تغییر رفتار فردی،نخستین گام برای تحقق 'نه به ریختن زباله'

مریم محمدی روز یكشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اقدام خبرگزاری ایرنا در راه اندازی پویش'نه به ریختن زباله ' را حركتی موثر دانست و گفت: راه اندازی این پویش نقش مهمی در فرهنگ سازی به منظور كاهش تولید زباله و حفظ محیط زیست دارد .
وی نخستین گام برای تحقق شعار نه به زباله را تغییر رفتار افراد عنوان كرد و گفت : تك تك افراد باید سهمی در كاهش تولید زباله داشته باشند .
وی با تاكید بر اینكه همه در پاكیزه نگاه داشتن محیط زیست خود مسئول هستند گفت : از آنجا كه تنها یك زمین وجود دارد بنابراین باید برای حفظ این هدیه و امانت بزرگ الهی بكوشیم و بتوانیم آن را به كودكان خود بسپاریم .
محمدی در مورد ریختن زباله در سواحل و خطرات ناشی از آن برای محیط زیست و گونه های جانوری گفت : بیش از 40 درصد جمعیت انسانی، در سواحل زندگی می‌كنند و این تعداد در حال زیاد شدن است كه به تبع این افزایش مشكلات ناشی از زباله ها رو به ازدیاد است .
به گفته رئیس محیط زیست كیش ، تجمع زباله‌های پلاستیكی درسواحل و آبهای ساحلی ، حیات آبزیانی را كه از مواد غذایی همراه با این زباله‌ها تغذیه می‌كنند به خطر انداخته است.
محمدی گفت : 20 درصد از زباله‌های پلاستیكی از خشكی‌ها به اقیانوس راه می‌یابند و مابقی زباله‌هایی هستند كه به صورت مستقیم به دریا ریخته می‌شوند كه سرچشمه اصلی این زباله‌ها گردشگران، فاضلاب، صنعت ماهی‌گیری ، كشتی‌ها و قایق ها هستند.
رئیس محیط زیست كیش افزود : گاه برخی جانداران دریایی نظیر انواعی از صدف ها می‌توانند به این زباله‌ها چسبیده و همراه جریان آب اقیانوس، هزاران كیلومتر جابه‌جا شوند كه ورود این جانداران به محیط زیستهای جدید می‌تواند جانداران بومی را دچار مشكل كند.
وی توضیح داد : برخی گونه‌های آبزی نیز این زباله‌ها را با شكار اشتباه می‌گیرند و از آنها تغذیه می‌كنند كه این امر نیز می‌تواند بیش از پیش به آبزیان آسیب برساند؛ به طوری كه سالانه تعداد زیادی لاك پشت دریایی به علت بلعیدن كیسه های پلاستیكی دچار خفگی می شوند.

* مرگ حدود یك میلیون پرنده دریایی و 100 هزار پستاندار و لاك پشت بر اثر زباله های دریایی
محمدی گفت : زباله های‌ دریایی سالانه موجب مرگ حدود یك میلیون پرنده دریایی و 100 هزار پستاندار دریایی و لاك پشت می شود.
وی با تاكید بر اینكه فرهنگ نریختن زباله در جامعه باید نهادینه شود افزود : خرید كالا به اندازه نیاز، استفاده از كیف و كیسه های پارچه ای بجای پاكتهای كاغذی و پلاستیكی ،استفاده نكردن از نایلون و ظروف یكبار مصرف تا حد امكان، استفاده از ظروف و كالاهای با دوام كه عمر بیشتری دارند را از راه های كاهش زباله است.
استفاده از لامپ های كم مصرف، استفاده بهینه از تمام قسمت های كاغذ، دادن وسایل كهنه سالم و تمیز به دیگران بجای دور ریختن آنها از دیگر موارد كاهش حجم زباله است كه محمدی بدان اشاره كرد.
وی مصرف دوباره اشیاء در كاهش زباله را در جایگاه دوم دانست و به ایرنا گفت : از این راه می توان جلوی زباله شدن برخی از اشیا را گرفت به عنوان نمونه كودكان در مدرسه به جای آوردن ساندویچ در پلاستیك یاكاغذ، از ظروف غذا استفاده كنند كه قابل شست و شو است.

* تاكید بر تفكیك زباله های خشك از تر
محمدی تفكیك زباله های خشك و تر توسط مردم از مبدا را برای بازیافت مهم خواند و گفت : هر چیزی نظیر پلاستیك، فلزات، شیشه كه قابلیت تبدیل به كود كمپوست را ندارد باید از هم جدا شده و در مخازنی كه برای مواد بازیافتی در نظر گرفته می شود قرار داده شود .
وی همراهی مردم در برنامه های فرهنگی به ویژه مردم جزیره كیش در این زمینه را بسیار موثر خواند افزود : 'جزیره كیش، جزیره بدون پلاستیك' هدفی است كه بیش از دوسال در جزیره دنبال می شود كه اجرایی شدن آن نیازمند همراهی مردم است.
محمدی افزود : اگر هر نفر در روز فقط یك كیسه پلاستیكی كمتر استفاده كند، روزانه بیش از 25 هزار كیسه پلاستیك از زباله تولیدی كاسته می شود كه در این راستا فعالیت های متعددی چون برگزاری برنامه های گروهی آموزشی، آموزش مدارس، توزیع كیسه های پارچه ای چند بار مصرف ، تشویق مصرف كنندگان و تولیدكنندگان به تغییر روشهای فعلی و جایگزینی كیسه های پلاستیكی با كاغذی و چندبار مصرف و پاكسازی سواحل با حضور گروه های متعدد اجتماعی در این راستا انجام شده است .
به گزارش ایرنا ، از بین بردن اكو سیستم و رها كردن زباله در طبیعت سبب مرگ زودرس پوشش گیاهی و جانوری یك منطقه می شود كه بشر به ویژه نسل آینده را با خطرات و كمبودهای زیادی روبرو می سازد .
با ورود صنعت ، تكنولوژی و تغییر سبك زندگی شاهد تولید انواع و اقسام مواد بهداشتی ، خوراكی ، آرایشی و پوشاك هستیم كه هر یك به نوبه خود در ظروف مختلفی بسته بندی و به بازار عرضه می شوند ،شیشه و بطری ، قوطی های فلزی ، ظروف پلاستیكی و نایلونی از ظروفی هستند كه شاید سالها و قرن ها طول بكشد تا برخی از آنها در طبیعت بازیافت و تبدیل به خاك شوند .
كیسه های پلاستیكی و ظروف یك بار مصرف نیز از جمله این مواد هستند كه با تغییر سبك زندگی بیش از هر چیز دیگری در زندگی روزمره از آن استفاده می شود كه برای تجزیه آن باید زمان زیادی صرف شود .
به گفته كارشناسان محیط زیست ،برای تجزیه یك بطری شیشه ای رها شده در طبیعت یك میلیون سال، فلزات دست كم 95 سال و برای آلومینیوم 500 سال زمان نیاز است.
كیسه های نایلونی و پلاستیكی به طور متوسط 400 تا 500 سال در محیط باقی می مانند،برای تجزیه تورهای ماهیگیری 600 ،بطری پلاستیكی نوشابه 450 ،قوطی های كنسرو 200 ، چرم 100 ، پوشك بچه 50 ،لیوان های یك بار مصرف 50 و برای الیاف نایلونی 30 تا 40 سال زمان باید صرف شود .
همچنین ، برای تجزیه پشم شیشه نیز 10 تا 20 سال، فیلتر سیگار یك تا 5 ،تخته های MDF یك تا 3 سال زمان نیاز است ،پاكتهای نوشیدنی 3 تا 6 ماه، روزنامه 6 هفته ، پوست موز یا پرتغال 2 تا 5 هفته و یك تكه دستمال كاغذی 2 تا 4 هفته طول می كشد تا در طبیعت تجزیه شود.
با توجه به مشكلات متعدد پسماندها و كاهش كیفیت محیط ، لازم است گام را فراتر از بازیافت و استفاده مجدد زباله گذاشته و در نحوه مصرف خود اصلاحات ساختاری انجام دهیم تا تولید زباله را از این راه كاهش دهیم كه فرهنگ سازی در این راستا می تواند به مرور زمان تغییر شگرفی در بهسازی رفتارها ایجاد كرده و به صورت ریشه ای به مدیریت آلاینده ها كمك كند.
بازگشت به سنت های دیرین این سرزمین كه برای هر چیز دور ریختنی راهی برای استفاده دوباره می جستند نیز راهی دیگر برای پیوستن به پویش'نه به زباله ' است.
هر كسی می تواند با تغییر رفتارفردی ، خانواده و اطرافیان خود موجی گسترده در تحقق این پویش ایجاد كند ، شاید بهترین زمان برای شروع، احترام به زمین در روز طبیعت باشد كه در گام نخست اگر هر خانواده ای محل اتراق خود را تمیز تر از قبل ترك كند، به یقین تاثیر بسزایی در پاكی طبیعت خواهد داشت.
نوع رفتار ما به محیط زیست الگویی برای فرزندانمان خواهد بود كه چگونه در حفاظت از محیط زیست خود كوشا باشند .
نكته دیگری كه در روز طبیعت باید مورد توجه قرار گیرد ، حفاظت از فضای سبز است كه امسال با توجه به بارندگی های اخیر به زیبا ترین شكل ممكن جلوه نمایی می كند، به جای استفاده از چوب برای آتش افروختن و صدمه زدن به درختان، از زغال آماده استفاده كنیم و پس از پایان آثار باقی مانده را جمع كرده و تن طبیعت را به سیاهی ننشانیم.
1630*1641/ گزارش : مریم زبان دان - انتشار دهنده : امیر برزی