'كيم جونگ اون' در قامت يك مديرعامل

گزارش مي افزايد: ناظران غربي همواره نسبت به «كيم حونگ اون» رهبر كره شمالي، رويكردي منتقدانه اي داشته اند.
برخي مقام هاي دولت و رهبران ارتش آمريكا در گفت و گوهاي خصوصي از وي به عنوان يك 'پسر چاق' نام مي برند.
«نيكي هيلي» سفير آمريكا در سازمان ملل، بي پرده درباره ديوانه بودن وي سخن گفته است؛ نسبت دادن اين القاب به رهبر كره شمالي نادرست است نه به دليل اخلاقي بلكه به اين دليل كه با اين كار قابليت هاي وي دست كم گرفته مي شود.
كيم يك آدم لوده و احمق نيست. چنين رويكردي نسبت به وي باعث مي شود تهديدي كه از سوي كره شمالي و رهبر اين كشور مطرح است مورد سوء تعبير قرار گرفته و درست درك نشود، به ويژه با افزايش تنش ها ميان پيونگ يانگ و واشنگتن اين رويكرد، اشتباه بسيار بزرگي خواهد بود.
«ديويد كانگ» تحليلگر اين نشريه معتقد است: مسير مناسب اين است كه كيم را به عنوان مديرعامل جديدي در نظر بگيريم كه مديريت يك شركت –مثلا شركت سهامي كره شمالي- را عهده دار شده است. اين اقدام باعث مي شود كه ناظران از مباحث مطرح شده پيرامون سلامت عقلي وي (و تمركز بر او به عنوان يك ديكتاتور) عبور كنند و به جاي آن ويژگي هاي وي را به عنوان يك رهبر مورد ارزيابي قرار دهند.
در دنياي كسب و كار، مديرعامل در موفقيت هر شركتي، نقش مهم و كليدي دارد. يك مديرعامل جديد به ويژه كسي كه به شركتي وارد مي شود كه براي رسيدن به موفقيت سخت در تلاش است بايد كنترل شركت را به دست گرفته و آن را رهبري كند. او بايد چشم‌اندازي براي شركت خود پيش بيني كرده و فعاليتش را در آن مسير هدايت كند.
مديرعامل جديد بايد در كارمندان خود انگيزه ايجاد كند، به آنها توضيح دهد كه شركت در كدام مسير به پيش مي رود و چرا.
همچنين قواعد روند اجرا و ارزيابي را به گونه اي تنظيم كند كه انتظارات و خواسته ها شفاف باشند.
افزون بر اين، او بايد رتبه بندي انجام دهد و بار اضافه و شكاف هاي موجود در رتبه هاي مختلف مديريت مياني را كاهش دهد.
گزارش در ادامه تاكيد مي كند: يك رهبر كارآمد افراد ناراضي را شناسايي، آنها را اخراج، تعليق و يا ترغيب مي كند و به افرادي كه با خط مشي وي موافق بوده و مي توانند ديدگاه او را به پيش ببرند، پاداش و ترفيع مي دهد. كوتاه سخن آن كه، يك مديرعامل خوب قادر است تمام افراد را در مسيري مشابه هدايت كرده و آنها را به پيش براند.
اينها گام هايي هستند كه كيم در حال برداشتن است. كيم در حالي 6 سال را به عنوان رهبر كره شمالي سپري كرده كه براي هدايت و رهبري كشور يك چشم انداز شفاف ترسيم نموده است.
به نظر مي رسد كه مقام وي هيچ گونه چالش داخلي نداشته و نخواهد داشت و رهبري كره شمالي به طور كامل در پيونگ يانگ عهده دار رهبري است.
همچنين هيچ گونه نشانه اي از فروپاشي دولت كره شمالي به چشم نمي خورد و در مقايسه با زمان رهبري «كيم جونگ ايل» پدر رهبر كنوني، بسيار پايدارتر به نظر مي رسد.
نشريه فارين افيرز مي افزايد: پرسش درباره معقول و منطقي بودن كيم براي ساختار سياست خارجي آمريكا مضر و آسيب ‌رسان است چرا كه اين موضوع، پرداختن به مشكلات واقعي غرب با كره شمالي –برنامه تسليحات هسته اي و نقض گسترده حقوق بشر- را منحرف مي كند و توانايي اثبات شده كيم براي رهبري كشورش به گونه اي كه فشارهاي خارجي براي تضعيف آن را ناكام گذارده، در سايه قرار مي دهد.
گزارش ادامه مي دهد: توجه به كيم به عنوان يك مديرعامل، به جاي يك رهبر سياسي، همچنين جنبه هاي غيرسياسي حكمراني وي را نيز مورد تاكيد قرار مي‌دهد- آنچه رهبران در هر سازماني بايد براي ايجاد چشم اندازها و پايدارسازي شركت شان انجام دهند.
شايد مهمترين كاري كه مديرعامل جديد بايد انجام بدهد ارايه چشم‌ اندازي جسورانه و شفاف است كه به عنوان معيار و محركي براي تمام شركت عمل كند.
چشم انداز كيم براي كره شمالي به وضوح در سياست «توسعه موازي» بيان شده است. طبق اين برنامه، توسعه اقتصاد و تسليحات هسته اي كره شمالي به شكل همزمان به پيش رفته و جايگزين دكترين 'اول ارتش' (military-first يا songun) كيم جونگ ايل خواهد شد.
همچنين با تبديل توسعه اقتصادي به عنصري كليدي در ايدئولوژي دولت، كيم جونگ اون نشان داده است كه در حال عبور از گذشته است.
تحليلگر نشريه مي افزايد: در دوران كيم جونگ ايل و رهبر ماقبل وي يعني «كيم ايل سونگ» در تبليغات كره شمالي بر قدرت مردم در مقابل دشمني و اراده آنها براي تحمل سختي ها در راه كشورشان تاكيد مي شد. اين تاكيد بر تحمل سختي ها باعث شد كه مردم كره شمالي در سال 1991 ميلادي و زماني كه كشور با قحطي روبه رو شد به صرف دو وعده غذا در روز بسنده كنند.
كيم جونگ اون برخلاف پيشينيان خود تاكيد كرده است كه مردم كره شمالي 'ديگر نبايد گرسنه باشند.' تاكيد بر آسايش مادي به جاي فداكاري تغيير فاحشي را در مقايسه با رويكردهاي گذشته نشان مي دهد.
همچنين سياست توسعه موازي به اين معنا نيست كه كيم بر اصلاحات اقتصادي متمركز شده است بلكه به اين معناست كه او به وضوح مشروعيت و قانوني بودن خود را به توانايي‌اش براي انجام موفقيت آميز توسعه اقتصادي و پيگيري برنامه تسليحات هسته اي مرتبط مي داند و تحت رهبري وي كره شمالي در هر دو مورد پيشرفت مي كند.
با توجه به تمركز گسترده غرب بر برنامه هاي هسته اي و موشكي كره شمالي، نوآوري هاي اقتصادي اين كشور به آساني مورد چشم پوشي قرار مي گيرند.
گزارش مي افزايد: كيم به كارخان هاي دولتي در زمينه محصولات توليدي و چگونگي يافتن عرضه كنندگان و مشتريان استقلال عمل بيشتري داده است و كارگران مزارع كره شمالي اكنون مي توانند پس از تامين سهم دولت مازاد توليد خود را به فروش برسانند.
در 15 آوريل رزمايشي 2 و نيم ساعته در كره شمالي برگزار شد و تحليل گران غربي فقط به ارزيابي سخت افزارهاي نظامي اين رويداد پرداختند درحالي كه بخش نظامي اين رزمايش فقط 20 دقيقه به طول انجاميد و 2 ساعت باقي مانده به موفقيت هاي اقتصادي نظير بازگشايي مراكز خريد جديد و بازارهاي تازه مورد تاييد دولت (Jangmadang) و چالش هاي زيست محيطي و جشن هاي ساده خانواده كيم اختصاص يافت.
همچنين يك هفته پيش از اين مانور دولت كيم از 200 روزنامه نگار خارجي دعوت كرد تا به جاي هرگونه تسليحات هسته اي و موشكي، خيابان «ريوميونگ»، منطقه مسكوني و تجاري لوكس جديد را به آنها نشان بدهد.
اين گزارش تاكيد مي كند: اين اقدام فقط يك معنا دارد: كيم مي خواهد نشان دهد كه چقدر كسب و كار، اقتصاد و كيفيت زندگي (حداقل در پيونگ يانگ) در چشم انداز وي اهميت دارد. چنانچه نخست وزير كره شمالي نيز در سخناني تاكيد كرد كه تكميل اين خيابان از 100 كلاهك هسته اي قدرتمندتر است.
اگر كيم به عنوان يك مديرعامل جوان چشم انداز جديدي را براي شركت سهامي كره شمالي تدوين كرده باشد بنابراين وي براي اجراي آن تغييرات مهم و اساسي را در فرهنگ شركتي ايجاد كرده است.
فارين افيرز مي افزايد: كيم قابليت پيش بيني پذيري و قابليت قاعده‌مندي را در دولت كره شمالي ايجاد كرد. وي به ويژه با سياست توسعه موازي به ايجاد پيشرفت تدريجي و مداوم و همچنين اولويت هاي شفاف پرداخته است.
همچنين او با تعليق برخي مقام هاي ارشد، پاداش دادن به برخي و بركناري برخي ديگر، مديريت مياني را گسترش داده است. رهبر كره شمالي با اين اقدام قابليت و توانايي كشورش در پيگيري و تحقق اهداف رهبر خود را اثبات كرده است.
گزارش ادامه مي دهد: يكي از روش هاي كيم براي تغيير فرهنگ دولت، قاعده مند كردن روندهاي اداري دولت است. براي نمونه، وي براي گسترش دايره اقتصاد خصوصي اصلاحاتي را ايجاد و تلاش كرد كه هزينه هاي نظامي را كنترل و محدود كند. اما رهبري يك مديرعامل در اقدام هاي نمادين بزرگ، مهم تر مي شود.
همچنين در دوران دولت پيشين، هيچ نشست حزبي يا سخنراني روز سال نو برگزار نمي شد اما «كيم يونگ اون» در مه 2016 ميلادي هفتمين كنگره حزب كارگر كره را در حالي برگزار كرد كه از آخرين نشست رسمي حزب، يعني كنگره ششم در سال 1980، حدود 36 سال مي گذشت. وي با پيشنهاد برگزاري كنگره هشتم در سال 2020 ميلادي اين حزب را به برنامه مدون آن بازگرداند.
همچنين، كيم در يكم ژانويه 2013 ميلادي و پس از نزديك به 20 سال، سنت سخنراني سالانه در روز سال نو را احياء و در اين سخنراني كه از ساختمان كميته مركزي حزب كارگر كرده ارايه مي شد، تاكيد كرد كه قصد دارد تسلط و برتري حزب بر ساير نهادها را تحكيم كند.
كيم همچنين براي تغيير ساختار نيروهاي ارشد خود تلاش كرده است. تمام اين اقدام ها از تلاش كيم براي تغيير فرهنگ دولت حكايت مي كند.
اما به دليل ابهامات كنوني در نظام اداري كره شمالي عجيب نيست كه ناظران غربي در تحليل سياست هاي او به ويژه سياست ايجاد تغييرات گسترده در نيروها و كارمندان اداري دولت دچار اشتباه شده اند.
به نظر مي رسد كه كيم توانسته افرادي را پيدا كند كه امكان كار با آنها براي وي فراهم است. او اين افراد را در مقام و جايگاه هاي متفاوت آزموده و به آرامي گروه اجرايي ارشد خود را شكل داده و استحكام بخشيده است.
گزارش مي افزايد: او همانند يك مدير لايق، رهبران را شناسايي كرده، مديريت مياني را تشكيل داده و روندهاي رسمي قاعده مند را در سراسر دولت ايجاد كرده است. او شايد اين اقدام ها را به منظور تضمين بقاي خود و نابود كردن دشمنان انجام داده است، اما اين تنها دليل نيست.
هر مديري بايد گروهي را پيدا كند كه بتواند به آن اعتماد كرده و با آن كار كند.
به نظر مي رسد كه رهبر كره شمالي در حوزه داخلي قدرتمند و از تهديدات خارجي هراسي ندارد.
تحليلگر نشريه مي افزايد: انتخاب «دونالد ترامپ» به عنوان رئيس جمهوري آمريكا بحث بيشتر شدن احتمال وقوع جنگ ميان آمريكا و كره شمالي را مطرح كرد. اما كره شمالي كه مدت هفت دهه با تهديدات آمريكا روبه رو بوده كاملا در مقابل تهديدات ترامپ آرام به نظر مي رسد.
در پايان گزارش مي نويسد: شواهد بسياري وجود دارد كه نشان مي دهد عليرغم تحريم هاي بين المللي عليه كره شمالي و مقاومت پيونگ يانگ در مقابل اصلاحات بازار مبتني بر سبك چيني، اقتصاد اين كشور به ثبات رسيده و حتي رشد كرده است.
بنابراين، نگاه طنزآميز به كره شمالي قابليت رهبري و تصدي گري كيم را مورد چشم پوشي قرار مي دهد. شيوه دقيق تر براي ارزيابي رهبري وي اين است كه كيم به عنوان يك مديرعامل در نظر گرفته شود: كسي كه كاملا بر خود كنترل دارد، چشم اندازي براي كشورش ايجاد كرده و از افرادي كه براي رسيدن به موفقيت به آنها احتياج دارد، استفاده مي كند.
انتشاردهنده: سهراب انعامي علمداري
لينك اصلي مقاله:
https://www.foreignaffairs.com/articles/north-korea/2017-08-09/wolf-pyongyang?cid=nlc-fa_twofa-20170810
پژوهشم**1194**2040