دسته های عزاداری امام نخست شیعیان در قشم به راه افتاد

به گزارش خبرنگار ایرنا، مساجد، حسینیه ها و منازل دوستداران اهل بیت(ع) در جزیره قشم سرزمین آب و آفتاب شب گذشته(جمعه اول فروردین ماه) و امروز شنبه(دوم فرودین ۱۴۰۴) شاهد حضور گسترده مردم دیندار و عاشق ولایتی است که با دعا، نیایش و شب زنده داری مراتب عشق و اخلاص خود را نسبت مولای متقیان، وصی پیامبر گرامی اسلام به نمایش گذاشته اند.

از ساعت ۱۰ صبح امروز، مردم روزه دار و عاشقان امیر مومنان در این خطه جنوبی از کشورمان در قالب دسته های سینه زنی و زنجیرزنی در سطح شهر قشم از مسجد علی بن ابیطالب(ع) در مسیر خیابان امام خمینی(ره) به سمت میدان پاسداران و بلوار شهید رجایی به سمت مسجد امام حسین(ع) به عزاداری و سوگواری پرداختند.

این آیین در شهر قشم و مساجد امام رضا(ع) و حضرت حضرت ابوالفضل(ع) از چهارراه سعدی به سمت میدان جهاد و بلوار شهید رجایی به سمت مسجد امام حسین(ع) با شور خاصی برگزار شد و دسته های عزادار و هیات های مذهبی با طی مسیر خیابان های یادشده در حالی که بر سر و سینه می زدند «علی علی گویان» در مسجد امام حسین(ع) تجمع کردند.

همچنین سخنرانان و مداحان در این آیین‌ سوگواری و عزاداری به تبیین بخشی از زندگانی، ابعاد شخصیتی، فضائل و ویژگی‌های اخلاقی امام اول شیعیان پرداختند.

به گزارش ایرنا، مردم این خطه جنوبی از ایران بزرگ در کنار آب های فیروزه ای خلیج فارس شب گذشته نیز تا آستانه سحر در مساجد، حسینیه ها و آستان مقدس امامزاده سید مظفر(ع) شهر قشم به تهجد و شب زنده داری پرداخته و با گوش سپردن به بیانات علما و روحانیان و شرکت در برنامه های عزاداری بر مظلومیت امام اول شیعیان اشک ریختند.

حضرت علی(ع) در روز ۱۳ ماه رجب سال سی ام عام الفیل در درون کعبه چشم بر جهان گشود، پدر آن حضرت، ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است.

نام ایشان علی، کنیه ابوتراب، ابوالائمه، ابوالحسن و لقب امیرالمومنین، یعسوب الدین، یعسوب المومنین، امام المتقین، سید الاوصیاء، اسدالله، مرتضی، حیدر، أَنزع، قضم، وصی و ولی است.

علی(ع) نخستین کسی که به نبوت حضرت محمد(ص) ایمان آورد، بود. ایشان همیشه همراه پیامبر(ص) بود و آن بزرگوار در تمام جنگ های زمان حضرت رسول(ص) غیر از جنگ تبوک، مشارکت داشت و بیشترین پیروزی ها به دست برومند و توانای آن حضرت نصیب اسلام و مسلمان شد.

پیامبر در مناسبت های مختلف، امام علی(ع) را به عنوان اولین جانشین و خلیفه تعیین و معرفی کرد و سرانجام پس از حجه الوداع، روز هیجدهم ذی الحجه سال دهم قمری در محلی به نام غدیر خم بین مکه و مدینه به طور رسمی امامت مولای متقیان را مطرح کرد و فرمود: «ای مردم، هر کس من مولا و رهبر او هستم، علی هم مولا و رهبر اوست.»

این امام بزرگوار ۶۳ سال در این دنیا زندگی کرد که ۳۳ سال همزمان با پیغمبر اسلام(ص) است که ۱۰ سال قبل از بعثت، ۱۳ سال در مکه و ۱۰ سال در مدینه بود و سی سال هم پس از رحلت آن حضرت با تحمل سختی ها به سر برد.

ایشان دارای ویژگی های اخلاقی و رفتاری ویژه ای بود، مجموعه نهج البلاغه، سرشار از رهنمودهای اخلاق نظری و عملی است که ایشان برای تربیت مردم از خویش به جای گذاشته است.

حکومت علی(ع) که حکومت «عدل» بود، در زعامت آن حضرت حتی یک نفر یتیم، خود را بی پناه ندانسته، و با درگذشت پدر به صورت مستقیم تحت نظارت ولی امر و جانشین به حق انبیاء و اولیاء قرار گرفته، و آن چنان مورد لطف و عنایت مولایش قرار می گیرد، که دیگران در آن عصر آرزوی یتیمی می کردند.

همچنین ایشان به قدری سخاوتمند بود که به صورت شبانه بدون اینکه نیازمندی متوجه شود به او و خانواده اش کمک رسانی می کرد.

حضرت علی(ع) در واپسین لحظات زندگی نیز به فکر صلاح و سعادت مردم بود و به فرزندان و بستگان و تمام مسلمانان فرمود: «شما را به پرهیزکاری سفارش می کنم و به اینکه کارهای خود را منظم کنید و اینکه همواره در فکر اصلاح بین مسلمانان باشید. یتیمان را فراموش نکنید، حقوق همسایگان را مراعات کنید، قرآن را برنامه عملی خود قرار دهید. نماز را بسیار گرامی بدارید که ستون دین شماست.

در شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجری قمری در حالی که حضرت علی(ع) در مسجد کوفه و اقامه نماز صبح در سجده بود، ضربتی از سوی ابن ملجم مرادی بر فرق مبارکش وارد آمد که در این حال آن حضرت فرمود: «فزت و رب الکعبه، به خدای کعبه سوگند که رستگار شدم.»

سرانجام حضرت علی(ع) در ۲۱ ماه رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسید و بارگاه ملکوتی آن امام همام در نجف اشرف میعادگاه عاشقان حق و حقیقت شد.