مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌شرقی روز یکشنبه در آیین رونمایی از این پوستر به خبرنگار ایرنا گفت: این جشنواره در محورهای شعر طنز فارسی کلاسیک نیمایی و شعر طنز ترکی آذربایجانی کلاسیک طی دوم بهمن سال جاری در سالن عبدالقادر مراغی برگزار می‌شود.
«محمدحسین بلاغی» افزود: مهلت ارسال آثار به دبیرخانه این جشنواره پایان آذر سال جاری است و اسامی راه‌یافتگان به بخش داوری ۲۵ دیماه اعلام می‌شود.
به گفته وی به نفرات اول تا سوم این جشنواره سراسری به ترتیب ۱۲۰ میلیون ریال، ۱۰۰ میلیون ریال و ۸۰ میلیون ریال جایزه نقدی در نظر گرفته شده است.
دومین جشنواره موسیقی عبدالقادر مراغی هم امسال برگزار می‌شود
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌شرقی گفت: امسال همچنین دومین جشنواره استانی موسیقی عبدالقادر مراغی هم در این شهرستان برگزار می‌شود.
«بلاغی» از هنرمندان هم دعوت کرد تا در این رویدادهای فرهنگی حضور فعال داشته باشند تا فرصتی برای شناسایی استعدادهای شهرستان و استان فراهم شود.
به گفته وی مهلت پذیرش آثار در دومین جشنواره استانی موسیقی عبدالقادر مراغی نیز ۳۰ آبانماه است و نتایج بازبینی ۱۵ آذرماه اعلام می‌شود.
به گزارش ایرنا استاد «میرزاحسین کریمی مراغه‌ای» که نشان درجه یک هنری خود را در شعر آئینی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کسب کرده بود، طی سال ۱۴۰۱ و در ۹۲ سالگی جان‌به‌جان آفرین تسلیم کرد.
این شاعر پرآوازه بیش از ۳۵۰ هزار بیت شعر اجتماعی، طنز، مداحی و مرثیه سرود و بسیاری از اشعارش را نه تنها در آذربایجان بلکه در آن سوی مرزها هم از بَر می‌خوانند.
اشعار اجتماعی و طنز استاد کریمی در قالب ۲۵ جلد کتاب رنگارنگ، و اشعار مرثیه و مداحی استاد در ۳۰ جلد چاپ و منتشر شده است.
این شاعر معاصر خطه آذربایجان متولد ۱۳۱۰ در مراغه و ادامه‌دهنده سبک سنّتی و کلاسیک شعر بود و در اشعار طنز خود رسم و رسوم زمان خود را به باد انتقاد گرفت.
اکثر اشعار او هرچند به ترکی آذربایجانی سروده شد اما به علت مقید بودن به سبک قدیم و اوزان شعری، با تعبیرها و اصطلاح‌های عربی و فارسی بسیاری آمیختگی دارد.
عبدالقادر، نخستین ردیفنویس موسیقی ایران
عبدالقادر مراغه‌ای آخرین موسیقیدان و نوازندهای چیره‌دست و طبق شواهد تاریخی، بانی موسیقی جهان اسلام و نخستین ردیفنویس موسیقی ایران اس؛ وی همچنین آخرین نظریهپرداز موسیقی کلاسیک ایرانی و معلم ثالث در دانش موسیقی مشرق زمین پس از فارابی و ابنسینا خوانده می‌شود.
گفتنی است موسیقی فاخر ایران در قرن هفتم تا نهم هجری و طی دوران فراز و نشیب مغولها بنیان گذاشته شد و صفیالدین ارموی و عبدالقادر مراغی ۲ نابغه هنرمند، پراستعداد و نامی ایرانی در آن دوران ظهور کردند.
در تبیین شخصیت فرامرزی عبدالقادر مراغه‌ای همین بس که سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی کشورمان با همکاری بنیاد یونس امره ترکیه، آیین بزرگداشت عبدالقادر مراغه‌ای را با حضور جمعی از چهرههای ادبی و فرهنگی ۲ کشور ایران و ترکیه در ۱۱ مهر ۱۳۹۴ برگزار کرد.
عبدالقادر از مشاهیر ایرانی ثبت شده در یونسکو در سالهای ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ میلادی، پسر غیبی حافظ مراغی، ملقب به گوینده و نظامالدین و مشهور به حافظ المراغی یا عبدالقادر گوینده است که در سال ۷۶۸ هجری شمسی در شهر مراغه از شهرهای قدیمی، مهم و آباد آذربایجان‌شرقی به دنیا آمد.
عبدالقادر مراغه‌ای در همان ایام کودکی به مکتب رفت و حافظ قرآن شد و موسیقی را از پدرش که اهل ادب و هنر بود، آموخت و در نوجوانی به چنان توانمندی دست یافت که با استادان زمان خود، از جمله رضوان شاه، موسیقیدان بزرگ، به رقابت پرداخت.
مقاصدالالحان و جامعالالحان مهمترین آثار به یادگار مانده از این موسیقیدان و هنرمند چیره‌دست است که در کتاب جامعالالحان با دقت بسیار به آرا و افکار موسیقی‌دانان بزرگی مانند جوهری و فارابی پرداخته و به لزوم استفاده از حساب هندسه در موسیقی، نقش موسیقی در خدمت به قرآن و علم پزشکی اشاره کرده که این نشان از هنر این موسیقیدان در خدمت به ادیان الهی است.
سلطان احمد جلایر پسر شیخ اولیس، چهارمین فرمانروای سلسله جلایریان در عراق و آذربایجان، پادشاه شعرشناس و موسیقی دوست، عبدالقادر مراغه‌ای را مفتخر به القابی مانند سلطان الحفاظ، ذوفنون عصر و فیلسوف جهان کرد و هنرهایش را حفظ کلامالله، حُسن خط و علم موسیقی برشمرد و از مهارت وی در نوازندگی به خصوص عود و تکمیل آلات ذوات‌النّفخ تعریف کرده است.
هنری جرج فارمر ـ موسیقیدان معاصر جهان ـ عبدالقادر مراغی را اعجوبه خوانده و در نهایت از مفاخر تاریخ هنر ایران در نیمه هشتم و نهم هجری و آخرین نظریهپرداز موسیقی کلاسیک ایران یاد میکند که تنها بعد از این موسیقیدان اطلاعات دقیق و قابل اطمینان درباره مطالب موسیقی می‌توان یافت.
شخصیت هنری عبدالقادر ترکیبی از موسیقی، شعر، خط و نقاشی یا نمونهای از تربیتهای قدیم بود به طوری که فارمر می‌گوید: عبدالقادر در موسیقی پیرویکننده صفیالدین ارموی، استاد بزرگ موسیقی بین سالهای ۶۱۳ تا ۶۹۳ قمری به شمار می‌رفت که در نواختن عود (بربت) چیره‌دست و در ساختن تصنیف استاد بود.
با نگاهی به آثار عبدالقادر می‌توان گفت که وی علوم متداول زمان خود را دارا بود و موسیقی را از پدر خود آموخت و با آن که اهل آذربایجان (مراغه) و به ترکی مسلّط بود، کتابهای خود را به زبان فارسی نوشت و از این راه خدمتی بس بزرگ به زبان، ادب و هنر فارسی انجام داد.
عبدالقادر علاوه بر خوشنویسی، نقاشی و نوازندگی عود، شعر نیز میسرود که نمونه اشعار فارسی و ترکی او در مقاصدالألحان و بعضی کتابهای وی آمده که در آنها به «عبدالقادر» تخلص کرده است.
بیشک عبدالقادر مراغی از بزرگترین موسیقی‌دانان و موسیقی‌پژوهان تاریخ هنر ایران محسوب می‌شود؛ به قول دولتشاه سمرقندی، مراغی یکی از چهار هنرمند پایتخت شاهرخ، فرزند و جانشین تیمور لنگ و بزرگترین پادشاه تیموری بوده که در ربع مسکون به روزگار خود نظیر نداشتهاند.
تسلط عبدالقادر در نوازندگی بربت (عود) مورد تحسین قرار گرفته و آهنگهایش گرچه هنوز به طور کامل به دست نیامده، ولی اندکی از آنها تا حد موجود توسط بعضی از موسیقیدانها اجرا شده است.
بعضی از تصنیفهای خواجه با ذکر ضروب و نقرات در کتاب «نزهةالأرواح من تطریب الأشباح» یعقوب و رساله منظوم و منثور امیرخان محفوظ و ثبت شده است.
تم موسیقی سریال امام علی (ع) نیز بر اساس آثار عبدالقادر ساخته شده و افتخار فرهاد فخرالدینی هم در ساختن این موسیقی مجموعه به گفته خود وی در این است که توانسته با وجود تلاشهای ناموفق فراوانی که در ایران، ترکیه و اروپا برای استنباط یکی از یافتههای موسیقی عبدالقادر انجام شده بود، عاقبت آن را به طور کامل به اجرا درآورد.
آنچه عظمت هنری عبدالقادر را دوچندان میکند، این است که از یک قرن پیش تا عصر حاضر موسیقی‌دانان فراوانی که آثار طرحها و یافتههای بزرگان تاریخ موسیقی ایران مانند فارابی، ابنسینا، صفیالدین ارموی را الگوی خود ساختهاند، از عبدالقادر متأثر بودند.
مهارت وی در آهنگسازی تا حدی بود که در مقاصدالألحان می‌گوید:«... در خجند در حضور خیل سلطان مشغول آوازخوانی بودم، ناگاه صدای قمری شنیده شد به امر سلطان مشارالیه نسخهای مانند نوای آن مرغ ساختم که به شکل تنن ـ تننن، هشت نَقره اعتبار شده است».
نظر شما