عضو گروه مذاكره كننده پیشین هسته ای ایران در این مطلب آورده است: در عرض سه دهه گذشته، 'كمیته امور عمومی آمریكا -اسرائیل موسوم به 'آیپك'، بی وقفه دولت آمریكا و كنگره را تحت فشار قرار داده است تا تحریم هایی علیه ایران برای تعطیل كردن كامل برنامه هسته ای اش اعمال نمایند.
طبق مستندات مندرج در وب سایت 'آیپك'، این كمیته عامل اصلی تصویب بیش از دوازده مصوبه و قطعنامه آمریكا برای اعمال تحریم های سخت علیه ایران در 15 سال گذشته بوده است. این تحریم ها و اقدامات جزیی از فهرستی كامل از مهمترین اقدامات این نهاد بوده است.
امسال هم در كنفرانس سالانه آیپك، ایران محور موضوعات مورد طرح در این كنفرانس است.
هفته گذشته هم 'مایكل كاسن' و 'لی روزنبرگ' به ترتیب رئیس و رئیس هیئت مدیره آیپك با انتشار مطلبی در روزنامه 'نیویورك تایمز'، كنفرانس امسال آیپك را كانون 'اعلام حمایت از اقدامات كنگره(آمریكا) برای تحریم اقتصادی و فشار دیپلماتیك بر ایران' عنوان كردند.
14 هزار نفر از اعضاء این گروه تصمیم دارند كنگره (آمریكا) را وادار كنند طرحی بریزد تا ایران مجاب شود شروط آنها را برای توافق نهایی بپذیرد كه ظاهرا' كمترین درخواست آن انهدام كامل برنامه هسته ای ایران خواهد بود.
كاسن و روزنبرگ در مخالفت با نظر سیاستمدارانی كه معتقدند تهدید و ارعاب، تهران را از میز مذاكره گریزان خواهد كرد و می گویند 'دیپلماسی اگر فاقد یك پشتوانه تهدید باشد، خود بزرگترین تهدید برای مذاكرات است؛ اما این ارزیابی بی اساس است.'
برخلاف مدعای رهبران 'آیپك'، تاریخ نشان داده كه اعمال سیاست های قهر آمیز علیه ایران، نه جزیی بلكه در سطحی وسیع منافع امنیتی آمریكا و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را در معرض تهدید قرار داده است.
در جنگ هشت ساله ایران و عراق، یك طرف جنگ یعنی عراق مورد حمایت استوار آمریكا، كشورهای حاشیه خلیج (فارس) و غرب قرار داشت در حالیكه آمریكا مانع از تحویل سلاح به ایران می شد و این در حالی بود كه كشور ایران از سوی 'صدام' دیكتاتور عراق تهدید شده بود؛ خوب عاقبت این نوع رفتار در قبال ایران روشن بود.
ایران كه در تنگنای شدید دریافت سلاح قرار گرفته بود در حالیكه دشمن هم در جنگ از سلاح شیمیایی استفاده كرده بود و در اثر آن 100 هزار ایرانی در اثر استشمام این گازها مصدوم شده بودند، به صرافت افتاد در زمینه تامین سلاح خودكفا شود و خود دست به كار تولید سلاح داخل خاك خود شود.
راههای دیگر غرب علیه ایران هم به بیراهه رفت.
تحریم تسلیحاتی ایران از سوی غرب تنها حاصلش این بود كه ایران به فكر افتاد خود دست به كار شود و سلاح های مورد نیازش از انواع سلاح های پایه گرفته تا اقسام سلاح های پیشرفته و نیز بزرگ ترین و متنوع ترین موشك های بالستیك خاورمیانه را بسازد.
دستاورد مهم دیگر جنگ عراق با ایران ظهور كادر بزرگ نیروهای مسلح ایران و 'سپاه پاسداران' بود.
برخلاف مدعای 'آیپك' آنچه كه ایران را تشویق به توسعه برنامه هسته ای اش كرد، سیاست های تهدید و تحمیل آمریكا در قبال ایران بود.
از همان اوان انقلاب، آمریكا منكر حق ایران برای برخوردار شدن از انرژی صلح آمیز هسته ای در نیروگاه اتمی آن و دست یابی این كشور به بازار بین المللی سوخت هسته ای بود.
این محدودیت ها عاملی شد تا برنامه هسته ای برای ایران نه یك تسلیحات بلكه یك استراتژی باشد. ایران دست به كار ساخت تاسیساتی جهت غنی سازی اورانیوم شد تا از حیث تامین سوخت هسته ای خودكفا شود.
هر بار كه آمریكا تحریم هایی جدید علیه ایران تحمیل می كرد، ایران هم در مقام پاسخ، فعالیت های هسته ای اش را گسترش می داد. در ابتدای امر تعداد سانتریفیوژها برای غنی سازی اورانیوم 164 دستگاه بود و امروز شمار آنها به بیش از 19 هزار دستگاه رسیده كه 9 هزار عدد آن فعال است.
ایران قبل از آنكه تحریم شود، اورانیوم را بالاتر از خلوص 5 درصد غنی نمی كرد اما زیر فشارهای آمریكا سطح غنی سازی را تا 20 درصد هم بالا برد.
ایران در ابتدای امر فقط یك نیروگاه غنی سازی اورانیوم داشت اما تحریم های بیشتر باعث شد تا ایران دومین تاسیسات را هم بسازد آن هم در عمق دل كوه.
با شروع جنگ از پیش اعلام نشده آمریكا علیه ایران كه منجر به سقوط یك فروند هواپیمای مسافربری 'ایران ایر' در سال 1988 و كشته شدن 290 مسافر آن شد، ایران دیگر مصمم شد برای خنثی كردن تهدیدهای آمریكا لازم است نیروی استراتژیك خود را غنا بخشد و به یك بازیگر تاثیر گذار در منطقه تبدیل شود.
در راه نیل به این آرمان، ایران چاره را در این دید كه پیوندهای تاریخی اش با شیعیان در سراسر منطقه را از جمله در عراق محكم سازد؛ ایران در این راه از سطح نفوذش بر روی گروههای مسلح معارض شیعی عراق كه با صدام در مبارزه و مصمم به تثبیت جایگاه سیاسی خود در كشور بودند نیز بهره وافری برد.
در این بحبوحه، آمریكا و غرب با هدف تخریب جایگاه ایران در سوریه، در ستیزه ای فرسایشی در این كشور مشاركت كردند. در این جنگ ایران همچنان در حمایت از رژیم 'بشار اسد' پایداری می كند.
این جنگ منجر به ظهور و خیزش گروههای سلفی شده است كه هریك تهدیدی جدی علیه منافع ملی آمریكا به حساب می آیند.
نهایت امر آنكه، خیزش گروههای افراطی اسلامگرای مورد حمایت متحدان سنی مذهب آمریكا در منطقه، نه فقط تهدیدی است جدی علیه منافع آمریكا بلكه 'القاعده' و گروههای مرتبط با آن هم امروز بیش از هر زمان دیگر به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نزدیك شده اند.
تاریخ ثابت كرده كه اعمال سیاست های زور آمریكا علیه ایران در عرض 35 سال گذشته اثری بر تلاش های آمریكا در راه خنثی ساختن تهدیدهای ایران نداشته، بلكه برعكس، این سیاست ها نگرانی های امنیتی آمریكا را ابعادی تازه بخشیده و دغدغه هایی آفریده كه قبلا' وجود نداشت.
با وجود سه دهه اعمال همه این رویكردها، امروز ایران از ثبات و قدرتی بی منازعه در سطح منطقه بهره مند است در حالیكه برعكس آن اسرائیل(رژیم صهیونیستی) امروز بیش از هر زمان دیگر منزوی است.
در مقطعی كه خصومتها در سطح منطقه در اوج خود قرار دارد، لحن آشتی جویانه آمریكا به جانب ایران، موفقیتی است بزرگ در راه حفظ صلح و ثبات در منطقه؛
مصداق نمایان آن همكاری سه كشور ایران، آمریكا و روسیه در متلاشی شدن تسلیحات شیمیایی سوریه بود. بسیاری از ناظران سیاسی معتقدند كه این كار بزرگترین اقدام در امحاء تسلیحات شیمیایی در منطقه بوده است.
تواقق موقت هسته ای ایران هم موفقیتی مهم در عرض یك دهه گذشته برای آمریكاست تا از این طریق مطمئن شود ایران برنامه هسته ای اش را به سمت ساخت سلاح منحرف نكرده است.
ایران تولید اورانیوم 20 درصدی را متوقف كرده و مشغول كاستن از زرادخانه اورانیوم خود است. در 11 نوامبر 2013 IAEA و ایران بر سر چهارچوب همكاری برای از میان برداشتن ابهامات فنی كار با یكدیگر به توافق رسیدند.
گزارش ماه فوریه آژانس هم تائید كرد كه ایران مشغول اجرای مفاد توافق موقت و كاستن از زرادخانه اورانیوم غنی شده اش است، ضمن آنكه اجازه داده تا بازرسان بازرسی های بی سابقه از تاسیساتش داشته باشند.
افزون بر آن، هر زمان توافق نهایی میان ایران و شورای امنیت به امضا برسد، برنامه هسته ای ایران اگر نه شفاف ترین، به هر شكل یكی از شفاف ترین در نوع خود در جهان خواهد بود.
كنگره آمریكا باید بیاید و به مقایسه سیاست های قهرآمیزش در عرض سه دهه گذشته در قبال ایران با رویكردهای اخیر آشتی جویانه دولت 'باراك اوباما' بنشیند.
كنگره قبل از آنكه به سیاست های بی حاصل خصمانه سه دهه گذشته خود در قبال ایران روی كند، باید در جستجوی پاسخی برای این سوال باشد كه 'آیا این برای آمریكا واقع بینانه است مبارزه ای را علیه خیزش فزاینده 'القاعده ایزم' در سوریه، افغانستان، عراق و یا سراسر منطقه رهبری كند در حالیكه كاملا' از ایران كه استعداد بالقوه دارد، چشم می پوشد؟
رویكرد 'آیپك' در قبال ایران كه مبتنی است بر تحریم و فشار بیشتر، به ظن قریب به یقین، نبردی باخته است، حداقل برای الآن، به خصوص در این مقطع كه سنای در قلمرو دمكراتها، فضای كافی برای دولت اوباما ایجاد كرده تا فرصتی بیشتر به دیپلماسی بدهد، به این دلیل كه تاكنون نزدیكترین راه برای حل مسئله بوده است.
مترجمام**1591**1275
Read more: http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/03/aipac-policy.html#ixzz2uxs5UKDM
تهران-ایرنا- 'حسین موسویان' در مطلبی در نشریه آلمانیتور نوشت: دیپلماسی و نه تحریم، كلید تعامل با ایران است و رویكرد 'آیپك' در تحریم و فشار بیشتر بر ایران، نبردی باخته است.