميش ها مفهومي به نام طبيعت را درك نمي كنند، حتي چيزي به نام ثروت هاي ملموس طبيعي را، چيزي مثل همين گاوميش ها كه به جز گوشت و پوست و شيرشان، ماهيت وجودي شان توليد ثروت است.
مشكل انسان مدرن اين است كه همه چيز جهان را براي خود مي خواهد، طبيعت را، گياه و كوه و سنگ و حيوان را، با همه فجايع طبيعي در همه جاي جهان از جمله همين جا، هنوز درك اين را ندارد كه انسان خداي جهان نيست، حتي مالك جهان نيست، بلكه حيواني است درست مثل ساير حيوانات با مسئوليتي سنگين تر و آن هم به دليل تنها تفاوت انسان و حيوان؛ يعني عقل.
اكنون اين گاوميش هاي نگون بخت جايي نرفته اند، از ديرباز پيش از اين عصر مدرن، قبل از اكتشاف نفت و سرازير شدن آدم هاي عجيب و غريبي كه حالا برخي شان هم ادعاي صاحب نظري مي كنند، گاوميش ها همين جا بوده اند و اين شهر است كه به حقوق شان تجاوز كرده و جالب اينكه حالا متجاوز، اين حق را به خودش داده كه حداقل فضاي زيست اين حيوانات مفيد و زيبا را ازشان بگيرد و براي مطلوبيت خود خواسته حتما خياباني را آسفالت كند تا شهروند بي خبر از احوال طبيعت، با خودروي آنچناني اش ويراژ دهد و خود را مالك بلامنازع بداند.
شركت گوگل در دره سليكون كه محل شركتهاي مدرني همچون گوگل و مايكروسافت و فيس بوك و امثالهم است، منطقه اي بسيار گرانقيمت كه هر مترش فلان دلار قيمت دارد، در زميني مفروش به چمن چند صد هكتاري، تعدادي چشمگيري گوسفند خريداري و چوپاني استخدام كرده تا گوسفندان را به چرا ببرد.
در همان زمين چمن، مطالعه كرده اند كه بودن گوسفندها بسيار كاراتر از ماشين چمن زني ست اول اينكه نزديكتر به طبيعت، و دوم هزينه كود صرفه جويي مي شود و كود طبيعي توليد گوسفند به مصرف مي رسد، و سوم اينكه منظري زيبا در دره سليكون باعث جلب توريست مي شود، مهمتر اينكه رابطه انسان مدرن و طبيعت را بهبود مي بخشد.
برخلاف درك دنياي مدرن ما گاوميش ها را يك تهديد مي بينيم، مي گوييم بفروشيد و بُكشيد و مثلا پولش را ببريد در واسطه گري و دلالي اقتصادي و مشاغل غيرمولد مصروف بداريد اشاره كنم كه استراليا از همين گاوميش ها جذب سرمايه فراواني را به عوايدش افزوده و توريست به منطقه جذب كرده تا نمونه هاي مانده از طبيعت ديروز را ببيند.
اگر يك پارك براي گاوميش ها ساخته شود اولين پارك گاوميش دنيا را خواهيم داشت مي توان علامت عبور حيوانات اهلي را آنجا نصب كرد تا راننده ها متوجه شوند در مسير دام تردد دارد.
اين پيشنهاد اخير اولين راه حل رسيدن به مايه تفكري به نام همزيستي مسالمت آميز شهروند و طبيعت است. اول بايد بفهميم كه نبايد براي چند دستگاه خودرو طبيعت را مستهلك كنيم، به ويژه كه ما قرباني چنين نگاهي در بخش كلان كشوريم، آب مان را بردند براي تجارت پسته و فولاد اصفهان و … پس بايد بهتر از بقيه حفاظت از اكوسيستم را درك كنيم.
توجه كنيم اين گاوميش ها هزينه زا نيستند بلكه ثروتند، وقتي فهميديم كه ثروت هستند خود به خود براي حفظ اين ثروت راهي پيدا مي كنيم به عنوان مثال تعيين يك مسير خاص براي گاوميش ها تا به مقصد چراي شان برسند.
گاوميش ها را مزاحم نبينيم، بلكه نعمتي ببينيم براي درك طبيعت و يا بخشي از طبيعت رو به زوال، طبيعتي كه حالا نادر شده و امر نادر چنانكه توليد ثروت مي كند.
9887/ 6037