عرفانی؛ یكی از پایه های اصلی دوبله- ابوالحسن تهامی نژاد*

مرحوم عرفانی از دوستان خیلی صمیمی و نزدیك من بوده اند. ایشان صدای بسیار زیبایی داشتند. ما از سال 1340 با یكدیگر دوست بودیم و سال های زیادی را در كنار یكدیگر به فعالیت دوبله پراخته ایم. ایشان چند سالی از من جوانتر بودند و به همین دلیل دیرتر به هنر دوبله وارد شدند. من از این بابت خیلی تاسف می خورم كه چرا من جای ایشان نرفتم. حسین عرفانی هنوز هم توانایی دوبله نقش های زیبای زیادی را داشت و برای هر فیلمی كه ساخته شده یا ساخته خواهد شد ایشان می توانست یكی از نقش های برجسته اش را دوبله كند. آنقدر صدایش مثل موم در دستش بود كه می توانست برای هر شخصیتی صدایش را بسازد و به اصطلاح به چهره شخصیت بخوراند. به هر روی ایشان یكی از پایه های اصلی هنر دوبله بودند.

شخصیت خیلی دوست داشتنی و بانشاطی داشتند و همیشه و همه جا با صحبت هایش ما را سرگرم می كردند و به نشاط می آوردند. خیلی خانواده دوست بودند و به دخترانش بسیار علاقه داشت. البته من در حال حاضر در شرایطی نیستم كه بتوانم از همه نیكی های ایشان یاد كنم. وجودش همیشه باعث رونق و موفقیت در كارها می شد. آثار بسیار مهم و ارزشمندی را دوبله كردند مثلا در فیلم كازابلانكا نقش همفری بوگارت را دوبله كرد. در كارتون ها بسیاری هم صحبت كردند كه با استقبال زیاد مواجه شد و هنوز هم در یاد مردم است.

مسلما اگر علاقه به دوبله نبود مرحوم عرفانی به این هنر ورود نمی كردند و با تلاش و هنرمندی اش همراه با دوستان دیگر توانست به جای هنرمندهای ایرانی و خارجی به دوبله غنا ببخشند. البته ایشان در رادیو هم همینطور بودند. همانطور كه گفتم شخصیت سرزنده و با نشاطی داشتند و در جمع دوستان با كلام خودشان دوستانشان را شاد می كردند و معمولا در جمع های دوستانه یا جمع های بزرگ متكلم وحده و مجلس آرای بسیار خوبی بودند. روحشان شاد.
به جامعه هنری ایران به جامعه دوبلاژ و پیش از این ها به شهلا ناظریان و خانواده محترمشان تسلیت می گویم.


*دوبلور قدیمی