۲۹ فروردین ۱۳۹۷، ۱۰:۴۹
کد خبر: 82889845
T T
۰ نفر

حمله به سوريه؛ پيام به ايران

۲۹ فروردین ۱۳۹۷، ۱۰:۴۹
کد خبر: 82889845
حمله به سوريه؛ پيام به ايران

تهران-ايرنا- ديپلماسي ايراني در يادداشتي آورده است:هدف ديگر حمله به سوريه مي‌تواند نشان دادن ضرب شصتي به روسيه و ايران و بشار اسد و مانوري براي هماهنگي با برخي كشورهاي اروپايي باشد

افشار سليماني در اين يادداشت آورده است: تهاجم سه كشور عضو دائم شوراي امنيت سازمان ملل و دارنده حق وتو (آمريكا و دوقلوهاي انگليسي و فرانسوي) بدون كسب مجوز از كنگره آمريكا و شوراي امنيت سازمان ملل به مواضعي در سوريه همانگونه كه پيش بيني مي شد تمام عيار و همه جانبه نبود، هرچند كه دونالد ترامپ سعي كرد با جنگ رواني كشورهاي منطقه، حتي روسيه را نگران كند. همچنين اين حمله برغم تاكيد ترامپ مبني بر خروج نظامي از سوريه صورت گرفت اين درحالي بود كه پرونده همكاري تيم ترامپ با روسيه در انتخابات رياست جمهوري به نفع او وارد مرحله حساسي شده است و محبوبيت ترامپ برغم برخي توفيقات اقتصادي در افكار عمومي به زير پنجاه درصد رسيده است.
لذا اين اقدام نظامي عليه روسيه مي تواند با هدف انحراف افكار عمومي از مسائل مبتلابه داخلي معطوف به رئيس جمهور آمريكا نيز صورت گرفته باشد. هرچند هدف ديگر اين حمله مي تواند نشان دادن ضرب شصتي به روسيه و ايران و بشار اسد و مانوري براي هماهنگي با برخي كشورهاي اروپايي باشد تا موجب تاثيرگذاري بر رفتار آتي حاميان اسد گردد.
از نكات مهم حواشي اين حمله حمايت تركيه از اين اقدام است كه مي تواند بر ادامه روند صلح آستانه و سوچي تاثير منفي بگذارد، بويژه آنكه آمريكا با ادامه اين روند موافق نيست و همواره سعي نموده شكافي در آن ايجاد نمايد. با اين مواضع تركيه شاهد هستيم كه چراغ سبز آمريكا به تركيه براي اجراي عمليات زيتون ورود به عفرين مابازاهايي دارد كه يكي از آن ها همين حمايت تركيه از تهاجم آمريكا به سوريه بوده است.
فارغ از كم و كيف اين عمليات نظامي كه در بعد كوچكي انجام شده اما استفاده آمريكا از پايگاه هاي نظامي خود در قطر و اردن و همچنين پايگاه ناتو در اينجرليك تركيه، نشان از نوعي محاصره نظامي ايران در منطقه است.
از سوي ديگر عدم واكنش عملي روسيه به اين حمله كه البته قابل پيش بيني بود و تماس هاي احتمالي روسيه و آمريكا قبل ازحمله مويد اين نكته مهم آنست كه دو كشور قصد رويارويي با يكديگر را در سوريه و هيچ جاي ديگر ندارند و ترجيح مي دهند پرونده هاي موجود ميان دو كشور را از طريق مذاكره حل و فصل نمايند، و اساسا حتي در صورت حمله تمام عيار آمريكا به سوريه، روسيه توان رويارويي با آمريكا را و چنين قصدي نيز ندارد.
از اين رو در اين تهاجم آمريكايي عمدتا فشار بر ايران و بشار اسد و همراهي روسيه با اين پروژه بوده است تا پس از اين مسكو بتواند ايران را براي دور شدن از روسيه اقناع نمايد. چرا كه روسيه با مصالحه و معامله اي كه با آمريكا در سوريه انجام خواهد داد تجهيزات و نيروهاي خود را به مرور از سوريه خارج خواهد نمود و در صورت وقوع چنين شرايطي عرصه بر ايران در سوريه سخت تر خواهد شد بويژه آنكه اسراييل نيز اقداماتي را در سوريه انجام داده و خواهد داد و عربستان و متحدين عربي اين كشور نيز در كنار آمريكا و اسرائيل قرار دارند.
لذا يكي ازتبعات تهاجم نظامي آمريكا و متحدينش به سوريه ادامه فشار بر ايران و حزب الله لبنان از طريق معامله با روسيه و ايجاد شكاف ميان ايران و تركيه و روسيه است. اگر توجه به اين مهم داشته باشيم كه در۲۲ ارديبهشت ماه نيز احتمالا ترامپ برجام را ترك خواهد كرد يا امتيازاتي از طريق اروپا به زيان ايران كسب خواهد نمود و در برجام خواهند ماند به اجراي قطعات پازل فشارهاي آمريكا بر ايران در ابعاد منطقه اي و بين المللي بيشتر پي خواهيم برد.
هرچند كه برخي از تحليلگران اين عمليات را كم اهميت تلقي كردند اما اگر به واكنش هاي حاميان اسد به آن توجه كنيم و ببينيم كه روسيه و ايران و حزب الله نتوانستند هيچ واكنشي در برابر آن نشان دهند درخواهيم يافت كه در صورت تهاجم همه جانبه آمريكا و متحدينش به سوريه چه اتفاقي رخ خواهد داد.
در يك جنگ تمام عيار احتمالي در سوريه مهم اين نيست كه طرف مقابل چقدر خسارت خواهد ديد مهم تر اين است كه ايران چقدر آسيب خواهيد ديد؟ به هرحال در اين بازي كه در يك طرف زمين آمريكا و متحدين غربي و عربي و اسراييلي و بعضي آسيايي توپ مي زنند و در طرف ديگر زمين ايران و روسيه و حزب الله هستند و روسيه هم تا آخر اين بازي در زمين مورد نظر نخواهند ماند و تركيه هم در هر دو سو توپ مي زند، در نهايت تلكيف آن روشن است و سود و زيان آن قابل محاسبه سرانگشتي است؛ حتي اگر سوريه به سرنوشت عراق و افغانستان و ليبي دچار گردد.
از اين رو بايد به اين نكته توجه داشت كه هر بازيگري تا چه مدت و با چه ميزان هزينه توان ادامه بازي را دارد؟ و آيا هدف آمريكا اين نيست كه با ادامه اين بازي طرف هاي مقابل خود را كه با مشكلات داخلي نيز مواجه هستند به موازات هزينه هايي كه در سوريه مي كنند با افزايش فشارهاي تحريمي تضعيف كرده و در فرصت مناسب امتيازات لازم را از آن ها دريافت كند؟
بنظر مي رسد در چنين شرايطي ايران بايد قبل از آنكه كارت هاي بازي خود را بسوزاند با همه بازيگران اصلي و فرعي صحنه سوريه با هدف تامين بيشتر منافع و امنيت ملي وارد مذاكرات گردد مخصوصا كه ترامپ هم چراغ سبز براي همكاري با روسيه و ايران در موضوع سوريه را نشان داده است.

ديپلماسي ايراني/27فروردين 97
اول*1566
۰ نفر