كتاب 'حكايت عمر' آيت الله سيدابوالحسن مولانا در تبريز رونمايي شد

به گزارش خبرنگار ايرنا، اين كتاب در 108 صفحه در قطع رقعي با شمارگان دو هزار نسخه منتشر شده است.

كتاب حكايت عمر با يك مقدمه و 52 عنوان مطلب توسط انتشارات نور ولايت و بنياد نيمه شعبان مسجد آيت الله انگجي تبريز به چاپ رسيده است .

نويسنده كتاب حكايت عمر در آيين رونمايي از كتاب گفت: تاكيدات دين مقدس اسلام مطالعه در احوال گذشتگان است .

حجت الاسلام سيدجواد مولانا اظهار كرد : تا سده يازده هجري قمري 18 هزار و 500 عنوان كتاب توسط مسلمانان تاليف و نگارش شده بود كه تاكيدات دين مبين اسلام باعث شد از اين تعداد كتاب ،يكهزار و 300 عنوان آن مربوط به تاريخ و تاريخ نگاري باشد .

وي اضافه كرد : بر اين اساس مسلمانان در تاريخ نگاري و ثبت تاريخ در جهان پيشتاز هستند .

حجت الاسلام مولانا ياد آور شد : هر كتابي هم كه در زمان حاضر نگارش پيدا مي كند براي آيندگان به عنوان سند خواهد بود .

نسخه شناس،محقق و پژوهشگر كشورمان نيز در اين آيين گفت : ثبت خاطرات بزرگان به عنوان سندهاي تاريخي ابزار مناسبي براي انتقال دانش به نسل هاي كنوني و آينده است .

حجت الاسلام علي صدرايي خويي بيان داشت : خاطرات علما و بزرگان شامل نكات بسيار عبرت آموز و پندآموزي است كه در نحوه زندگي انسان نقش مهمي ايفا مي كند.

آيت الله سيد ابوالحسن مولانا رحمه الله در سوم دي 1303 شمسي در نجف اشرف زاده شد.

آن بزرگوار دوران كودكي و طفوليت را در دامن مادري مهربان و پدري دانشمند سپري كرد و در حالي كه هنوز از عمر شريفش سه سال سپري نشده بود، به اتفاق والدينش به تبريز آمد و از تحصيلات ابتدايي وارد حوزه علميه تبريز (مدرسه طالبيه) شد.

در 1321 شمسي براي ادامه تحصيل به حوزه قم مهاجرت كرد و از محضر اساتيد برجسته اي مانند آيات عظام حجت، علامه طباطبايي، محقق داماد و امام خميني رحمه الله بهره برد.

آيت الله مولانا پس از 14 سال اقامت در جوار مرقد ملكوتي كريمه اهل بيت، حضرت فاطمه معصومه عليها السلام به حوزه علميه نجف رفت و در حوزه آن ديار از محفل فقهي و اصولي آيت الله سيد ابوالقاسم خويي رحمه الله و آيت الله شيخ حسين حلي رحمه الله استفاده كرد و پس از يك سال به تبريز مراجعت كرد و به خدمات علمي و مذهبي پرداخت.

ايشان از همان آغاز ورود به قم، ضمن تحصيل، به تدريس كتابهاي 'شرح لمعه'، 'مكاسب' و 'كفايه الاصول' پرداخت. به خاطر دقتهاي زياد و مطالعه فراوان، گروهي از طلاب علوم اسلامي در درسش حاضر مي شدند و از وجودش استفاده مي كردند.

معظم له بعد از سكونت در تبريز، به تدريس سطوح عاليه در منزلش همت گماشت؛ ولي در سالهاي آخر عمر به علت كهولت سن اين درسها تعطيل شد.

آيت الله مولانا- رحمه الله - ، مرجعي وارسته، عالمي عابد و فقيهي زاهد بود. محفلش جذاب و سير نشدني، خلقش ستوده و خدايي و مكتبش مجمع فضلا و علما بود. نماز جماعتش ميعادگاه عاشقان الله، سرايش بيت المعمور فضلا و دانشمندان اسلامي و محفلش آكنده از نكات علمي، ادبي، رجالي و لطايف و خاطرات گوناگون بود.اگر كسي ساعتها در محضرش حضور مي يافت، نه تنها خسته نمي شد؛ بلكه از روحانيت و نشاط خاصي برخوردار مي گشت.

در سال 1382 شمسي از سوي سازمان تبليغات اسلامي، به عنوان امام جماعت نمونه ايران شناخته شد و در مجلس بزرگداشتي كه خود ايشان حضور نداشت، از معظم له تجليل به عمل آمد.

در سايه تلاشهاي مخلصانه و نظارتهاي پيايي ايشان، باز سازي و تعمير مسجد قديمي 'استاد شاگرد تبريز'، به سامان رسيد و بنياد فرهنگي و خيريه نيمه شعبان مسجد آيت الله انگجي شكل گرفت.

احاطه كامل معظم له بر علوم مختلف، پويايي فكر و انديشه و علاقه وافر به گسترش فرهنگ اصيل تشيع، او را بر آن داشت كه آثار ارزشمندي در موضوعات فقه، اصول، درايه، علوم قرآن، تفسير، حديث، نهج البلاغه، تاريخ اسلام، اعتقادات، منطق و اخلاق از خود به يادگار گذارد كه دو كتاب درر المطالب في شرح المكاسب و كتاب النجم الظاهر في الصلاۀ المسافر نمونه بارز آن است .

سرانجام چراغ عمر اين راد مرد عرصه هاي علم و فقاهت، پس از خدمات فراوان به مكتب اصيل تشيع، در هفتم خرداد سال 1383 شمسي در تبريز به خاموشي گراييد و به اجداد طاهرينش عليهم السلام پيوست.

7223/518