در استقبال از «عطيه طاهره» پيك وحي بر رسول خدا(ص) فرود آمد و پس از شادباش خبر داد؛ خداوند نوزادت را فاطمه - جدا شده از هر بدي- ناميده است.
آن روز، جمعه بيستم جمادي الثاني سال پنجم بعثت - هشت سال قبل از هجرت- بود.
يعني روزگاري كه خبر ولادت نوزاد كافي بود تا روي مردان قبيله قريش از خشم به سياهي بگرايد و تصميم شوم زنده به گور كردن نوزاد دختر را در پي داشته باشد.
فاطمه (س) همان خير كثيري بود كه پرتو وجود مباركش جايگاه زن را تا اوج عصمت تعالي داد و حلقه وصل نبوت و امامت گرديد و همانگونه كه جبرئيل خبر داده است، سلاله و حقيقت محمدي(ص) را تا دروازه ابديت استمرار مي‌بخشد.
وجود گرانقدر حضرت فاطمه(س) نقطه عطفي در زندگي معنوي و موقعيت اجتماعي زنان ايجاد نمود و جايگاه شايسته و والاي زنان را ارتقا بخشيد.
در سايه وجود مبارك حضرت فاطمه(س) موضع اسلام نسبت به نوع زن آشكارا در سيره رسول خدا(ص) بيان گرديد.
پيامبر اسلام(ص) تا آنجا به پاسداري از حرمت حضرت فاطمه(س) كه همان حرمت نوع زن است همت مي‌گمارد كه به احترام دخترش از جاي برمي‌خاست، دست دخترش را مي‌بوسيد و بر جاي خود مي‌نشاند و مي‌فرمود: دختران، چه فرزندان خوبي هستند يا مي‌فرمود: دختران، حسنه و مايه بركت‌اند.
حضرت فاطمه(س) نيز با رفتار فردي، خانوادگي و اجتماعي خود بايسته‌هاي يك زن مسلمان را تجسم عيني بخشيده و ارزش‌هاي رسالت محمدي(ص) را نشان داد.
آن حضرت(س) برجسته‌ترين الگو را در دشوارترين لحظات تاريخ ارائه كرد.
تاريخي كه بر مدار محيطي جاهلي و آداب و رسومي قبيله‌اي طراحي و بر انسانيت زن خط بطلان كشيده بود و دختر را مايه ننگ و عار تلقي مي‌كرد.
حضرت زهرا(س) به عنوان برترين نمونه فضائل و مكرمت‌ها پيش روي زنان و دختران قرار دارد و از آنچنان جايگاهي برخوردار است كه شخصيت تحسين‌برانگيزش، تجلي راستين منش اسلامي شمرده شده و مفاهيم رسالت را بدون درك فرازهاي زندگي آن حضرت نمي‌توان بطور كامل دريافت.
در پرتو تعاليم آن حضرت زن داراي جايگاه محوري در خانواده بوده و تربيت فرزنداني متعهد، برومند، دلير و بافضيلت و برپايي اجتماعي با مناسبات اخلاقي، خيرخواهانه و حساس نسبت به سرنوشت همنوعان، در سايه زنان عفيف و باتقوا ممكن است.
ولادت با سعادت دخت گرامي رسول خدا(ص) حضرت فاطمه مرضيه(س) بر عموم مسلمانان بويژه هموطنان عزيزمان مبارك باد.
* يادداشت اول دفتر روزنامه ايران
اول**1104
آن روز، خانه رسول خدا(ص) رواقي بود خوش منظر از بهشت مينو، تموج «كوثر» در طلوعي خجسته، صحن و سراي نبوي را معطر ساخته و كانون وحي را نور و نشاط بخشيده بود.