به گزارش ایرنا، در هیاهوی بادهای کوهستانی و میان شیارهای سبز مرتع، دستهای سختکوش عشایر، مشغول کاریاند که هزاران سال با طبیعت پیمان بسته است.
گلههای گوسفند(بره)، که از برکت سبزینه دشتهای ایلام جان گرفتهاند و بهآرامی در زیر سایه پراکنده دامنهها گرد هم آمدهاند و دستهایی که از نسیم کوهستان جان گرفتهاند، با مهارت، گره از پشمهای نرم و سپید گوسفندان باز میکنند.
پشمچینی، تنها بریدن پشم از پوست گوسفندان نیست، بلکه نقشی بر تار و پود زندگی عشایر است.
صدای حرکت قیچیها در کنار آوازهای مردمان ایل، سمفونی زیستن را به تصویر میکشد، همانجا که خورشید از پشت کوهها نظارهگر است و زمین نفس عمیق میکشد.
شور و نشاط این مردمان در کنار آرامش گوسفندان، حکایتی است از همزیستی انسان و طبیعت؛ دشتی که دستهای هنرمند را به خود فراخوانده و دامن سخاوتمندش را بارها تقدیم تلاش انسانها کرده است.
در پایان روز، تلی از پشمهای نرم و گرم، گویای پیوندی بیتکرار است؛ میراثی که از تاریخ، فرهنگ و کوشش مداوم بر جای مانده است.
این آیین دیرینه، نه تنها روایتگر سختکوشی عشایر ایلام است، بلکه بازتابی از روح هماهنگ انسان و طبیعت است که در دامنههای سرسبز این سرزمین جاری است.
پشمچینی، در بهار و گاهی ابتدای تابستان و به شکل مراسم گروهی و پر از همکاری و همدلی برگزار میشود.
این فرآیند هم جنبه اقتصادی دارد و هم هنری و فرهنگی؛ چرا که عشایر ایلام با مهارت و ظرافتی خاص، پشم گوسفندان گلهها را با ابزاری ساده، بارها و بارها به محصولاتی کاربردی تبدیل میکنند.
از دل این پشمها، فرشها و دستبافتهایی نقش میبندد که نه تنها زینتبخش خانهها، بلکه بازتاب فرهنگ اصیل این مردمان است.
نظر شما