حمیدرضا صفوی روز سه شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود : بر این اساس هر استان حق خود دانست كه منابع آبی را بی حساب و كتاب در استان خود استفاده كند و نه تنها نگرش جامع نگرانه نداشته باشد بلكه فقط شهر، منطقه، قومیت و استان خود برایش مهم جلوه كند.
وی صدور مجوز غیراصولی حفر چاه ها در سال 1385 را دومین تصمیم غلطی دانست كه نه تنها سودی به همراه نداشت، بلكه آب های زیرزمینی را بشدت دستخوش استفاده غیر عقلانی كرد.
صفوی خاطرنشان كرد : 50 درصد از چاه های كشور پس از این تاریخ حفر شد كه نتیجه آن كاهش شدید سفره های آب زیرزمینی و بروز بحران فعلی بوده است.
به گفته این استاد دانشگاه اقدامات مردم باورانه برخی از مسوولان كه فقط برای خشنودسازی جامعه هدف و كسب رضایت مردم انجام شد اكنون ضرر و نتایج تاسف برانگیز خود را نمایان می كند و دامنگیر همگان شده است.
صفوی سفارش افراد و دخالت برخی مسوولان ، سد راهی برای اقدامات اصولی، فنی مهندسی است، تصریح كرد : توجه همزمان و جامع نگر به انرژی، آب و كشاورزی ضروری است زیرا این سه مقوله برهم تاثیر می گذارند و نمی توان از یكی برای حفظ دیگری چشم پوشی كرد.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان ادامه داد : نگاه به حفظ منابع آبی و احیای زاینده رود باید چند وجهی و در ابعاد مختلف زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی باشد و نگاه تك بُعدی به آن سودبخش نیست.
وی یادآور شد : اكنون سالانه 25 میلیارد مترمكعب از منابع آبی كشور صرف تولیدات غیرقابل استفاده می شود در حالی كه حدود 60 تا 90 درصد از منابع آبی در بخش كشاورزی مصرف و 30 درصد تولیدات این بخش دور ریخته می شود.
این استاد دانشگاه اضافه كرد : با این هزینه كرد بخش كشاورزی و تولیدی كشور نتوانسته است هماهنگ با شرایط حركت كند و اكنون چرخه طبیعت و بارش ها دیگر قادر به پاسخگویی به این بی تدبیری ها نیست.
عضو هیات علمی دانشكده عمران دانشگاه صنعتی اصفهان بیان كرد: آیا آبی كه كشاورزان به صورت غیرقانونی مورد استفاده قرار می دهند سبب تولید ثروت برای آنان شده یا صنایع ما توانسته اند با استفاده از آب زاینده رود به صنایعی پیشرو و كارآمد تبدیل شوند، به طور حتم جواب این پرسش ها منفی است.
صفوی با بیان این كه نظام پرداخت یارانه در انرژی و آب سبب بی مبالاتی مصرف كنندگان شده است، گفت : وقتی به كشاورز آب و برق را به نرخ كمتر از قیمت اصلی می دهند بطور قطع آن را دلسوزانه مصرف نمی كند و شكل گیری كشت غیراصولی، سنتی، غیركارآمد و با هدررفت بالا را در پی دارد.
وی گفت : امروز تمام نگاه ها درباره عواقب خشكسالی به مردم معطوف و به نابودی گونه های مختلف گیاهی و جانوری كمتر توجه شده است.
به گفته وی منابع آبی در طول سال ها منبع حیات هزاران گونه جانوری و گیاهی بوده است و هم اكنون بسیاری از آن ها یا از بین رفته اند و یا در معرض نابودی قرار گرفته اند.
این پژوهشگر توضیح داد: آب رودخانه زاینده رود سال های طولانی حیاتبخش انواع موجودات بوده و آبزیان، انواع گیاهان و حیوانات از این منبع سرشار استفاده می كردند، اما اكنون بسیاری از آنها از بین رفته اند و دلیل آن هم چیزی جز خودخواهی بشر نیست.
وی اظهارداشت: همواره گفته می شود كه خشكی این رودخانه و تالاب گاوخونی باعث انتشار ریزگردهایی می شود كه برای شهروندان ضرر دارد، در همین دیدگاه دوباره فقط انسان لحاظ شده و به سایر اجزای محیط زیست شامل حیوانات و گیاهان توجهی نشده است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان با دسته بندی عواملی كه مشكلات كنونی زاینده رود را رقم زده است، تاكید كرد كه قوانین كنونی در زمان پرآبی وضع شده زیرا آن زمان محدودیتی برای استفاده از مایه حیات قائل نمی شدند و اكنون نمی توان با استفاده از آن قوانین پیش رفت، زیرا منابع آبی به شدت كاهش پیدا كرد و به ما اجازه استفاده بدون برنامه را نمی دهد.
صفوی تصریح كرد: پیش از دهه 50 مردم وضعیت نامناسب آبی و خشكسالی را درك كرده بودند و در آب در منازل در حوضها و باغچه ها بازچرخانی می شد، اما در دهه 50 با درآمدزایی بیشتر كشور حاصل از افزایش فروش نفت و توسعه زیرساخت های آبی مانند سد ها، توهم پُرآبی در بین مردم به وجود آورد و این موضوع تاكنون ادامه داشته است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان خاطرنشان كرد : از سوی دیگر و به ویژه در سال های اخیر بی اعتمادی مردم به مسوولان باعث شده كه هر چه قدر كم آبی اطلاع رسانی می شود مردم همانقدر این گفته ها را دروغ می پندارند و در نتیجه توسعه بی رویه باغ ها و كشاورزی آن هم به صورت سنتی افزایش پیدا كرد.
خشكسالی امسال كشور در 70 سال اخیر بی سابقه است به همین دلیل باید مدیریت مصرف آب مورد توجه قرار گیرد و در این بین، شرایط مناطق مركزی ایران به شدت بحرانی تر از سایر مناطق كشور است.
به گزارش ایرنا، بررسی گزارش های وضعیت آب و خشكسالی بیانگر این است كه استان اصفهان بدترین روزهای خشكسالی در مقایسه با میانگین 40 سال اخیر را تجربه می كند، و به طور جدی با پدیده خشكسالی روبرو است.
شدت این پدیده در مركز، شرق و جنوب شرقی اصفهان بیشتر از دیگر نقاط این استان است، به گونه ای كه 64 درصد از مساحت استان دچار خشكسالی و 22.5 درصد گرفتار خشكسالی شدید و بسیار شدید است و همین امر لزوم برنامه ریزی و اقدامات اساسی و جدی را برای مقابله با بحران آبی در بلند مدت و كوتاه مدت نشان می دهد.
6020/6026/
اصفهان - ایرنا - عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: قانون نگرش استانی به منابع آبی كه در اسفند سال 1384 تصویب شد بدترین ضربه را به پیكره آب كشور زد زیرا مرزهای سیاسی به آبی ترجیح داده شده است.