در گوشهای از شهر، در دل زمستان سرد،هنگامی که نور آفتاب به نرمی از روی زمین رخت بر می بندد،و نسیم ملایمی همراه با سوز سرما می پیچد ، گروهی از دانشآموزان دبستانی با چشمان درخشان و قلبهایی پر از شوق، راهی اعتکاف میشوند.
چهره های معصوم و لبخندشان در این روزهای خاص پر از امید و عشق به خدا را فریاد می زند .
این روزها، فضا پر از شور و نشاط است و هر کدام از این کودکان با کولهباری از امید و آرزو، به سوی مسجد محله روانه میشوند.
لباسهای مرتب و رنگارنگشان ،نمادی از شادی و زندگی است. دختران با روسریهای زیبا و چادرهای سفید گل گلی و خوش اب و رنگشان،ساده اما آراسته، به جمعی میپیوندند که در آنجا قرار است روزهایی را در کنار هم بگذرانند. صدای خندههای دلنشین و گاه و بیگاه، فضای مسجد را پر کرده و هر گوشهای از آن به زندگی و نشاط آنان آکنده است.
اعتکاف برای این کودکان نه تنها فرصتی برای عبادت و نزدیکی به خداوند است، بلکه فضایی برای یادگیری و رشد اجتماعی نیز به شمار میآید. آنها در کنار هم به گفتگو و تبادل نظر میپردازند، در کلاسهای آموزشی شرکت میکنند و با آداب و رسوم اعتکاف آشنا میشوند. معلمان و مربیانی که با عشق و علاقه در کنارشان هستند، با قصهها و آموزههای دینی، دلهای کوچکشان را روشن میکنند.
در این روزها، بچهها به تلاوت قرآن میپردازند و با صدای دلنشینشان، فضای مسجد را معطر میکنند.
این صداها مانند نغمه های آسمانی ،فضای مسجد را پر می کند و دل هر شنونده ای را به آرامش می رساند ،آنها با هم به یادگیری مفاهیم اخلاقی و انسانی میپردازند و در کنار هم، دوستیهای عمیقتری را شکل میدهند. این لحظات، برایشان به یادگار میماند و در آینده، چراغی روشن برای راهنماییهایشان خواهد بود.
اعتکاف، برای این دانشآموزان، به معنای فرار از دنیای پرهیاهو و ورود به دنیایی آرام و معنوی است. آنها در این فضا یاد میگیرند که چگونه میتوانند با همدلی و محبت، دنیای بهتری بسازند و ارزشهای انسانی را در زندگی روزمره خود پیاده کنند.
این روزها، در دل مسجد، صدای دعا و نیایش این کودکان به آسمان میرود و امیدی دوباره در دلهایشان زنده میشود. اعتکاف، برای آنها نه تنها یک تجربه دینی، بلکه سفری به درون خود و کشف ارزشهای انسانی و اجتماعی است که در آیندهای نزدیک، به یاریگر جامعهشان خواهند بود.
نظر شما