تهران-ايرنا- نويسنده فرانسوي كتاب «قلعه‌ها و دژها» گفت: براي آشنايي دانشجويان رشته باستان‌شناسي، عكس‌هايي جهت نشان دادن ماهيت اصلي معماري قلعه‌ها و دژهاي ايراني در اين كتاب گنجاندم تا توجه دانشجويان به اين گروه از بناها را جلب كند.

به گزارش روز دوشنبه گروه فرهنگي، نشست بررسي كتاب قلعه‌ها و دژها نوشته ژان كلود ووآزن با حضور نويسنده، بهمن نامور مطلق معاون سازمان ميراث فرهنگي صنايع دستي و گردشگري و ايرج معيني استاد دانشكده معماري دانشگاه شهيد بهشتي عصر يكشنبه20 ارديبهشت در تالار گفتگوي نمايشگاه برگزار شد.

ووآزن در ابتداي اين نشست اظهار كرد: هنگامي‌ كه براي اولين بار در جاده‌هاي ايران حركت كردم متوجه بناهاي قديمي ايراني شدم و توانستم 90 هزار كيلومتر در جاده‌هاي ايران به جز استان سيستان و بلوچستان را بگردم.

وي افزود: هدف من از نوشتن اين كتاب مطرح كردن دو نكته بود: اول اينكه تنوع مناظر كشور ايران را به توريست‌ها و گردشگران نشان دهم. ضمن اينكه براي آشنايي دانشجويان رشته باستان شناسي عكس‌هايي را در اين كتاب گنجاندم كه ماهيت اصلي معماري قله‌ها و دژهاي ايراني را نشان دهد و توجه دانشجويان به اين گروه از بناها را جلب كند.

بر اساس گزارش ستاد خبري سراي اهل قلم بيست و هشتمين نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران، اين نويسنده فرانسوي ادامه داد: كتاب قلعه‌ها و دژها، دايره المعارف نظاميِ معماريِ ايراني نيست، اما اميدوارم اين كار را بتوانم در آينده انجام بدهم. من نگارش اين كتاب را با آگاهي قبلي از كشف قلعه‌هاي ايراني انجام دادم و براي اين منظور آنچه كه مسافران اروپايي از سفر به ايران در 400 سال گذشته نوشته بودند، را خواندم.

ووآزن بيان كرد: زمين شناسي ايران به طور مشخص توضيح مي‌دهد كه گِل براي ساخت بنا در صحرا و سنگ براي استفاده در كوهستان به كار مي‌رود. در ساخت بناهاي ايراني از دو هزار سال قبل به طور همزمان از سنگ و گل هم استفاده مي‌شد.

نامور مطلق ديگر سخنران اين نشست گفت: اميدوارم دوباره شاهد نگارش كارهايي قابل تقدير از نويسنده‌هاي غربي مانند هانري كوربن درباره ايران، باشيم. زيرا اين آثار از نگاه افراد غيرايراني نوشته شده و به همين دليل نكاتي ديده شده‌اند كه ما آن را نديده‌ايم. البته عكس اين قضيه درباره نويسندگان ايراني هم صادق است.

وي با طرح اين سوال كه چرا ايراني‌ها قلعه ساز شده‌اند، گفت: ايران محل تلاقي شرق و غرب بوده و به همين دليل ممالك شرقي و كشورهاي غربي هنگام هجوم به اولين مكاني كه مي‌رسيدند ايران بود به همين علت ايراني‌ها براي صيانت از خود به بهترين دژسازان منطقه تبديل شدند.

معاون سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري ادامه داد: اين كتاب داراي محاسن مختلفي است از جمله اينكه براي اولين بار كتابي درباره قلعه‌ها و دژهاي ايراني به نگارش درآمده ضمن اينكه اين اثر مصور است و شامل تصاويري از قلعه‌هايي در حال از بين رفتن است. ووآزن با نگاه تخصصي به قلعه‌ها اين اثر را خلق كرده و طبقه‌بندي جغرافيايي خوبي در تهيه آن داشته است.

در ادامه اين نشست ايرج معيني با بيان اينكه اين اثر نوعي دايره المعارف درباره دژهاي ايراني محسوب مي‌شود، گفت: از دهه 50 شمسي به اين طرف نوعي بدبيني از كشورهاي غربي نسبت به ايران رواج پيدا كرد كه اين تفكر شايد به دليل نگاهي سياسي باشد و جاي اين سوال است كه چرا شخصي كه در ايران زندگي نكرده مي‌تواند درباره اين كشور كتاب بنويسد.

وي افزود: جنبه دايره المعارف و كاتالوگي بودن اين كتاب بر جنبه تحليلي آن غالب است. بهتر اين بود كه در اين اثر، اطلاعات كاتالوگي ما را به خوانش دوره‌اي، دسته‌بندي گونه شناختي و خوانش سياسي برساند.

بيست و هشتمين نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران با شعار «خواندن، گفتگو با جهان» تا 26 ارديبهشت ماه در مصلي امام خميني(ره) داير است.

فراهنگ **9187**1027