به گزارش ایرنا، رسمی دیرینه که نقطه اوج و پایانی نوروز است، همه می کوشند این روز را خارج از خانه و در دامن سبز و پاک طبیعت بگذرانند. دشتها و بوستانهای شهری، کوه و دشت، ییلاقات و اماکن تفریحی که به نوعی باسبزی سبزه، روشنایی آب و آبی آسمان پیوندی دارد مملو از مردمانی است که آمده اند تا سیزده نوروز خود را با این زیبایی ها در کنند.
اما در این میان این طبیعت که میراث نسل ها برای ماست باید برای نسل های آینده هم زیبایی و طراوت و سبزی خود را حفظ کند و این در گروه آن است که فرزندان این سرزمین آن این خاک و زیبایی هایش را پاس بدارند.
فرزندانی که امروز بی‌توجه به سلامت خود و مادرشان(زمین)، طبیعت را مملو از زباله و چشمه‌ها و رودخانه‌ها را آلوده می‌کنند، به درختان آسیب می‌زنند و آتش بی‌مبالاتی را در جنگل‌ها می‌افروزند.
در پایان این ضیافت بهاری، ایران خانم تنها می‌ماند با تلّی از زباله‌ها در گوشه و کنار طبیعت، چشمه‌ها و رودهای ناپاک و داغی که بر قلب جنگل نشسته است. آسیب‌هایی که هر ساله بیشتر می‌شود و خانه‌اش را ویران‌تر از پیش و جان ایران بانو را رنجورتر می‌کند.
ماندگاری زباله‌ها و اثرات مخرب آن
سیزده‌به‌در یا روز طبیعت در ایران به دلیل افزایش حضور مردم در فضاهای طبیعی منجر به آسیب‌های فراوان به محیط‌زیست می‌شود. مهم‌ترین آنها آلودگی ناشی از رها کردن پسماندها همچون بطری‌های یک بار مصرف، قوطی‌های کنسرو، شیشه و ته‌سیگار در جنگل‌ها و مراتع و رودخانه‌ها، قطع شاخه درختان، ریختن پساب ها و مواد شوینده در منابع آبی، روشن کردن آتش در مکان‌های نامناسب و امکان بروز آتش‌سوزی است.
زباله‌ها مدتهای مدیدی در طبیعت باقی می‌مانند و نه تنها فضای زیبای خانه مادری‌مان را کریه، بدمنظر و نامطبوع می سازند بلکه خود ما را هم آلوده و ناخوش احوال می‌کنند.
نتایج تحقیقات حاکی از آن است که پلاستیک (کیسه‌های نایلونی، بطری‌ها، ظروف یک‌بار مصرف حداقل ۵۰۰ سال، شیشه (بطری‌ها و ظروف شیشه‌ای) بیش از ۱ میلیون سال، آلومینیوم (قوطی‌های نوشابه و کنسرو) حدود ۲۰۰ تا ۵۰۰ سال، کاغذ و مقوا حدود ۲ تا ۵ ماه، سیگار و فیلتر سیگار حدود ۱۰ تا ۱۲ سال در طبیعت باقی می‌مانند.
میکروپلاستیک‌ها، فلزات سنگین و مواد شیمیایی و سمی موجود در این زباله‌ها از طریق آب و غذا به بدن انسان وارد و موجب بروز سرطان و بیماری‌های مختلف می‌شود.
سیزده به‌دری عاری از زباله
اما برای پیشگیری از بروز مشکل برای مادر طبیعت راهکارهای بسیاری وجود دارد. همراه داشتن کیسه زباله و جمع‌آوری تمامی پسماندها، تفکیک زباله‌های خشک و تر و بردن آنها به محل‌های مناسب، استفاده از ظروف و لیوان‌های چندبارمصرف به جای پلاستیکی، حفظ پوشش گیاهی اجتناب از آتش روشن کردن روی زمین بدون محافظت از آن جمله است.
خودداری از تخریب درختان، جلوگیری از آلودگی آب و خاک و نریختن مواد شوینده و پسماندهای غذایی در رودخانه‌ها و چشمه‌ها، انتخاب مکان مناسب و رعایت ظرفیت طبیعت و جلوگیری از ازدحام در مناطق حساس محیط‌زیستی هم برخی از مواردی است که با رعایت آنها هم از آرامش و زیبایی طبیعت لذت می‌بریم و هم فرزندانمان و نسل‌های بعد را از این مواهب محروم نمی‌کنیم.
کشورهای توسعه یافته در حفظ طبیعت
کشورهای توسعه‌یافته با اجرای سیاست‌های دقیق و فرهنگ‌سازی گسترده توانسته‌اند تأثیر منفی گردشگری و تفریحات عمومی بر طبیعت را کاهش دهند. آموزش و فرهنگ‌سازی از کودکی، اجرای کمپین‌های عمومی درباره حفظ طبیعت از طریق رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، نصب تابلوهای اطلاع‌رسانی و راهنماهای محیط‌زیستی در مناطق طبیعی، قوانین سخت‌گیرانه و جریمه‌های سنگین برای ریختن زباله یا آسیب به طبیعت از جمله این قواعد و ضرورتهای فرهنگ سازی است.
توسعه زیرساخت‌های مناسب برای گردشگران، ایجاد مکان‌های مشخص برای کمپینگ، نصب سطل‌های زباله و ایستگاه‌های بازیافت در نقاط مختلف طبیعت، ساخت سرویس‌های بهداشتی دوستدار محیط‌زیست، مشارکت مردم در حفاظت و پاکسازی طبیعت برخی دیگر از این اقدامات موثر و پیشگیرانه است.
اجرای مستمر قوانین و فرهنگ‌سازی باعث شده تا کشورهای توسعه‌یافته میزان آسیب به طبیعت را به حداقل برسانند و محیط‌زیستی زیباتر و سالم‌تر برای نسل‌های آینده ایجاد کنند.
احترام به طبیعت بخشی از هویت فرهنگی ماست!
ایران زیبای ما به یاد می آورد که در گذشته مردم احترام زیادی برای طبیعت قائل بودند و آب و خاک و گیاه و سایر موجودات را پاس می داشتند.
آنان از آلوده کردن رودخانه‌ها، تخریب زمین، صدمه به درختان و گیاهان و لطمه به جانوران پرهیز می‌کردند.
طبیعت هدیه‌ای از سوی پروردگار تلقی می‌شد و تخریب آن گناه بود. این باورها مردم را به محافظت از محیط‌زیست ترغیب می‌کرد. امروز نیز می‌توانیم از این آموزه‌های ارزشمند و تجارب کشورهای توسعه یافته برای حفظ محیط‌زیست بهره ببریم و دل دردمند ایران زیبایمان را بیش از این نرنجانیم.
یادمان نرود سلامت ایران این خاک اسطوره ها، سنت ها، فرهنگ ها در گرو توجه ماست، ما و فرزندانمان برای نشاط و شادمانی و عافیت نیاز داریم که بر سفره طبیعت ایران بنشینیم.
نظر شما