نوروز رسيد، اين بار نوروز فاطمي

كلمه نوروز در لفظ به زبان سُغدي كه زبان ارمنيان امروزه نيز است، نوسَرد يا نَوَسَرد است كه معناي سال نو دارد.

جشن فروردين همزمان است با برابري روز و شب و محققين از سويي نوروز را روز خلقت انسان مي‌دانند و ايرانيان قديم با همين باور، آخرين روز سال يا نخستين روز فروردين را جشن مي‌گرفتند و آن را روز نو مي‌خوانند تا از خداوند سپاس‌گزاري كنند.

نخستين روز سال را آغازين روز جنبش هستي نيز دانسته اند. ايرانيان باستان دو جشن داشتند يكي در آغاز فصل سرما و يكي در آغاز فصل گرما كه همين جشن نوروز است.

جشن نوروز مزين به سفره اي به نام هفت سين است كه هر سين بايد خوراكي و ريشه گياهي داشته باشد مانند سركه، سماق، سير، سيب، سنجد، سمنو، سپند كه به گونه اي همگي نمادي از باروري، شادي، سرسبزي، تداوم حيات و فراواني هستند.

نوروز باستاني جشني منطقه اي است و در كشورهاي ايران، تاجيكستان، افعانستان و ارمنستان مرسوم بوده و هست.

ايرانيان پيش از نوروز خانه تكاني مي كنند، كهنگي را دور مي ريزند، زردي به آتش مي سپارند و سبزه مي‌رويانند و خود را به طبيعت باز گره مي زنند.

ياد از درگذشتگان، پخت سمنو، ديد و بازديد، كنار گذاشتن كينه ها و قهر و به ياد خالق افتادن همزمان با طبيعتي كه زايشي دوباره مي يابد؛ همگي آئين هاي باستاني و ماندگار ايرانيان بوده است.

در استان سمنان نيز مردم در صبح نوروز به بقاع متبركه و امامزادگان مي روند، يادي از درگذشتگان و اهالي قبور مي كنند، به قدرداني بزرگترها به آنها سرمي زنند و براي آنها طلب طول عمر مي‌‎كنند.

بهار امسال اما حال و هوايي فاطمي به خود گرفته است چرا كه با ايام فاطميه و شهادت بزرگ بانوي هستي حضرت زهرا(س) همزمان شده است.

مردم استان سمنان به حرمت‌داري اين ايام همچنان خيابانها را با پارچه هاي سوگ مزين نگهداشته اند و نمادهاي شهري سمنان، از هر سوي شهر يادآور نام و بزرگواري ائمه اطهار(ع) است.

مردم همچنان در اين نوروز مهر و مهرباني و بزرگ منشي را از حضرت فاطمه(س) مي آموزند، به محضر آن بزرگ بانو توسل مي جويند و به محضر ايشان عرض ادب دارند.ك/4

6103