حميد مقيمي در يادداشت خود در تارنماي الف آورده است:ايست قلبي يكي از علل مهم فوت مردم كشورمان به شمار مي رود، براساس آمار سال گذشته وزارت بهداشت روزانه 300 نفر بر اثر مشكلات قلبي در كشور فوت مي كنند كه 19 درصد آن به علت سكته قلبي است.
برخي رسانه ها سكته قلبي را مهمترين عامل فوت ايرانيان معرفي كرده اند. از معروفترين سكته هاي قلبي مي توان به فوت آيت الله هاشمي رفسنجاني اشاره كرد. نكته مهم در ايست قلبي، توقف ناگهاني خون رساني و زمان بسيار كوتاه و طلايي كمك براي احيا است به گونه اي كه هر يك دقيقه تاخير بين 7 تا 10 درصد احتمال بازگرداندن بيمار را كم مي كند. شما تصور كنيد از زماني كه اطرافيان بيحال شدن كسي را مشاهده و با اورژانس تماس مي گيرند، تا رسيدن تيم اورژانس چقدر زمان نياز هست؟ مسلما خيلي بيشتر از زمان طلايي 3 تا 5 دقيقه اول. اگر چه سكته به معني مرگ نيست ولي درصد بالايي از كساني كه با سكته مي ميرند يعني حدود 75 درصد آنها درصورت احيا و دادن شك قلبي به زندگي بازخواهند گشت.
بازگرداندن زندگي كسي كه دچار ايست قلبي شده به دو عامل مهم وابسته است، آموزش عمومي آحاد جامعه و وجود دستگاه هاي شوك قلبي كه در دسترس باشند. همين عوامل باعث شده تا در كشوري مثل كانادا، اين دو موضوع اهميت ويژه اي پيدا كنند. بي ترديد اين امر صرفا ناشي از انگيزه هاي انسان دوستانه نيست بلكه عواقب اقتصادي، اجتماعي و رواني از دست رفتن يك نيروي فعال بر جامعه و خانواده فرد هزينه هاي سنگيني در بر دارد كه سيستم سلامت را وادار به اتخاذ تصميم هاي جدي در اين زمينه كرده است.
در بخش آموزش، بر مبناي قانون همه كارفرماها موظف هستند تا افرادي آموزش ديده در زمينه احياي قلبي را در همه اوقات كاري در بين كاركنان خود داشته باشند. علاوه بر اين داشتن گواهينامه گذراندن اين دوره براي تصدي برخي مشاغل مثل كادر درماني و مربيان مهد كودك ها ضروري است.
همچنين در سال 2014 موسسه درمان پيشرفته كرونر اعلام كرد كه يك ميليون و 800 هزار دانش آموز كانادايي را طي يك دوره 7 ساله آموزش داده و از سال 1999 آموزش احياي قلبي در دبيرستان هاي استان اونتاريو الزامي شده است. جداي از اين مساله، در ورزشگاه ها و مراكز عمومي هر از گاهي گروهي از مربيان فوريت هاي پزشكي حاضر شده و به مردم چگونگي برخورد با فردي كه سكته كرده است را نشان مي دهند.
جدا از اين برنامه گسترده و جدي آموزش، در همه مراكز عمومي از كتابخانه ها گرفته تا ايستگاه هاي مترو، مراكز خريد عمده، دبيرستان ها، دانشگاه ها و كلا مراكز جمعيتي دستگاه هاي شوك قلبي موسوم به AED قرار داده شده كه به محض برداشته شدن آژير خطر به صدا درآمده و علاوه بر شخص كمك كننده نگهبانان آموزش ديده هم به سرعت در محل حاضر مي شوند، به اورژانس هم اطلاع داده مي شود.
به اين صورت به جاي صبر كردن براي رسيدن خودروي اورژانس كه مسلما در زمان طلايي به محل نمي رسد، اقدامات اوليه به سرعت و در محل انجام مي شود. دستگاه هاي شوك نيز به گونه اي سبك و با كاربري آسان ساخته شده اند كه با پيام هاي صوتي نحوه كار را توضيح داده و به صورت خودكار و با بررسي ضربان احتمالي قلب نياز به شوك را ارزيابي و آن را اعمال مي كنند.
در كشور ما هم چنين برنامه هايي با همت مسئولان مربوطه و رسانه هاي عمومي دور از دسترس نيست، اين كه همه ادارات و سازمان ها ملزم شوند براي مثال از هر بيست نفر كاركنانشان يكي را براي آموزش كمك هاي اوليه بفرستند، اين كه در همه دبيرستان ها آموزش احياي قلبي و كار با دستگاه شوك الزامي شود، اين كه دستگاه شوك قلبي با قيمت مناسب در داخل كشور توليد و عرضه شود. اين ها همه كار سختي نيست.
شايد اگر در خودروي همراه آيت الله هاشمي رفسنجاني هم يك دستگاه شوك قلبي وجود داشت و محافظان ايشان هم احياي قلبي را مي دانستند الان ايشان زنده بود. شايد اگر به موقع به سكته آن همكار، آن دوست، آن پدر و آن برادر رسيدگي ميشد، داغي بر دل ديگران باقي نمي گذاشت و يك سرمايه انساني از دست نمي رفت.
آموزش احياي قلبي در يك مركز فروش خودرو (يكي از نمونه هاي آموزش عمومي و در محل احياي قلبي) يعني ضرورتا دستگاه سلامت منتظر مراجعه مردم نيست بلكه علاوه بر همه الزامات قانوني، خودشان هم پيش قدم مي شوند.
بر اساس آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي نيز؛ بيش از 40 در صد مرگ و ميرها در كشور مربوط به بيماري هاي قلبي وعروقي و 19درصد آن ناشي از سكته هاي قلبي است. روزانه 300تن در كشور بر اثر عارضه هاي قلبي فوت مي كنند. به طوري كه احتمال بروز بيماري هاي قلبي و عروقي و سكته پس از سن 40 سالگي در مردان 49 درصد و در زنان 39 درصد است اين در حالي است كه عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس هم از كاهش سن ابتلا به بيماري ها و سكته قلبي از ۶۰ سال به ۳۰ سال خبر داد.
*منبع:تارنماي الف/2 اسفند 95
*اول*انتشار دهنده:عليرضا فرجي
تهران-ايرنا- تارنماي الف در يادداشتي آورده است:دستاني روي سينه، چهره اي در هم فشرده و غلطيدن روي زمين، سكته قلبي كه جوان و پير نمي شناسد، ميهماني يا محل كار، مسجد يا بازار. به ناگاه شمارش معكوس و سهمناك مرگ و زندگي آغاز مي شود.