مثبت انديشي و داشتن باور؛ اولين گام تغيير

اين يادداشت در ادامه آورده است: سپس براي تقويت و تثبيت هر ويژگي مثبت، راهكار و پيشنهادهايي را براي خود ارائه كنند.
در ادامه، از افراد خواسته شده بود تا فهرستي از ويژگيهاي «قابل بهبود» خود تهيه كنند. سپس هر روز به اين فهرست نگاه كرده و براي بهبود يك يا دو مورد از آنها، چاره‌اي بينديشند و براي آنها برنامه‌ريزي كنند.
نكته جالب توجه اين بود كه از مخاطبان خواسته شده بود به جاي استفاده از عنوان نقاط ضعف يا نقاط منفي، از واژه‌ي قابل بهبود استفاده كنند. در اين باره توصيه شده بود به جاي اين كه مواردي را كه در آنها ضعف داريم، نقاط ضعف بناميم، بهتر است آنها را نقاط قابل بهبود يا مثبت آينده بناميم.
واقعيت اين است كه هر يك از ما براي تغيير، نيازمند رسيدن به اين باور هستيم كه امكان تغيير وجود دارد؛ هر چه به نقايص و نكات نه چندان مطلوب موجود در برنامه‌ها و زندگي‌مان بيشتر به چشم مشكلاتي حل ناشدني بنگريم، برطرف كردن آنها برايمان سخت‌تر به نظر خواهد رسيد.
مثل بسياري از چيزهاي ديگر، نوع نگاه ما در اين جا هم مي‌تواند بسيار تعيين‌كننده باشد. افرادي هستند كه به دليل داشتن نگاه منفي به امور، حتي ويژگيهاي مثبت خود را نيز منفي و با عينك بدبيني مي‌نگرند.
در حالي كه عده‌اي ديگر، حتي ويژگيهاي منفي خود را نيز با مثبت‌بيني، قابل تغيير مي‌سازند و آن را سكوي پرش رسيدن به پيشرفتهاي بعدي قرار مي‌دهند.
*منبع: روزنامه آفرينش، پنجم بهمن 1394
**گروه اطلاع رساني**9117**9131