گزارش فدراسیون جهانی وزنه برداری از مسیر طولانی وزنه برداری زنان

رقابت های ركوردگیری وزنه برداری بانوان 15 و 16 بهمن ماه در تهران برگزار می شود. این نخستین گام فدراسیون وزنه برداری ایران برای حضور بانوان در رقابت های بین المللی این رشته است.
تارنمای رسمی فدراسیون جهانی وزنه برداری در این گزارش نوشت: بیش از 30 سال پیش گروهی از زنان به گشودن درهای این ورزش به روی زنان كمك كردند. با این حال هنوز باید كارهایی انجام شود. در برخی كشورهای اسلامی وزنه برداری فقط اختصاص به مردان دارد، اگر چه اهمیت هیچ یك از این كشورها در تاریخ وزنه برداری به اندازه ایران نیست. با این حال هنوز تعداد مربیان زنان و كارشناسان تكنیكی در ورزش زنان اندك است.
در بازی های المپیك 2020 توكیو برای اولین بار تعداد مدال های وزنه برداری برای مردان و زنان برابر خواهد شد.
علی مرادی رئیس فدراسیون ایران گفت كه مدال برنز سارا احمد از مصر در بازی های ریو برای ایران الهام بخش بود.
مرادی كه امیدوار است شاهد رقابت زنان ایرانی در بازی های توكیو باشد، با اشاره به الهام بخشی سارا احمد گفت: او اولین زن عرب بود كه مدال المپیك گرفت.
احمد نوجوان 18 ساله مصری بود كه با حجاب نیروی محركه ای برای پیشرفت وزنه برداری زنان در جهان اسلام ایجاد كرد. او در رقابت های قهرمانی جهان در آناهایم آمریكا در حركت دو ضرب دسته 69 كیلوگرم طلا گرفت.
وزنه برداران زن به جودی گلنی قهرمان آمریكایی، میبل ریدر مالك مجله مرد آهنین و مورین لوین رئیس سابق فدراسیون آمریكا كه پیشگام كارزار زنان بودند، مدیون است.
تصمیم تاریخی فدراسیون بین المللی وزنه برداری برای باز كردن درهای این ورزش به روی زنان در سال 1983 در مسكو اتخاذ شد.
گلنی قهرمان آمریكایی، مربی و نخستین زن داور در رقابت های بین المللی وزنه برداری بود. اما برای ترویج وزنه برداری زنان در دورانی كه بسیاری با این ایده مخالف بودند با «ریدر» همكاری می كرد.
هنگامی كه این مبارزه در اواخر دهه 1970 آغاز شد، هیچ زنی عضو كمیته بین المللی المپیك نبود و در رشته های المپیكی دوچرخه سواری، هاكی، تیراندازی، تنیس روی میز، قایقرانی، جودو زنان حضوری نداشتند. زنان در سال 2000 در رشته وزنه برداری، در سال 2004 در كشتی و در سال 2012 در بوكس در المپیك به رقابت پرداختند.
در آن زمان، دیدگاه ها نسبت به امروز بسیار متفاوت بود، به ویژه در بین كسانی كه بر ورزش حكمرانی می كردند. زنان در بازی های المپیك اجازه نداشتند در مسافت های طولانی بدوند، چرا كه از نظر مردان بسیار ضعیف محسوب می شدند.
فدراسیون جهانی وزنه برداری در سال 1983 قوانین مردانه خود را تغییر داد و در سال 1986 جام پانونیا در بوداپست به عنوان نخستین رقابت های وزنه برداری زنان برگزار شد.
در سال 1991 زنان و مردان برای نخستین بار در رقابت های قهرمانی جهانی شركت كردند و در سال 2002 رویای حضور زنان در بازی های المپیك به واقعیت پیوست. در سال 2011 به منظور ترغیب حضور زنان كشورهای اسلامی در مسابقات، قوانین مربوط به پوشش وزنه برداران زن تصویب شد.
تاماش آیان دبیر كل سابق فدراسیون جهانی و رئیس كنونی این نهاد از هدف زنان حمایت می كرد و رهبری مذاكرات در مورد حضور زنان را به عهده داشت. مدافعان حضر زنان به فدراسیون جهانی اعلام كردند اگر زنان را نپذیرند، فدراسیون خود را تشكیل می دهند. آیان از حضور زنان استقبال كرد و این امر در كنگره 1983 مسكو محقق شد.
عبارت ورزش اختصاصی مردان در اجلاسی قبل از بازی های المپیك 1984 لس آنجلس از قوانین فدراسیون جهانی وزنه برداری حذف شد. در همین سال رقابت های ملی زنان در كشورهای هند، كانادا، آمریكا، استرالیا، چین و بریتانیا برگزار شد.
جام پانونیا نخستین رویداد فدراسیون جهانی برای زنان در مارس 1986 با حضور نمایندگان پنج كشور برگزار شد و نقش مهمی در تغییر نگرش ها داشت.
چینی ها با تكنیك خود همگان را حیرت زده كردند. وزنه برداری زنان پیش از آن در استانهای مختلف چین تمرین می شد. آنها بدنبال پر كردن یك خلاء بودند و دریافتند در وزنه برداری زنان می توانند بسیار موفق شوند. هرچند روند فعالیت این رشته در چین مدتها در خارج از مرزها شناخته نشد. نخستین رقابت های زنان در چین در سال 1986 برگزار شد و هر سال ادامه یافت. موفقیت چینی ها الهام بخش حمایت از وزنه برداری زنان در آمریكا شد.
ورزشی**1584**1545
مترجم:مولوی