رازِ مگویِ شاهنامه

تهران- ایرنا- می‌توانست زندگی دهقانی خوبی داشته باشد؛ با زمینی حاصلخیز در طوس و همسری همراه. اما وطن برایش فراتر از یک مزرعه پربار، سقفی امن، یک روستا، یک شهر و حتی ایرانِ سرزمینی بود. در ذهن فردوسی وطن یعنی ایرانِ جغرافیایی، ایران ِ تاریخی و ایرانِ فرهنگی که هر سه در یک نقطه تلاقی یافته بود؛ شاهنامه.

هم تاریخ قبل از شاهنامه فردوسی وجود داشت و هم غیر از فردوسی، شاهنامه‌نویسان فراوانی آمدند و رفتند. اما فقط شاهنامه فردوسی بود که کنار قرآن در سیاه‌چادر عشایر، در مکتب‌خانه‌ها، روی پرده نقالان، زورخانه‌ها، قهوه‌خانه‌ها، لالایی مادران، رجزخوانی پدران و خلاصه کلام در عروق هویت قوم ایرانی جاری شد و باقی ماند.

برنامه پادکست «ایرنا صدا» در این قسمت به قلم فرناز حسنعلی‌زاده، اجرای شقایق کریمی و ابراهیم ربیعی و تصویرگری اکرم شاه‌بختی روایتی کمتر شنیده‌شده از «ایران دوستی» در جهانِ داستانی فردوسی را روایت می‌کند که با هم می‌شنویم.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha