در اين يادداشت به قلم جلال برزگر آمده است: طي مراحل قانوني برنامه جامع اقدام مشترك (برجام) ميان ايران و گروه 1+5 در كشور چه از طريق شوراي عالي امنيت ملي باشد و چه مجلس شوراي اسلامي فرجام برجام در ايران ختم به خير خواهد شد؛ بدين معنا كه برجام در هر دو نهاد عالي ايران راي خواهد آورد و رد نخواهد شد؛ اما بازي سياست در آمريكا درباره اين متن چندان روشن نيست، هرچند كه احتمال اجرايي شدن آن با استفاده دولت آمريكا از اختيارات رئيس جمهور اين كشور بالاست. همين وضعيت نشان دهنده آن است كه كفه برد- برد در متن توافق برجام به كدام سمت سنگين تر است.
واقع اين است كه در ايران حتي منتقدان و مخالفان فعلي برجام مي دانند كه در اين متن چه دستاوردهاي بزرگي نصيب ايران شده است. بر همگان روشن است كه برد طرف غربي اين است كه مي گويد گريز هسته اي ايران به سمت سلاح هسته اي را با اجراي محدوديت هاي 8 و 10 ساله و برخي نظارت هاي طولاني تر يكسال به عقب انداخته اند، تا در اين فرصت بتوانند ايران را از حركت و دست يابي به سلاح هسته اي منصرف كرده يا باز دارند؛ سلاحي كه البته در دكترين دفاعي ايران جايي ندارد و در برابر آن منع شرعي و دستور و فتواي اكيد بالاترين مرجع سياسي و ديني كشور وجود دارد.
در مقابل ايران توانسته است برنامه هسته اي و غني سازي خود را رسميت بخشيده، تحريم هاي هسته اي را كنار زده و مسير تحقيق و توسعه و صنعتي سازي فعاليت هاي هسته اي خود را باز نگه دارد، به حدي كه به صورت قانوني در آينده، علاوه بر ايزوتوپ هاي پايدار، اورانيوم غني شده و آب سنگين نيز توليد و به مبادله آنها در بازارهاي جهاني بپردازد.
انتقاد يا مته به خشخاش؟
بخش وسيعي از انتقادهاي اين روزها به متن برجام از نوع مته به خشخاش گذاشتن از سوي كساني است كه خود اهميت و قوت هاي متن توافق را مي دانند، برخي براي مثال تحريم ها را قابل برگشت مي بينند كه اين واقعيتي دو طرفه در جهان امروز و نظم موجود آن است، اما باز همگان مي دانند كه براي نخستين بار در تاريخ شوراي امنيت چندين مرحله تا قبل از طرح موضوع اختلافي در شوراي امنيت در نظر گرفته شده است و اين خود از نقاط قوت توافق است؛ توافقي كه ضميمه قطعنامه سازمان ملل است و باز قطعنامه اي كه با مساعدت كشورهاي شوراي امنيت و كشور هدف (ايران) نگاشته شده و در آن آمده كه حتي نقض قطعنامه به معناي نقض برجام نيست.
اين رخدادهاي منحصر به فرد البته نتيجه مقاومت و ايستادگي مدبرانه يك ملت است كه از فعاليت صلح آميز هسته اي دو هدف عمده را تعقيب كرده يكي به ثمر نشاندن پارادايم جديد در نظام بين الملل و تسليم اجبار و فشار نشدن و ديگري بهره مندي كشور از فناوري هاي طراز بالا چون هسته اي كه هم نشانه و هم موجب توسعه پايدار خواهند بود.
گروگان نبودن برجام نزد آژانس در بحث pmd يا همان مطالعات ادعايي، متوازن بودن اقدامات و عدم معاوضه نقد با نسيه – به طوري كه هيچ اقدامي از طرف ايران قبل از يك گام و تعهد علني طرف مقابل صورت نمي گيرد- و موارد بسيار ديگر از جمله نقاط قوت متن توافق است كه قطعا از نگاه افراد كارشناس و دلسوز و به دور از اغراض سياسي دور نمي ماند، چنانچه تاكنون هم نمانده است و برجام در ايران از همه طيف ها و سلايق حامي و تبيين گر دارد و منتقدان آن از لايه يا قشري خاص هستند. حتي جنجال بررسي برجام در مجلس نيز بي مورد است چرا كه برجام درپ مجلس در حال بررسي است و حتي قرار است براي آن كميسيون ويژه تشكيل شود. اين كه برجام بايد به تصويب مجلس برسد يا فقط بررسي آن كافي است، نظري است كه در محافل رده بالاي نظام درباره آن تصميم گرفته مي شود، مهمتر آن است كه بدانيم فرجام برجام در ايران ختم به خير است و اتفاقا الان توپ در زمين كنگره و دولت آمريكاست كه آيا مي خواهند خود را از ديگر كشورهاي 1+5 يا حتي قطعنامه شوراي امنيت جدا كنند يا خير؟ اگر هم خود را جدا كنند به گفته مقامات آمريكايي تحريم هاي ايران در دنيا و شوراي امنيت ديگر به حالت قبل بازنخواهد گشت.
سياست اعلامي غرب طنابي به دست و پاي ديگر سياست ها
همه اين ها كه گفته شد تنها دلايل عاقبت به خيري برجام در ايران نيست، افزون بر اين ها روشن است كه سياست اعلامي جلوگيري از گريز هسته اي ايران امروز با تدبير ايرانيان همچون طناب به دست و پاي ديگر سياست هاي غيراعلامي آنها پيچيده شده و ادعاهاي بسيار آنها مهار گشته است؛ تغيير رژيم، بهره از شكاف دولت-ملت براي براندازي، تسليم ايران و مجبور كردنش به عدم حمايت از محور مقاومت در منطقه و بسياري از ادعاها و سياست هاي غرب حالا با طناب برجام مهار شده اند و ديگر حتي به راحتي از سوي سياستمداران و دولتمردان غربي بازگو نمي شوند.
بمب اتمي فرضي ايران با ادعاهاي بزرگي در غرب معاوضه شده است؛ حال حتي صحبت از نياز غرب به ايران مقتدر براي مهار شعله هاي افراط در منطقه است. آزموني كه پيش از اين نيز ايران در آن موفق بوده است.
اكنون نه راكتورهاي ايران باطري بزرگ با كليدي در دست غربي هاست نه غني سازي برچيده شده و نه تهديد نظامي توانسته از روي ميز پايين آمده و پا به عرصه بگذارد. راز ناراحتي و گلايه و فرياد صهيونيست ها و شماري از رقباي ديگر عليه برجام نيز در همين مهم نهفته است؛ اين ها را در ايران همه مي دانند، حتي منتقدان سياسي و جناحي برجام، به همين خاطر است كه اجماع هسته اي در ايران قوي است؛ رقابت سياسي و تيتر و گزارش چند رسانه به ظاهر منتقد هم چندان مهم نيست، چون برجام توافق قرن است و اين را خود منتقدانش هم مي دانند و از همين روست كه برجام در ايران عاقبت به خير است.
منبع: پايگاه اينترنتي اميد هسته اي ايرانيان
اول**1577
تهران - ايرنا - پايگاه اينترنتي اميد هسته اي ايرانيان در يادداشت روز يكشنبه نوشت كه ايران توانسته است برنامه هسته اي و غني سازي خود را رسميت بخشيده، تحريم هاي هسته اي را كنار زده و مسير تحقيق و توسعه و صنعتي سازي فعاليت هاي هسته اي خود را باز نگه دارد.