شليك شايعه‌ها

گروه اطلاع رساني ايرنا در راستاي ايفاي رسالت آگاهي بخشي به انعكاس برجسته ترين گزارش هاي روزنامه هاي مختلف با عناويني چون شليك شايعه‌ها، شكار ببر و مگس، يك گل سرخ براي زري، مدل نجات بانك‌هاي بحراني، درخواست هاي بي نمك، بحران خودرو؛ بازگشت به نقطه صفر، دست در جيب مردم براي جبران كسري بودجه؟، گاز، ابزار ديپلماتيك ايران در مذاكرات و پرستاري روي لبه تيغ» پرداخته است، در ادامه به بازتاب گزيده اي از اين مطالب مي پردازيم:

** شليك شايعه‌ها
روزنامه آرمان در گزارشي با عنوان «شليك شايعه‌ها» نوشت: سه روز گذشته خبري مبني بر استعفاي ظريف از وزارت خارجه و همچنين خروج ايران از برجام در فضاي مجازي دست به دست شد كه با خود واكنش‌هاي بسياري را همراه داشت. پس از استعفاي وزير بهداشت و درمان دولت روحاني و كنار گذاشتن دو وزير از سوي مجلسيان و همچنين فشارهايي كه برخي بر معاون اول رياست جمهوري در راستاي استعفا وارد مي‌كردند دور از ذهن نبود كه جريان مخالف دولت دست به ساخت دروغ ديگري بزند و مدعي استعفاي ظريف و خروج ايران از برجام شود.

اين گونه اظهارات تنها از سوي افرادي مي‌تواند باشد كه براي اين خاك هيچ ارزشي قائل نبوده و تنها به دنبال مواضع و منافع شخصي خود هستند و به هيچ عنوان به دنبال منافع ملي نيستند و تنها دم از حقوق ملت مي‌زنند. پس از آنكه آقاي اسحاق جهانگيري مطرح كردند كه در دولت خواهند ماند، مخالفان دولت دست به ساخت پروژه جديدي براي تخريب دولت زدند و آن مطرح كردن شايعه استعفاي ظريف بود. طي چند ماه اخير بسيار هجمه‌ها روي وزير خارجه دولت افزايش يافت تا آنجا نمايندگان مجلس به دنبال استيضاح او بودند، اما به جهت آنكه هيچ دليل قانع‌كننده‌اي براي استيضاح اين وزير محبوب دولت نداشتند نتوانستند به هدفشان برسند.

** شكار ببر و مگس
روزنامه اعتماد در گزارشي با عنوان «شكار ببر و مگس» نوشت: حزب كمونيست حاكم چين سال 2019 ميلادي را با گزارشي از موفقيت‌هاي دولت اين كشور در مبارزه با فساد دولتي، ارقام ثروت‌هاي ضبط شده متهمان اقتصادي و تعداد بازداشت‌شدگان طرح مبارزه با فساد آغاز كرده است. كارزاري كه 7 سال پيش توسط شي جين‌پينگ، دبيركل جزب كمونيست اين كشور براي مبارزه با فساد كارمندان دولتي و مديران حزب كمونيست آغاز شد. طي 4 سال گذشته و از زمان آغاز عمليات فرامرزي براي بازداشت و استرداد مفسدان فراري تاكنون معادل 100 ميليارد يوان معادل يك ميليارد و 500 ميليون دلار اموال متهمان به فساد به چين بازگردانده شده كه بيش از 500 ميليون دلار آن فقط در يك سال گذشته به دست آمده است.

دولت چين اعلام كرده است كه طي يك سال گذشته 51 مدير ارشد دولتي در سطح استانداري و وزارت در ميان نزديك به 1400 متهم فراري از خاك كشورهاي ديگر براي محاكمه در چين به اين كشور بازگردانده ‌شده‌اند. به گزارش خبرگزاري شينهوا، طي يك سال گذشته 621 هزار چيني به اتهام فساد مالي، رشوه، اختلاس و جرايم ديگر مالي در دادگاه‌هاي اين كشور يا توسط نهادهاي نظارتي محاكمه شده‌اند كه در ميان آنها چهره‌هاي مشهور و بلندپايه‌اي از معاونان وزرا تا مديران عامل و اعضاي هيات مدير كمپاني‌هاي عظيم دولتي چين مشاهده مي‌شوند.

**يك گل سرخ براي زري
روزنامه ايران در گزارشي با عنوان «يك گل سرخ براي زري» آورد: دختربچه‌ها با آن لباس‌هاي رنگي و زيبا دايره زده‌اند. عروسك، گوشه‌اي پرتاب شده. دخترك به جاي عروسك و لباس مدرسه حالا لباس عروسي به تن كرده. درست تر بگويم لباس عروسي به تنش كرده‌اند. اشك صورتش را پوشانده. مادر كه به سمتش مي‌آيد، كورسوي اميدي در دلش روشن مي‌شود. مادر نجاتش مي‌دهد؟ مادر اما دسته گل سفيد رنگ را به سويش دراز مي‌كند. اميدش دود مي‌شود. جيغ مي‌زند، دوروبري‌ها اما كِل مي‌كشند. دخترك نيروي حياتش را از دست داده است؛ او تسليم سرنوشت مي‌شود.

به چهره تماشاگران اين نمايش نگاهي مي‌اندازم، بيشترشان اشك مي‌ريزند. دختران نوجوان بلوچ شهرري امروز نمايشي را برايمان بازي مي‌كنند كه خودشان زندگي‌اش كرده‌اند؛ ازدواج در كودكي. از بلوچ‌هاي پاكستان هستند و شهرري زندگي مي‌كنند. آنها به همت داوطلبان جمعيت دانشجويي امام علي دورهم جمع شده‌اند. از نمايش‌شان بيشتر برايتان مي‌گويم نمايشي كه با همه وجود بازي مي‌كنند، پيش از آن باهم بنشينيم پاي حرف‌هايشان.

رويا يكي از بازيگران اين نمايش است، تازه 14 ساله شده. 13 ساله بود كه قرار شد به مردي 40 ساله شوهرش دهند. چشم و ابروي مشكي زيبايي دارد و با لحني تأثيرگذار حرف مي‌زند، خيلي بزرگتر از سنش: «زنش فوت كرده بود و چهار بچه داشت. با پدر و مادرم قرار گذاشت و گفت اگر دخترتان را بدهيد 40 ميليون مي‌دهم. اين رسم ماست؛ شيربها مي‌گيرند و دختر را مي‌دهند.»

** مدل نجات بانك‌هاي بحراني
روزنامه دنياي اقتصاد در گزارشي عنوان «مدل نجات بانك‌هاي بحراني» را برجسته كرد و نوشت: آيا در شرايط متزلزل‌شدن بنيان‌هاي مالي، سياست‌گذار مي‌تواند به نحوي در نظام مالي دخالت كند كه هم زيان سپرده‌‌گذاران جبران شود و هم اقتصاد از تبعات اين مداخله زيان چنداني نبيند؟ تجربه مداخله حاكميت در زدودن سايه هراس از نظام بانكي كشور نشان مي‌دهد كه در چنين شرايطي انتخاب سياست‌گذار پرداخت مستقيم به سپرده‌گذاران است. راه‌حلي كه از زاويه ديد اقتصاددانان، با وجود جبران بخشي از زيان سپرده‌گذاران، تبعات منفي فراواني براي اقتصاد به همراه خواهد داشت. اين در حالي است كه سياست‌گذاران آمريكايي در اوج بحران مالي سال 2008 از راه‌حل ديگري براي ثبات‌بخشي به نظام مالي استفاده كردند.

در اين راه‌حل كه محور اتكاي آن بر ابزاري به نام‌ «سهام ترجيحي» قرار داشت، وزارت خزانه‌داري آمريكا بيش از 200 ميليارد دلار سرمايه به نظام بانكي اين كشور تزريق كرد. راه‌حلي كه حداقل سه مزيت در مقايسه با پرداخت مستقيم به سپرده‌گذاران داشت. مراجعه تعداد كمتري از سپرده‌گذاران به بانك‌ها براي دريافت سپرده‌هاي خود به واسطه اطمينان از استحكام نظام مالي، كم‌شدن ريسك فعاليت نظام بانكي و متعهد شدن بانك‌ها به بازپرداخت تعهداتشان در قبال صرف منابع عمومي براي تقويت استحكام مالي؛ راه‌حلي كه در نهايت هم صنعت بانكداري آمريكا را نجات داد و هم پاسخگوي هراس سپرده‌گذاران بود.

** درخواست هاي بي نمك
روزنامه قانون با انتشار عنوان «درخواست هاي بي نمك» نوشت: «ايران هنر كرد كه به يمن 5 گل زد. من اگر جاي آن‌ها بودم سعي مي‌كردم اين 5 تا را به عربستان، امارات يا تيم ديگري بزنم». اين بخشي از اظهارنظر مسعود ده نمكي در يك برنامه تلويزيوني پيرامون جام ملت هاي آسياست. او كه با نگاهي آلوده به سياست، نخستين ديدار ايران در جام ملت‌هاي آسيا را نقد مي كرد به ناگاه جملاتي را عنوان كرد كه پيش از اين حسين شريعتمداري در كيهان و پس از پيروزي تيم ملي ايران برابر فلسطين نوشته بود. «نگاه سياسي» سال‌هاست گريبان گير ورزش ايران شده و پس از ورود مديران سياسي به باشگاه داري با بودجه دولتي شدت بيشتري گرفت.

حال همان جماعتي كه از AFC براي گرفتن ميزباني عربستان در ايران به دلايل سياسي گلايه مي‌كردند آشكارا از عملكرد ملي پوشان كشور دلخورند كه چرا به «يمن قحطي زده» 5 گل زده ايد؟ در واقع از نظر ده‌نمكي، فوتبال يك بازي كنترل شده است، شما مي توانيد گل هاي تان را نزنيد و براي يك بازي ديگر حفظ شان كنيد. تاثير سياست بر فوتبال ايران همواره حاشيه ساز بوده، يك روز با گل هاي زيادي كه به حريف زديم و روز ديگر با تساوي جنجالي.

** بحران خودرو؛ بازگشت به نقطه صفر
روزنامه همدلي در گزارشي با عنوان «بحران خودرو؛ بازگشت به نقطه صفر» نوشت: «خودروسازان نيازمند برنامه حداقل پنج ساله هستند تا بتوانند روال مشخصي را در توليد محصول در شركت‌هاي خود پياده كنند.»؛ اين اظهارنظري است كه ديروز معاون طرح و توسعه وزارت صنعت، معدن و تجارت مطرح كرد. اظهار نظري كه مي‌توان آن را از ابعاد مختلف و قابل تاملي بررسي كرد. تهيه يك برنامه استراتژيك و ميان‌مدت براي حل مشكلات صنعت خودرو اتفاق خوبي است، اما سوال مهمي را به ذهن مي‌رساند كه انگار پاسخ آن را حتي كارشناسان و تحليلگران اقتصادي هم نمي‌دانند؛ اگر قرار بود صنعت خودروسازي در ايران طبق يك برنامه استراتژيك و مدت‌دار پيش برود، مگر 50 سال مدت زمان كمي براي دست‌يابي به اهداف اين صنعت و حتي رقابت اتومبيل‌هاي ايراني با غول‌هاي خارجي بود كه حالا خودروسازان بخواهند طي يك برنامه 5 ساله به اهداف خود برسند؟

اگرچه اظهار نظرهاي كارشناسي در پاسخ به اين پرسش متفاوت است، اما آگاهان اقتصادي در يك مورد اتفاق نظر دارند، آنكه با توجه به بي‌ثباتي و بيمار بودن اقتصاد ايران، اين برنامه ميان مدت در صنعت خودروسازي بدون فايده و به نوعي اتلاف وقت است. به گفته بسياري از تحليلگران بخش صنعت، يكي از راهكارهاي مهم براي رفع مشكلات بازار خودرو توليد محصولاتي است كه توان رقابت با محصولات خارجي را داشته باشند تا با افزايش تقاضا فروش را بيشتر كرده و سود خوبي را عايد خودروسازان كند. اين در حاليست كه تجربه سال‌ها آزمون و خطا در اين صنعت، بحران مواد اوليه و افزايش قيمت ميليوني خودروهايي كه داد مصرف كننده از بيداد كيفيت پايين آنها درآمده، حاكي از آن است اين صنعت همه فرصت‌هاي طلايي خود را براي توسعه توليد از دست داده است. به بيان روشن‌تر انحصار، صنعت خودرو را جوري از پا درآورده كه حالا توليد كنندگان به نقطه صفر بازگشته‌اند.

**دست در جيب مردم براي جبران كسري بودجه؟
روزنامه آفتاب يزد در مطلبي با انعكاس عنوان «دست در جيب مردم براي جبران كسري بودجه؟» نوشت: تهران، كلانشهري كه هواي آلوده اش نفس كشيدن را دشوار مي كند، ترافيك هر روزه اش عمر ساكنان اين شهر را تلف مي كند به گفته كارشناسان در زمان زلزله چيزي از آن باقي نخواهد ماند و به گفته مسوولان بيش از 25 درصد آن بافت فرسوده است؛ قرار است به شهري تبديل شود كه حتي براي تردد در آن نياز به پرداخت ماليات است!

باورش سخت است اما طبق لايحه دريافت عوارض براي تردد از تونل هاي شهري و بزرگراه صدر كه قرار است اين هفته به شوراي شهر تهران برود و اگر اين لايحه به تصويب برسد تونل هاي نيايش، رسالت، توحيد، شهداي غزه، اميركبير و صدر مشمول دريافت عوارض خواهند شد.

**گاز، ابزار ديپلماتيك ايران در مذاكرات
روزنامه شرق در گزارشي با درج عنوان «گاز، ابزار ديپلماتيك ايران در مذاكرات» آورد: همواره مطرح بود كه نفت به‌عنوان يكي از استراتژيك‌ترين كالاهاي صادراتي ايران براي مذاكرات سياسي و اقتصادي در بُعد ديپلماسي تجاري است اما در‌همين‌حال، بسياري از كارشناسان معتقدند كه گاز، مي‌تواند ركورد نفت را هم بشكند و ايران را تبديل به هاب منطقه در زمينه قيمت‌گذاري كند. آنها معتقدند اين كالا، مي‌تواند موقعيت استراتژيك ايران را در منطقه تقويت كند و درعين‌حال، درآمدسازي شايان‌توجهي را براي كشور به همراه آورد. اين در حالي است كه قطر به‌عنوان رقيب گازي ايران در منطقه، قيمت سياسي براي گاز تعيين كرده است؛ در معناي ديگر با پايين درنظرگرفتن قيمت گاز، مشتري‌هاي ايران را مي‌ربايد. در چنين شرايطي كه ضرورت دارد ايران بازار را از دست اين رقيب سياس بيرون آورد، دلواپسان در ايران بر اين نكته تأكيد دارند كه ايران به‌دنبال ارزان‌فروشي يك منبع مهم كشور است.

مهدي حسيني كارشناس‌ارشد نفت و دبير سابق كميته قراردادهاي نفتي از مزيت‌هاي بازار صادراتي گاز براي ايران اين‌گونه مي‌گويد: نفت يك بازار بين‌المللي است و گاهي با گاز قابل جايگزيني است. مزيت بزرگي كه ما در زمينه گاز داريم، اين است كه اولا گاز فراواني داريم و اين گاز را بايد از زمين خارج كنيم. گرفتاري اصلي ما اين است كه تا‌به‌حال اقتصاد سياسي ما اجازه نداده در بازار گاز اثرگذار باشيم اما ما 15 كشور همسايه داريم كه منهاي يكي، دو كشور مثل تركمنستان، تا حدودي جمهوري آذربايجان، همه به گاز احتياج دارند و ارزان‌ترين شكل صادرات از طريق خط لوله است.

** پرستاري روي لبه تيغ
روزنامه خراسان در گزارشي با درج عنوان «پرستاري روي لبه تيغ» نوشت: يك سال از آن روزهاي سخت مي گذرد اما خاطرات توي ذهن اش آن قدر تازه اند انگار كه همين ديروز آن سرنگ پُرخون از رگ بيمار بيرون آمد و شكست و ميانه فريادها و دست و پا زدن هاي بيمار، به دست حميده سادات فرو رفت. يك لحظه نفس اش را حبس مي كند و بعد با كلمات بريده مي گويد: با خودم فكر كردم كه ديگر تمام شد. حالا اين من هستم كه از فردا بايد جاي بيمار روي اين تخت بخوابم.

او يكي از انبوه پرستاراني است كه كارش با درمان بيماراني پيوند خورده كه يك عفونت يا عارضه عمدتا حساس و خطرناك، آن ها را راهي بيمارستان كرده است. خودش تاكيد مي كند: بخش عفوني بيمارستان، يكي از مهم ترين و حساس ترين بخش هاست. اين جا بايد نگران باشي كه سوزن‌هاي آلوده بيماران عفوني وارد سرانگشتانت‌ نشود، باسيل‌هاي موذي «تي. ‌بي» (يا همان سل) آلوده ات نكنند، بيماري هاي عفوني حاد مثل تب «كِريمه كنگو» اگر شايع شود، اولين خطر متوجه كادر درماني است. خلاصه يك صبح ممكن است در محل كارت به عنوان پرستار حاضر شوي و پايان شيفت كاري ات، يكي از مريض هاي همين بيمارستان باشي.

اين ها بخشي از درد دل هاي يكي از پرستاران بخش عفوني بيمارستان امام رضا(ع) مشهد است. او البته تاكيد مي كند كه دشواري ها و مخاطرات اين كار را پذيرفته و مي افزايد: اين حرفه به ما آموخته، بيماري هر مريض، هر قدر كه خطرناك باشد، نمي توان از درمانش سر باز زد. اين تعهد حرفه اي و اخلاقي ماست كه از دردهايش كم و به بهبودش كمك كنيم.

پژوهشم**2059**9131