پژوهشگر كتابداری: خلق ادبی برای حیات نیاز به بازخورد دارد

نوش آفرین انصاری روز شنبه در گفت و گو با ایرنا اظهارداشت: از نظر ادبیات كودك در 50سال گذشته خیلی پیشرفت كرده و این حوزه به قابلیت های بسیار خوبی دست یافته است. نویسندگان این حیطه بسیار خوب رشد می كنند.
انصاری افزود: اما آنچه در كنار رشد مثبت نویسنده مهم و حیاتی است، بحث تقویت باور به ادبیات كودك در نهادهای دولتی مثل آموزش و پرورش است و مشكل ما نبود همین باور است.
این بانوی نویسنده و پژوهشگر ادامه داد: نویسنده به عنوان خالق اثر باید از جامعه این حس را بگیرد كه كتابش خوانده شده و همین مساله انگیزه ادامه كار او برای خلق ادبی شود و این در صورتی اتفاق می‌افتد كه كتاب را به دست جامعه برسانیم و مشكل و گرفتاری اساسی ما در حال حاضر در این زمینه است.
دبیر شورای كتاب كودك، گفت: متاسفانه در حال حاضر این گسست در ادبیات ما وجود دارد، نویسندگان می نویسند اما كتابخانه ها و كتاب‌فروشی‌های ما خوب عمل نمی كنند و از سوی دیگر نگاه نظام آموزش و پرورش به ادبیات، دوستانه نیست، یعنی ادبیات را رقیب درس می داند نه مكمل و قدرت دهنده به درس.
انصاری افزود: براساس تحقیقات، مشخص شده كه ادبیات چقدر می تواند زبان نوشتن و خلاقیت را تقویت كند، در جراید و رسانه ها كم بودن خلاقیت مطرح می شود، اما ریشه بسیاری از صحبت ها و مشكلات كلی كه در مورد ادبیات مطرح می شود این است كه كتاب باید در اختیار جامعه قرار بگیرد كه نمی گیرد.
وی ادامه داد: كتاب باید در اختیار پدر و مادرها و وزارت آموزش و پرورش و كتابخانه های عمومی قرار گیرد و تمام این نهادها باید كمك كنند به اینكه كتاب در اختیار مردم قرار گیرد، در وهله اول این فرایند هم نیاز به بازنگری در كتابخانه های مدارس و قراردادن كتاب های با كیفیت در دسترس دانش آموزان داریم.
این استاد دانشگاه گفت: كودك در كنار درس خواندن باید بتواند به كتابخانه برود و در آنجا هویت و علاقه خاص خود را پیدا كند و كتاب را امانت بگیرد، اما می توان گفت كه ما اصلا وارد بحث رشد كتابخانه‌های مدارس نشده ایم و این وضعیت انگیزه ای را برای نویسنده ایجاد نمی كند.
انصاری افزود: در كشورهای دیگر نویسنده ها به مدارس می‌روند و درباره كتاب‌های خود بعد از خواندن كتاب، با بچه ها صحبت می كنند، این مساله به كودك انگیزه می‌دهد كه امیدوار باشد روزی نویسنده شود و به نویسنده هم در عین حال انگیزه می‌دهد كه با كودك و مخاطبش به صورت حضوری صحبت می كند.
پژوهشگر علوم كتابداری گفت: به طور كلی می توان گفت وضعیت و انگیزه‌های تولید و خلق اثر ادبی بویژه در حیطه كودك خوب است اما در مجموع داریم این را با سیاست‌ های نادرست سركوب می كنیم.

**یك نگاه جامع به كودك در كشور لازم است
انصاری با توجه به اهمیت كودك و مطالعه درمورد او گفت: در ۲۰ سال اخیر در غرب روانشناسان، جامعه‌شناسان، انسان شناسان، متخصصین آموزش و پرورش و همه گروه هایی كه با مباحث كودك سر و كار دارند به این نتیجه رسیده اند كه یك جریان میان رشته ای و میان دانشی جدی در بحث كودك وجود دارد.
وی افزود: این تصمیم به مرور گرفته شد كه كودك را مورد بررسی قرار دهند به این دلیل یك عنوان خلق شد كه در دانشگاه‌ها نیز منابع آن تعریف شده است و حتی به آن مدرك می دهند به اسم «child study» كه در فارسی به عنوان مطالعات كودكی ترجمه شده است و بهداشت، اقتصاد، فرهنگ، هنر و مباحث دیگر در آن مطرح است.
انصاری گفت: كاش می شد یك نگاه جامع از ابعاد مختلف نسبت به كودك داشته باشیم و بدانیم یك كودك در ایران چه وضعی نسبت به جامعه امروز دارد، این اتفاق باید توسط گروه‌های مختلف و كارشناسان صورت گیرد و نقش انجمن‌های علمی در این‌میان پررنگ است.
وی افزود: انجمن های علمی باید بخش مربوط به كودكی داشته باشند و برای این بخش ها یك شبكه ارتباطی تشكیل دهند تا مطالعات كودكی منسجم تر شود، مطالعاتی كه درمورد جهان و ایران صورت می گیرد و تغییراتی كه باید به دولت و سازمان‌های مردم نهاد پیشنهاد بدهیم و این بیشتر در قالب سازمان‌های مردم نهاد و نقش انجمن‌ها دیده می‌شود.
فراهنگ**3009** 1701