رسانه مصری: باید به دنبال راه تعامل با ایران باشیم

به گزارش امروز (دوشنبه) ایرنا، این پایگاه خبری نوشت: در سایه تنش ها و ناآرامی ها در منطقه خاورمیانه، ایران و سیاست مداران آن، خالصانه و دوستانه هر مناسبتی در مصر را به دولت و ملت ما تبریك می گویند.
در آخرین مورد، دفتر حافظ منافع ایران در مصر درگذشت محمد حسنین هیكل نویسنده مشهور تاریخ معاصر مصر را تسلیت گفت.
به نوشته این پایگاه خبری، گویا تهران با این رفتارهای دوستانه می خواهد به جهان عرب القا كند كه دو كشور مصر و ایران در دو كفه یك ترازو قرار می گیرند و نمی توانند تاریخ روابط مشترك خود را نادیده بگیرند.
در ادامه مطلب الدیار آمده است: متفكران و نخبه های سیاسی مصر باید به این موضوع بیاندیشند كه در ضمن حفظ اصول ملی و سیاسی می توان به دنبال راه های تعامل با ایران بود.
رابطه ایران و مصر را دقیقا می‌توان به دو بخش قبل و بعد از پیروزی انقلاب تقسیم كرد؛ البته روابط پیش از انقلاب نیز خود به دو بخش كاملا متضاد تقسیم می‌شود؛ تا پیش از كودتای «افسران آزاد» و سرنگونی حكومت سلطنتی، روابط تهران-قاهره از چنان گرمایی برخوردار بود كه نخستین همسر محمدرضا پهلوی، یك مصری و خواهر ملك فاروق، پادشاه مصر بود، اما در زمان جمال عبدالناصر روابط دو كشور چنان به تیرگی گرایید كه علاوه بر جنگ شدید رسانه‌ای و حملات تبلیغاتی متقابل، دو كشور در اغلب چالش‌های منطقه‌ای هماورد هم تلقی شده و حتی از یاری مالی و نظامی مخالفان یكدیگر نیز دریغ نكردند.
مرگ ناصر و روی سر كار آمدن انور سادات در سال ١٩٧٠ سبب گسست یكباره مصر از اردوگاه شرق و حركت این كشور به همان نقطه‌ای بود كه ایران به عنوان مهم‌ترین متحد منطقه‌ای غرب، در آن ایستاده بود. روابط شاه و سادات از آن پس چنان گرم و صمیمانه شد كه پس از انقلاب اسلامی، مصر میزبان محمدرضا پهلوی شد تا آنكه او در همین كشور درگذشت و همان‌جا دفن شد، اما استقبال از محمدرضا در ایران انقلابی آن روزها شادمان ‌كننده نبود و امام خمینی (ره) دستور به قطع رابطه ایران و مصر داد.
البته امضای قرارداد صلح كمپ‌دیوید بین قاهره و تل‌آویو نیز مزید بر علت شد؛ دو سال از قطع رابطه ایران و مصر می‌گذشت كه انور سادات در جریان رژه نظامی، از سوی یك افسر اسلام‌گرا ترور شد. او عضو گروه جهاد اسلامی مصر بود كه بعد از دستگیری با هم‌ فكرانش در قفس‌های فولادی به دادگاه منتقل ‌شد؛ انگیزه‌ وی از ترور انور سادات، همان قرارداد كمپ‌دیوید بود. همین قرابت مفهومی موجب شد كه نام او بر تابلوهای خیابان وزرای سابق در تهران بنشیند، اما آن تابلوهای كوچك و نقاشی دیواری خیابان كریمخان، تنها تصاویری شهری در تهران نبودند، بانگ بلندش تا رود نیل رسید و بارزترین نشانه آن سال‌ها اختلاف تهران و قاهره شد. سال‌های جنگ (رژیم بعث) عراق علیه ایران فرصت خوبی برای تسویه‌حساب بود، ازهمین‌رو مصر به‌شدت از صدام (دیكتاتور عراق) دفاع می‌كرد؛ ١١ سال بعد روابط دو طرف در سطح اقتصادی به دلیل وجود منافع مشترك احیا شد، اما روابط همچنان پرتنش بود.
خاورم *9208*1275