حسین اینانلو روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا ضمن بیان ای مطلب که مصرف آب شرب قزوین ۲ برابر میانگین جهانی و سه برابر مصرف اروپا است، یادآور شد: براساس پیش بینی مطالعات شهرشناسی، استان‌های تهران، البرز و قزوین به همراه شهرهای اقماری خود تا ۱۴۲۰ به یکدیگر متصل شده و به کریدور منطقه ابر شهری تبدیل خواهند شد، این موضوع از تاکستان تا چرمشهر و ورامین ادامه داشته و یک ششم جمعیت ایران را درون خود جای خواهد داد.
وی اضافه کرد: در این کریدور جمعیتی در سال ۱۴۲۰ باید با وسواس بیشتری در مصرف آب اقدام کرد و مابقی آب را از شهرستان البرز و رواناب‌ها تامین کرد، چرا که طالقان رود نیز در حال اتمام است و جایی برای تامین آب جدید وجود ندارد.
اینانلو ادامه داد: طالقان رود یکی از سرشاخه‌های رودخانه شاهرود است که ۴۰۰ میلیون متر مکعب آورده آب سالانه دارد، اگر معضل خروج آب به تهران را نداشتیم، حقابه تعریف شده از سوی طالقان می توانست تمام مطالبات استان قزوین را پاسخ دهد، چرا که در سند دهه ۴۰ نیز موضوع آب شرب و کشاورزی تعیین شده بود.
این مدرس اقلیم شناسی با بیان اینکه در شرایط فعلی به جز کم کردن حقابه کشاورزی برای تامین آب شرب، راه دیگری نداریم، تصریح کرد: با توجه به مطالعات انجام شده، آبخوان دشت قزوین به دلیل مصرف بالای سموم کشاورزی بسیار آلوده به نیترات بوده و نگرانی از بیماری های سرطانی و گوارشی وجود دارد که مستندات آن نیز موجود است.
به گفت وی، آب طالقان با توجه به حوضه آبریز آن که به واسطه سنگ های آذرین احاطه شده دارای آب مناسبی بوده و نمک پایینی دارد که مناسب برای شرب ارزیابی می‌شود، بنابراین امیدواریم با رفع مشکلات تامین مالی بتوانیم از این منبع در آینده نزدیک استفاده کنیم.
این کارشناس حوزه آب با بیان اینکه در خصوص آب شرب، زراعی و صنعتی باید چند نکته را عنوان کرد که بیشتر جنبه کلان و فراملی دارد، تصریح کرد: من نیز قبول دارم که ایران دچار خشکسالی شده اما نباید اسناد بالادستی، به خصوص سند آمایش سرزمینی را فراموش کرد.
اینانلو تاکید کرد: یکی از مشکلات ما در کشور نبود انطباق تقسیمات سیاسی و اداری با حوضه آبریز است، به عنوان مثال حوضه آبریز رودخانه خررود در قیدار زنجان بوده و رودخانه شاهرود در استان البرز و مازندران است که این منطبق نبودن مشکلاتی را به وجود می آورد.
وی با اشاره به اینکه همواره منافع ملی بایستی بررسی شود که الویت ما در دشت قزوین کشاورزی است یا صنعتی، ادامه داد: به عنوان مثال، در حوزه کشاورزی باید ببینیم کدام شاخه فعالیت مثل زراعت، شیلات، باغی و زنبورداری برای ما و منطقه مهم است، که این نگاه متاسفانه وجود ندارد.
مدرس اقلیم شناسی خاطرنشان کرد: بخشی نگری در حوزه استفاده از منابع آبی دشت قزوین سبب شده که مدیران فقط به دنبال ایجاد کارنامه مثبت برای خود باشند و خارج از نگاه کارشناسی و با انتخاب افراد بر پایه نگرش سیاسی بدنه کارشناسی را دچار مشکل کنند.
اینانلو خاطرنشان کرد: در حال حاضر گفته می شود ۶ درصد منابع آبی استان قزوین در بخش شرب استفاده می شود اما این مساله نبایستی شهروندان قزوینی را تحریک کند که صرفه جویی در بخش آب نداشته باشد، چرا که آب شرب موجود با هزینه های بسیار بالا و سرسام آورتر از سایر حوزه‌ها فردی تامین می‌شود.
نظر شما