جشنواره آش ایرانی با طعم وحدت و یكرنگی

به گزارش ایرنا، جشنواره ملی آش ایرانی بهانه ای بود تا مسافران، گردشگران و مردم بومی تماشاگر آیین های فولكوریك استانها و مناطق مختلف كشور باشند.

از رقص شمشیر اعراب خوزستان گرفته تا رقص چوب لرها، از موسیقی دلكش عاشیق های زنجانی تا ترنم ترانه ها و نغمه های سازهای اردبیلی، همگی گویا از حنجره یك شخص فرمان می گیرند و یك پیغام را برای بیننده به همراه دارند.

فقط ظاهر ماجرا متفاوت است و قومیت های مختلف را نمایش می دهد، به بطن ماجرا كه می روی می بینی همگی یك ساز هم آواز می زنند و یك نغمه دلكش می خوانند.

همگی به وقت رقص، بازوی همدیگر را می گیرند و همگی لبخند بر لب دارند، لباس همگی یك رنگ و یك مدل است، پایكوبی ها یك نوا دارند، سازها یك ناز دارند و هدف نمایش شادی ایرانی است.

ایرانی كه در هر گوشه اش یك قومیت حضور دارد، همچون رنگین كمانی به هم پیوسته كه از یك نقطه سرچشمه می گیرد و به یك دریا جاری می شود.

لر، كرد، بلوچ، گیلكی، ترك، آذری، خراسانی، مازنی، اصفهانی، لك، شیرازی و عرب فاصله میان همگی این قومیت در ایران فقط در بعد مسافت معنا می یابد و در یك نقطه كه جمع می شوند، مشت همگی به یك هدف است و فریاد همه یك نوا.

جشنواره ملی آش ایرانی فقط بهانه ای بود تا این میزان نزدیكی قومیت های مختلف ایران زمین به تمام جهانیان نمایش داده شود و سفرا سفیرانی شدند برای اطلاع رسانی از وحدت و یكرنگی تمام نشدنی ایرانیان.

آش حتی به تنهایی نیز فریاد گر وحدت و وفاق موجود میان قومیت های مختلف ایران زمین بود و همچنان در این عرصه چون موسیقی و رقص و آواز پیشتاز است.

گویا هر عرصه ای از ابعاد زندگی ایرانیان را كه بگردی همه آنچنان در نقاط مشترك یكسان و شریك هستند كه فقط در لهجه می توان تفاوت آنان را یافت و اگر بشود لباس یك دست تن آنان كرد، نمی توان تفاوتی میانشان قائل شد.

اما زیبایی ایران زمین به همین تنوع قومیت ها و یك رنگی در باورها و هدف هاست.

زیبایی ایران زمین را همان گل بومادران و تلخینه ای نمایش می دهد كه همه قومیت ها برای آش خوش طعم خود استفاده می كنند.

زیبایی ایران را همان پای راست جلو پای چپ دنباله رویی می سازد كه همه قومیت ها در رقص خود به كار می برند.

زیبایی ایران زمین را همان واژه عشقی شكل می دهد كه همه لهجه ها و زبان ها به یك نام از آن سخن می گویند و همه مزه شیرینش را خوب می دانند.

زیبایی ایران زمین را گویا می توان در همان نغمه های شیرین به تماشا نشست كه در زبان عرب و فارس و ترك شنیده می شود.

جشنواره آش ایرانی، كلكسیونی از همه این زیبایی ها و یكپارچگی هایی بود كه شش روز گرد هم آمدند تا شیرینی وحدت را برای جهان به نمایش بگذارند.

جشنواره آش ایرانی در زنجان تمام شد، اما وحدت و یكرنگی ایرانیان با هیچ مراسم و همایشی هرگز تمام شدنی نیست.

7319/596