نیویورك تایمز: 2018 بهترین سال در حوزه پیشرفت های بشری بود

'نیكولاس كریستف' ستون نویس نیویورك تایمز و دارنده دو جایزه 'پولیتزر' در این نوشتار آورده است:
جهان دارد آنگونه كه مردم جهان می پندارند، به دهان جهنم فرو می افتد.
چه نیروهایی اول از همه ما را به دهان دوزخ فرو خواهند كشاند؟ اقتصاد فروریخته، ذوب شدن یخ های قطبی یا ناآرامی و جنگ و كشتار و خونریزی؟
اما یك پادزهر می توان برای از بین بردن این غم و اندوه ارایه داد. به اعتقاد من 2018 بهترین سال در تاریخ بشریت بوده است.
در سال 2018:
بطور میانگین در هر روز 295 هزار نفر در كل كره زمین، برای اولین بار به برق دسترسی پیدا كردند.
بطور میانگین در هر روز 305 هزار نفر در كل كره زمین، برای اولین بار به آب آشامیدنی سالم دسترسی پیدا كردند.
بطور میانگین در هر روز 620 هزار نفر در كل كره زمین، برای اولین بار به شبكه اینترنت دسترسی پیدا كردند.
اینها همه نتیجه تحقیقاتی است كه 'ماكس روزر' از اساتید دانشگاه 'آكسفورد' انجام داده است و آن را در وب سایت خود موسوم به 'دنیای ما در مفروضات' منتشر ساخته است.
بشریت در هیچ دوره ای از تاریخ خود تا این اندازه باسواد نبوده است. تا این اندازه یك پشت گرمی برای محافظت از خود نداشته است. تا این اندازه طول عمر نداشته است. تا این اندازه از طرح های تنظیم خانواده بهره مند نبوده است. تا این اندازه اطمینان خاطر نداشته است كه فرزندانش می توانند زنده بمانند.
امروز آمار مرگ و میر كودكان در سطح جهان بشدت پایین آمده است. فقط 4 درصد كودكان در سراسر جهان زیر سن 5 سال فوت می كنند. البته همین آمار هم هولناك است اما در مقایسه با آمار سال 1960 میلادی كه 19 درصد بود و یا سال 2003 كه 7 درصد بود؛ آمار امیدوار كننده ای است.
با این حجم پیشرفت های تحسین برانگیز بشر در سال 2018؛ سزاوار است بشر امروز خوش بین باشد تا نا امید.
اخباری كه هیچگاه در هیچ تلویزیون و رسانه ای منتشر نمی شود این است كه به عنوان نمونه ظرف 4 ساعت گذشته تعداد 15 هزار كودك در سراسر جهان از دنیا رفته اند. این آمار در سال های دهه 1990 بالغ بر 30 هزار كودك در هر روز بود.
پر واضح است كه همه این موفقیت ها؛ تحت تاثیر ناكامی های امروز بشر قرار می گیرد.
قصابی انسانها، عدم حاكمیت قانون، حكمرانی بد، همه تهدیدهایی هستند كه همچنان بر سر بشر سایه می افكنند. اما مسئله این است كه آمار تمام مظالم و تراژدی های بشر امروز؛ در دوره محاسبه یك ساله به صورت یك روز در میان استخراج می شود؛ اما آمار پیشرفتها و موفقیت های بشر به صورت روزانه.
یكی از اهم وظایف روزنامه نگاری هم همین است. خبرنگار؛ وظیفه اش اطلاع رسانی صحیح از وقایع جهان است. اما گویا به رغم پیشرفت فوق تصور وسائل ارتباطی، بشر امروز آنطور كه باید و شاید در جریان اخبار و اطلاعات صحیح قرار نمی گیرد.
امروز اكثر مردم دنیا تصورشان این است كه فقر در كل دنیا رو به گسترش است و یا خوش بینانه اینكه اگر هم بدتر نشده باشد؛ رفع نشده است.
اما واقعیت این نیست. جهان امروز بطور مشخص؛ شاهد كاهش سطح فقر است.
تا دهه 1950، بشر در فقر مطلق زندگی می كرد. تعریف این وضعیت از منظر علم اقتصاد یعنی اینكه بشر تا آن تاریخ فوق، روزانه كمتر از 2 دلار درآمد داشت. تا اوائل دهه 1980، به میزان 44 درصد جمعیت جهان در فقط مطلق بسر می بردند. امروز كمتر از 10 درصد جمعیت جهان در فقر مطلق زندگی می كنند، كه تنظیم شده است برای تورم.
86 درصد تمام كودكان كره زمین علیه بیماری های دیفتری، كزاز و سیاه سرفه واكسینه شده اند.
دنیای امروز آنقدرها هم كه مردم جهان تصور می كنند، روبه ورطه زوال و نابودی نیست. مردم تصور می كنند كه دنیا وحشتناك شده است. خشونت و خونریزی و نیز سرخوردگی انسانها بیداد می كند. همه این رذیلت ها در جهان هست، اما آنقدر شدید نیست كه انسان امروز از آن وحشتزده باشد.
سال گذشته؛ جهان شاهد فجایع تكان دهنده ای بود.
قتل عام مردم قوم 'روهینگیا' در میانمار، قحطی و گرسنگی در یمن، خشكسالی ناشی از تغییرات جوی در بنگلادش، بحران پناهجویان و ازدواج كودكان در آمریكا، و بدترین فقر جهان در جمهوری آفریقای مركزی.
تمام این فجایع دردآور؛ یك حساسیت فوری جامعه جهانی را برای رفع و رجوع كردن آن می طلبد.
اما در كنار همه این مصیبت ها؛ دنیا شاهد یك پیشرفت خیره كننده در سه كشور بود، سه كشوری كه حكومت های خودكامه مطلقه خود را و حكمرانی های ضعیف حاكمان خود را برانداختند و دمكراسی هایی دلپذیر را جایگزین آنها ساختند. این سه كشور عبارتند از: ارمنستان، اتیوپی و مالزی.
شكی نیست، چالش های عظیمی پیش روی بشریت است. ظاهرا، رشد دستاوردهای انسان برای محو فقر و بیماری از جهان، كند شده است. گرمایش زمین و تغییرات جوی، بلایی است كه بیش از همه به جان كشورهای فقیر افتاده است. به جز آمریكا، در اكثر نقاط جهان؛ امید به زندگی سیر كاهشی پیدا كرده است و نه افزایشی.
طبیعی است كه انگیزه كافی برای نا امید بودن از اوضاع جهان وجود دارد. اما این هم درست نیست كه چشمانمان را به روی همه موفقیت های بشر ببندیم. خوش بین بودن، موتور محركی است برای تلاش در راه انتشار دادن فرصتها و خوشبختی در سراسر جهان.
امروز مهمترین مسئله در دنیای امروز، صحبت های 'ترامپ' و یا منتقدانش در كنگره نیست. مهمترین مسئله جهان امروز؛ می تواند این باشد كه راهی را بیابیم تا فقیرترین و نومیدترین ساكنان كره زمین، به سطح قابل قبولی از سواد و آموزش و رفاه و آسایش برسند.
پیش به سوی ساختن روزی كه هیچ مادری در جهان، كودك خود را از دست ندهد.
اروپام**1591**2040