آغاز پژوهش­هاي باستان­شناختي مشترك ايران و دانمارك در كرمانشاه

به گزارش روز سه شنبه ايرنا از پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري، سرپرست برنامه كاوش باستاني تپه خيبر روانسر درباره اين پروژه مشترك گفت: بر اساس بررسي­هاي صورت گرفته قطعات سفال از دوره­هاي مس­سنگي جديد (گودين شش/ اوروك)، دورۀ مفرغ مياني و جديد، عصر آهن و دورۀ اشكاني است و با اين حال فراواني يافته­هاي عصر آهن نشان مي دهد كه عمده استقرار اين محوطه مربوط به هزارۀ دوم و اول پيش از ميلاد و عصر آهن سه است.
به گفته سجاد علي بيگي، با استناد بررسي­هاي ميداني و بقاياي سطحي، خيبر دژي بزرگ به وسعت حدود 20 هكتار با برج و باروي مستحكم بوده كه در بيروني ترين بخش با خندقي عميق و بزرگ حفاظت مي­شده است.
اين باستان شناس افزود: در بخش شمال­غربي و شمال­شرقي دو چشمۀ پرآب وجود دارد كه احتمالاً منبع مناسبي براي پركردن خندق بوده­اند، با وجود اين خندقِ پر از آب، امكان دسترسي به درون دژ/ شهر قاعدتاً محدودتر و دشوارتر مي­شده است.
وي يادآور شد: باستان شناسان اعتقاد دارند يافته­هاي بررسي و همچنين توپوگرافي، محوطه خيبر را به عنوان محوطۀ مناسب براي رهگيري تغييرات فرهنگي، سياسي و اقتصادي عصر آهن غرب ايران و به ويژه غرب زاگرس مركزي معرفي مي­كند.
علي بيگي افزود: شكل­گيري استقراري با اين حجم از نهشته­هاي باستان­شناختي و به ويژه توسعۀ آن در عصر آهن خود از ديدگاه باستان­شناسي نظري و به ويژه از جنبۀ الگوهاي شكل­گيري قدرت، در چشم­انداز جغرافيايي و فرهنگي غرب ايران و كوهستان زاگرس پرسش برانگيز است، از اين رو پژوهش هاي پيش رو در پي يافتن پاسخ هايي است كه چنين محوطه­اي چرا و چگونه در چنين بستر فرهنگي و جغرافيايي شكل گرفته است؟ به واقع شكل­گيري محوطه­اي با اين ويژگي­ها (ساختار برج و بارو دار بسيار بزرگ) آن هم در عصر آهن وصل كدام عوامل است؟
او با اشاره به آغاز كاوش هاي تپه خيبر با مجوز رياست پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري گفت: سرپرست دانماركي اين پژوهش ها، نيكول بريش، دانشيار آشورشناسي دانشگاه كپنهاگ است.
فراهنگ **1085** 1055